ท้องไส้ปั่นป่วนพลันโค้งตัวลงอ้วกออกมาอีกครั้ง ฌอนส่งเสียงหัวเราะจิ๊จ๊ะ “คุณดูแย่สุด ๆ ไปเลยที่รัก”
ฉันหยิบทิชชูออกมาเช็ดปากแล้วถามกลับ “นายไปได้ยินมาจากไหนว่าเขาโดนจับตัวไป? จะมีใครในโลกที่กล้าทำอะไรแบบนั้นด้วยเหรอ?”
ทว่าไม่นานกลับต้องชะงักเมื่อนึกถึงคนของตระกูลชิค
ซึ่งเป็นตระกูลที่ค่อนข้างปลีกตัวและลึกลับ
“ผมได้ยินมาจากโจชัวร์ เขาเป็นคนสนิทของแซคคารี่ คุณไม่ได้เอะใจเลยซินะ ตั้งแต่สองเดือนก่อน เศรษฐกิจในเมืองถงเริ่มแย่ลง ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่ตระกูลชิคก็เพิกถอนธุรกิจของพวกเขาออกไปหมดเลย”
แคโรพยายามควบคุมอาการปั่นป่วนในท้องก่อนจะเอนตัวลงพิงพนังสีแดงของร้าน พลางพูดอย่างเหนื่อยอ่อน “ฉันก็ไม่แน่ใจนะ เพราะฉันไม่ได้ติดต่อเขาเลย นายไม่ใช่หรือไงที่เตือนไม่ให้ฉันเข้าไปยุ่งกับเรื่องพวกนี้?”
“แล้วจะให้ฉันรู้ได้ไงล่ะ” ฉันย้ำอีก
ฌอนส่ายหัวให้กับคำตอบของฉันอย่างเหนื่อยใจ ไม่นานร่างสูงก็ขับรถไปส่งฉันที่อพาร์ตเมนต์
ร่างบางทิ้งตัวลงบนเตียงพร้อมอาการมวนท้องที่ยังไม่หายไป ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำไปแช่น้ำอุ่น ๆ แทน เมื่อชำระร่างกายเรียบร้อยก็หันกลับมาเช็คข้อความในมือถือไปพลาง
ในนั้นมีข้อความที่ยังไม่ได้เปิดอ่านอยู่เกือบร้อย ส่วนมากก็มาจากเพื่อนและคู่ค้าของบริษัทในเครือชอว์ คอปเปอเรชั่น ซึ่งถ้าว่ากันตามตรง มันก็เป็นข้อความที่ส่งมาเพื่อรักษาน้ำใจกันมากกว่า และปกติฉันก็ไม่ได้สนใจที่จะเปิดอ่าน
นิ้วเรียวปัดหน้าจอเพื่อหาข้อความของโจชัวร์
และก็เป็นอย่างที่คิด เขาส่งข้อความมาหาฉันจริง ๆ ด้วย
“แคลลี่ ฉันติดต่อพี่รองไม่ได้”
“เธออยู่ไหน?!”
“แคลลี่ ฉันพึ่งรู้ข่าวว่าพี่รองกลับไปที่บ้านของตระกูลชิค”
“เธอหายหัวไปอยู่ที่ไหนห๊ะ?”
“แคลลี่ เธอก็ไม่ตอบฉันอีกเหรอ?”
“ได้โปรดตอบกลับมาโดยด่วน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