หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 192

ฉันหันไปเผชิญหน้ากับคนเมาที่อยู่ด้านหลัง ฌอนเดินเข้ามาก่อนจะตบไหล่ฉันเบา ๆ “ไม่ได้เจอกันเกือบครึ่งปี คุณสวยขึ้นกว่าเดิมอีกนะที่รัก! แต่คุณใจร้ายมาก คุณย้ายบริษัทแม่ของชอว์ คอปเปอเรชั่นมาที่นี่แต่พึ่งโทรมาบอกผมเอาตอนนี้เนี่ยนะ นี่ยังคิดว่าผมเป็นผเพื่อนอยู่ใช่ไหม?”

นัยน์ตาสวยกรอกไปมาเชิงเบื่อหน่าย “ใครอยากจะโทรหานายกัน?”

“หืมมม... คิดว่าผมห่วงคุณไหม?”

มือหนาปลดเน็กไทลงลวก ๆ พลางเขยิบเข้ามานั่งลงด้านข้าง ร่างสูงยกแก้วไวน์ขึ้นจิบพร้อมเอ่ยปาก “ช่วงนี้คุณเป็นยังไงบ้าง คิดว่าเมื่อไหร่ถึงจะกลับมาเป็นแคโรคนเดิม?”

ฉันรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังพูดถึงเรื่องดิกสัน

จึงได้แต่ตอบเสียงเบา “มันก็ไม่ใช่เรื่องของนาย”

“โอเค ผมจะไม่ยุ่งเรื่องนี้อีก” ฌอนพูดเสียงนิ่งแล้วออกแรงดึงข้อศอกของฉัน “ไป ไปเจอเพื่อนคนอื่นกับผมดีกว่า”

เขาลากฉันขึ้นไปยังห้องวีไอพีด้านบน เมื่อเพื่อน ๆ ของเขาเห็นเจ้าตัวกลับมาพร้อมอีกหญิง ต่างก็เริ่มส่งเสียงหยอกล้อ “จิ๊ ไอ้คุณชายฟล็อก ไหนว่าจะไปเข้าห้องน้ำวะ ไหงกลับมาพร้อมสาวซะงั้น? จัดไปซักรอบหรือยังล่ะเพื่อน?”

ฌอนโพล่งห้ามเพื่อนตัวเองทันที เมื่อเห็นว่าฉันกำลังหน้าตึงกับสิ่งที่ได้ยิน “อย่าพูดซี้ซั้วน่า เธอเป็นพี่สาวกู”

“พี่สาวเหรอวะ? แต่เธอหน้าคุ้นๆ นะเว้ย”

“ใช่คนที่ติดเทรนค้นหาอันดับหนึ่งในเว่ยป๋อบ่อย ๆ ปะ? เธอชื่ออะไรนะ? ได้ข่าวว่าเป็นเจ้าของบริษัทดัง ๆ ด้วยนี่หว่า!”

ร่างสูงข้างกายเริ่มคิ้วกระตุกพลันแสยะยิ้ม “มึงเมาหรือไง? ช้าชิบหายกว่าจะคิดได้ เธอคือแคโรไลน์ ชอว์ ประธานบริษัท ชอว์ คอปเปอเรชั่น!”

“พ่อกูเคยบอกว่า แคโรไลน์ ชอว์ เป็นผู้หญิงที่ทำงานเก่งมาก แต่เธอไม่ค่อยชอบเข้าสังคมเท่าไหร่ ฌอน มึงแม่งเทพชิบหาย เล่นควงประธานชอว์ ของพวกเรามาขนาดนี้! แล้วเมื่อไหร่เธอจะยก ชอว์ คอปเปอเรชั่น ให้มึงวะ?”

ฉันไม่ได้เป็นคนเก่งอะไร แต่แค่ใส่ใจกับทุกปัญหาที่เกิดขึ้นและส่งผมต่อบริษัท เพื่อที่จะไม่ให้เกิดข้อผิดพลาดในอนาคต

มือหนาดึงให้ฉันนั่งลง ก่อนเอ่ย “ชู่... ชู่... กลางวงเหล้าห้ามพูดเรื่องธุรกิจนะ เจมส์ เทอร์เนอร์ แคโรไลน์พึ่งย้ายมาที่เมืองถง เธอยังไม่คุ้นเคยกับเมืองนี้แถมยังไม่มีเพื่อนที่นี่อีก เพราะงั้นไว้นัดมาดื่มกันบ่อย ๆ ดีกว่า!”

