หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 184

ในตอนนั้น เฮนรี่ก็โทรเข้ามา ฉันกดรับสายอย่างหงุดหงิด ทว่าน้ำเสียงของเขาดูกลับกังวล "แคโร ดิกสันเพิ่งโทรหาฉัน"

"เขาว่ายังไงบ้าง" ฉันถามพลางถอนหายใจออกมา.

"เขาเป็นกังวลและดูหมดหนทาง เหมือนที่ฉันเคยเป็น... ฉันไม่เคยบอกว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างฉันกับพี่สะใภ้ของเธอแคโร เรื่องราวของเรามันไม่ได้เรียบง่ายเหมือนที่เธอคิดหรอกนะ มันยากที่ผู้ชายคนนึงจะแสดงความเจ็บปวดออกมา แต่หากได้แสดงออกมาแล้ว มันจะกลายเป็นบาดแผลที่ร้ายแรงและฝังใจมาก"

ฉันหลับตาแล้วถาม "นี่คุณกำลังจะพูดอะไร?"

"ให้โอกาสเขาอีกสักครั้ง แคโร"

ฉันนิ่งเงียบ แต่เฮนรี่ยังคงพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่เบาลง" ดิกสันรักเธอจริงๆ ถึงบางครั้งจะไม่ใช่ในทางที่ถูกต้อง แต่เธอคือคนที่เขารักที่สุดในชีวิต ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่สละทุกอย่างแล้วไปแต่งงานกับเวนดี้หรอกนะ"

"แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการนะ!" ฉันตะคอก

"แต่นั่นเป็นสิ่งเดียวที่เขาทำให้เธอได้ในตอนนั้น! เธอคาดหวังให้เขาทำอะไรล่ะ? มองดูเธอตายงั้นหรอ? ถ้าเธอเป็นดิกสัน เธอจะนั่งอยู่ตรงนั้นแล้วดูเขาตายรึไง? แคโรไลน์ ชอว์ เขาไปทำอะไรเธอเกลียดขนาดนั้น? ทั้งหมดที่เขาต้องการ ก็แค่อยากให้เธอมีชีวิตอยู่อย่างปลอดภัย!"

เฮนรี่ โกรธขึ้นมาแล้วจริงๆ

เขาเพิ่งจะเรียกชื่อเต็มของฉันออกมาทั้ง ๆ ที่ไม่เคยเรียกแบบนั้นมาก่อน

ฉันชะงักราวสะดุดลมหายใจตัวเอง เฮนรี่ถอนหายใจและพูดเตือนอีกครั้ง "อย่าเสียใจที่เสียเขาไปล่ะ"

เขาพูดต่อ "เธอคิดว่าฉันไม่เกลียดหมอนั่นเหรอ? เธอคิดว่าพี่ทำแบบนี้เพื่อเขาหรือไง? พี่หวังว่าเธอจะคิดได้นะ"

เฮนรี่วางสายไปแล้ว แคโรสูดหายใจเข้าลึก ๆ แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้หายเศร้า ฉันใช้เวลาจัดการความเศร้าสักพัก และในที่สุดก็ลุกขึ้นยืนด้วยอารมณ์ที่มั่นคงกว่าเมื่อครู่

โชคดีที่คำพูดของดิกสันไม่ได้กระทบต่อใจแล้วตอนนี้

ทันทีที่ฉันรู้สึกดีขึ้น ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าและออกไปที่โรงพยาบาล

เมื่อฉันไปถึงห้องพักฟื้น ควินซี่ก็ฟื้นแล้ว เธอมองหน้าฉันก่อนพูดว่า "ฉันจะกลับไปสวิตเซอร์แลนด์หลังจากที่ดีขึ้นแล้ว"

เธอได้รับไตและสามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้แล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่เธออยากกลับไปที่สวิตเซอร์แลนด์ และอยากให้คนอื่นได้กลับมาใช้ชีวิตของตัวเองด้วยเหมือนกัน

แต่ว่า เราทุกคนจะสามารถกลับมาใช้ชีวิตได้เหมือนเดิมจริงเหรอ?