หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 181

ท้องฟ้าวันนี้มีแต่เมฆดำอึมครึม ก้อนสีเข้มที่ลอยละล่องพวกนั้นเปรียบเสมือนความรู้แย่ ๆ ของฉันที่ลอยวนไปมาในใจตอนนี้ แลนซ์เป็นผู้ชายเจ้าแผนการ หลังจากที่ถามออกมาแบบนั้น มือหนาก็กุมมือฉันไว้พร้อมเอ่ยดัก “ไม่ต้องรีบตอบ ผมไม่ได้เร่งคุณ”

แม้ฉันจะอยากตัดความรู้สึกนี้ แต่อีกฝ่ายก็ยังตะล่อมด้วยการยื้อเวลา

สมองพยายามสั่งให้ดึงมือกลับมา ทว่าใจกลับไม่อยากเผชิญหน้าความเจ็บปวดนี้คนเดียว ฉันต้องการที่ยึดเหนี่ยว

แลนซ์จูงมือฉันเดินไปยังโรงละครที่อยู่ใกล้ ๆ มีป้ายแขวนไว้ว่าปิดทำการ และไม่มีใครอยู่บริเวณซักคน

เราสองคนเดินเข้าไปด้านใน บนเวทีกว้างมีเปียโนยี่ห้อสไตน์เวย์ตัวสวยหลังใหญ่ตั้งอยู่

มือหนากระชับแน่นพลางดึงฉันขึ้นไปบนเวที แลนซ์กดหัวไหล่เชิงบังคับให้ฉันนั่งลงตรงเก้าอี้เปียโน ก่อนจะนั่งลงขนาบข้าง เขาถามเชิงชวน “เล่นเปียโนด้วยกันไหม?”

ร่างบางพยักหน้า “ลองดูก็ไม่เสียหาย”

“เด็กน้อย เรายังไม่เคยเล่นเปียโนคู่กันเลยนะ”

การโพล่งออกมาตรง ๆ ของเขาทำให้ฉันหันไปมองใบหน้าหล่อนั่น พลางขมวดคิ้วนิด ๆ อย่างลังเล “ฉันจะลองเล่นตามคุณดูแล้วกัน”

นิ้วยาวกดโน้ตตัวแรกและฉันไล่จังหวะตาม แลนซ์เลือกเพลงที่มีทำนองสนุกสนาน ตอนแรกฉันคิดมามันคงจะยากถ้าต้องเล่นกับเขา แต่พอเอาเข้าจริง ๆ เราสองคนกลับเล่นเข้าขากันมากกว่าที่คิด เราเล่นได้คล่องและกดผิดเลยซักตัวจนถึงจังหวะสุดท้ายของบทเพลง

มันเป็นเพลงที่ดี และรู้สึกดีขึ้นมาก ๆ หลังจากได้เล่นมัน ทว่าก่อนที่เราจะเล่นเพลงต่อไป ร่างสูงก็ถามขึ้นอีกครั้ง “คุณยังรักดิกสันอยู่ไหม?”

แคโรชะงักไปนิด ก่อนตอบ “อาจจะ”

ฉันกับดิกสันผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ เพียงเวลาสั้น ๆ ไม่สามารถทำให้ฉันลืมเขาได้เลย ริมฝีปากยกยิ้มฝืน “แต่ฉันจะไม่กลับไปอยู่กับเขาอีก ฉันพยายามมามากเพื่อลืมเขา”

หนึ่งเดือนก่อน ตอนที่ฉันโดนดึงกลับเข้ามาในห้องขณะที่กำลังคิดจะกระโดดหน้าต่างชั้นสอง ฉันเกือบใจอ่อนเพราะการกระทำของเขา

ฉันแทบจะยกโทษให้เขาแล้ว

“คุณต้องการเวลาเพื่อรักษาร่างกายและจิตใจของตัวเอง”

แลนซ์พูดออกมาก่อนบรรเลงเพลงต่อไป เกือบหนึ่งชั่วโมงที่เราเล่นเพลงไปเรื่อย ๆ ไม่รู้จบ

ฉันมีความสุขเมื่อได้เล่นเปียโนกับเขา