ในที่สุดฉันก็เข้าใจเจตนาของฌอนที่พามาเจอเพื่อนของเขาแล้ว นั่นเพราะว่าเพื่อนในแก๊งเขาเป็นลูกชายของตระกูลที่มีอิทธิพลในเมืองถงยังไงล่ะ

เขาอยากให้ฉันรู้จักกับคนพวกนี้ไว้

ผู้ชายที่ชื่อ เจมส์ เทอร์เนอร์ คงจะเป็นลูกชายของตระกูลเทอร์เนอร์

แม้ว่าจะกูลเทอร์เนอร์จะไม่ใช่ตะกูลที่มีอิทธิพลมากที่สุด แต่พวกเขาก็มีชื่อเสียงโด่งดังในด้านเทคโนโลยี

ชอว์ คอปเปอเรชั่น เองก็ใช้นวัตกรรมของพวกเขาเช่นกัน และจ่ายค่าส่วนต่างรวมทั้งภาษีให้บริษัทของเขาทุกปี เรียกได้ว่าตระกูลเทอร์เนอร์ก็ถือว่าเป็นอีกหนึ่งคู่ค่าชั้นดีของเรา

แคโรเลิ่กลั่กเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเจมส์เดินเข้ามาพร้อมยื่นมือทักทาย “สบายดีไหมครับประธานชอว์? ผมเจมส์ เทอร์เนอร์ และนี่น้องสาวผม เอ็มม่า เทอร์เนอร์”

ร่างบางเบนสายตาไปยังเด็กสาวหน้าตาสละสลวยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ชายหนุ่ม เธอดูเด็กกว่าฉันอีก อายุน่าจะราว ๆ ยี่สิบปีได้

มือบางยื่นจับตอบ พลางยิ้ม “แล้วคุณเป็นยังไงบ้าง คุณเทอร์เนอร์?”

“อย่าเรียกผมว่าคุณเทอร์เนอร์เลยครับ! มันดูเป็นทางการเกินไป คุณเป็นพี่สาวของฌอน ก็เป็นพี่สาวของผมเหมือนกัน! เพราะงั้นคุณเรียกผมว่าเจมส์ ก็พอครับ”

เจมส์เป็นคนเข้าสังคมเก่ง อีกฝ่ายผูกมิตรกับฉันอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากบางยกยิ้มตอบกลับอีกครั้ง

หลังจากการทักทายจบลง ฉันก็นั่งดื่มต่อไปเงียบคนเดียวท่ามกลางเสียงพูดคุยของกลุ่มเพื่อนฌอน เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ ก่อนที่ฉันจะถูกฌอนดึงแขนให้เดินออกจากบาร์ไป

แคโรพุ่งตัวไปที่พื้นถนนแล้วอ้วกออกมาทันที ทั้งมึนทันเวียนหัวไปหมด ร่างสูงเดินเข้ามาพร้อมลูบหลังช่วย “ไม่ใช่คนคอแข็งแต่กระดกไม่หยุดเลย! ให้ตายสิ”

ฉันเมินคำพูดนั่น ทว่าจู่ ๆ เสียงเข้มกลับเปลี่ยนเรื่องคุยเอาดื้อ ๆ “ที่รัก ช่วงนี้คุณเจอแซคคารี่บ้างไหม?”

แสงไฟวิบวับหน้าผับทำให้ฉันลายตา ร่างเล็กกระพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะเงยหน้ามองอีกคน “นายถามหาเขาทำไม?”

ฉันไม่ได้ติดต่อแซคคารี่มาสี่เดือนแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะหายไปจากชีวิตของฉันโดยไม่บอกกล่าวเช่นกัน

“ผมได้ยินมาว่าหมอนั่นโดนจับตัวไป”