หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 193

ท้องไส้ปั่นป่วนพลันโค้งตัวลงอ้วกออกมาอีกครั้ง ฌอนส่งเสียงหัวเราะจิ๊จ๊ะ “คุณดูแย่สุด ๆ ไปเลยที่รัก”

ฉันหยิบทิชชูออกมาเช็ดปากแล้วถามกลับ “นายไปได้ยินมาจากไหนว่าเขาโดนจับตัวไป? จะมีใครในโลกที่กล้าทำอะไรแบบนั้นด้วยเหรอ?”

ทว่าไม่นานกลับต้องชะงักเมื่อนึกถึงคนของตระกูลชิค

ซึ่งเป็นตระกูลที่ค่อนข้างปลีกตัวและลึกลับ

“ผมได้ยินมาจากโจชัวร์ เขาเป็นคนสนิทของแซคคารี่ คุณไม่ได้เอะใจเลยซินะ ตั้งแต่สองเดือนก่อน เศรษฐกิจในเมืองถงเริ่มแย่ลง ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่ตระกูลชิคก็เพิกถอนธุรกิจของพวกเขาออกไปหมดเลย”

แคโรพยายามควบคุมอาการปั่นป่วนในท้องก่อนจะเอนตัวลงพิงพนังสีแดงของร้าน พลางพูดอย่างเหนื่อยอ่อน “ฉันก็ไม่แน่ใจนะ เพราะฉันไม่ได้ติดต่อเขาเลย นายไม่ใช่หรือไงที่เตือนไม่ให้ฉันเข้าไปยุ่งกับเรื่องพวกนี้?”

“แล้วจะให้ฉันรู้ได้ไงล่ะ” ฉันย้ำอีก

ฌอนส่ายหัวให้กับคำตอบของฉันอย่างเหนื่อยใจ ไม่นานร่างสูงก็ขับรถไปส่งฉันที่อพาร์ตเมนต์

ร่างบางทิ้งตัวลงบนเตียงพร้อมอาการมวนท้องที่ยังไม่หายไป ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำไปแช่น้ำอุ่น ๆ แทน เมื่อชำระร่างกายเรียบร้อยก็หันกลับมาเช็คข้อความในมือถือไปพลาง

ในนั้นมีข้อความที่ยังไม่ได้เปิดอ่านอยู่เกือบร้อย ส่วนมากก็มาจากเพื่อนและคู่ค้าของบริษัทในเครือชอว์ คอปเปอเรชั่น ซึ่งถ้าว่ากันตามตรง มันก็เป็นข้อความที่ส่งมาเพื่อรักษาน้ำใจกันมากกว่า และปกติฉันก็ไม่ได้สนใจที่จะเปิดอ่าน

นิ้วเรียวปัดหน้าจอเพื่อหาข้อความของโจชัวร์

และก็เป็นอย่างที่คิด เขาส่งข้อความมาหาฉันจริง ๆ ด้วย

“แคลลี่ ฉันติดต่อพี่รองไม่ได้”

“เธออยู่ไหน?!”

“แคลลี่ ฉันพึ่งรู้ข่าวว่าพี่รองกลับไปที่บ้านของตระกูลชิค”

“เธอหายหัวไปอยู่ที่ไหนห๊ะ?”

“แคลลี่ เธอก็ไม่ตอบฉันอีกเหรอ?”

“ได้โปรดตอบกลับมาโดยด่วน”

“ทำไมเธอไม่รับสายฉัน!”

“ให้ตายเถอะพระเจ้า เช็คโทรศัพท์ตัวเองบ้าง!”

เป็นแปดข้อความอันแสนเกรี้ยวกราดจากอีกฝ่าย

ฉันปิดกล่องข้อความแล้วเลื่อนมาเช็คสายที่ไม่ได้รับแทน มันมีเกือบร้อยสาย และหนึ่งในสี่ก็เป็นของโจชัวร์ แคโรนิ่งคิดซักพักก่อนจะกดโทรกลับ

เขารับสายทันที “ขอบคุณพระเจ้า! ในที่สุดเธอก็โทรกลับมา! เธอไปอยู่มาห๊ะ?”

ฉันตอบเสียงเรียบ “ก็อยู่บ้านไง”

โจชัวร์ถามขึ้น “เธอติดต่อพี่รองได้ไหม?”

“ทำไมล่ะ? นายโทรไม่ติดเหรอ?”

แซคคารี่โดนจับตัวไปจริง ๆ เหรอเนี่ย?!

ปลายสายตอบกลับเสียงเข้ม “สองเดือนมานี่ฉันติดต่อเขาไม่ได้เลย และก็เดือนก่อน ฉันได้ยินมาว่าเขากลับไปที่ตระกูล จากนั้นก็ไม่มีข่าวคราวอะไรอีกเลย! แคลลี่ เธอช่วยรีบโทรหาเขาได้ไหม?”

ฉันถอนหายใจ “ถึงฉันจะโทรไปเขาก็ไม่รับหรอกน่า!”

“ไม่ เขารับแน่นอน”

โจชัวร์ดูมั่นใจมากว่าแซคคารี่จะรับสายของฉัน แต่ก่อนหน้านี้ฉันก็เคยลองโทรแล้ว ทว่าก็ไร้การตอบกลับอยู่ดี

ช่างเป็นคนที่เย็นชาเสียจริงนะ

ริมฝีปากบางเม้มแน่นพลันเอ่ยถาม “แล้วจะให้ฉันโทรไปพูดอะไร?”

“แคลลี่ ใช้สมองหน่อยได้ไหม? เธอก็แค่ถามว่าเขาอยู่ไหนจะได้ไปหา!” โจชัวร์เริ่มเดือด

“เดี๋ยว แล้วจะให้ฉันไปหาเขาทำไม? และถึงแม้เขาจะอยู่ที่บ้านตระกูลชิคจริง แล้วฉันจะไปที่นั้นได้ยังไง? แค่ที่อยู่บ้านเขาฉันยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ! นายกำลังกดดันฉันนะ!” ร่างเล็กโต้ตอบ

“แคลลี่ ในใจของพี่รอง ตระกูลชิคคือสิ่งเดียวที่ทำร้ายเขาและทำให้เขาเจ็บช้ำมากที่สุด แต่เขาก็ทิ้งมันไปไม่ได้เพราะที่นั่นคือครอบครัว ถ้าเขาอยู่ที่บ้านตระกูลชิคจริง ๆ ละก็ เธอต้องไปช่วยเขานะ”