หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 202

จู่ ๆ เขาก็เดินลงบันไดทีละขั้น ทุกย่างก้าวของเขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังเดินเหยียบอยู่บนหัวใจของฉัน

มันทำให้เกิดแรงกระเพื่อมเล็กน้อยในส่วนลึกของหัวใจของฉัน

ฉันจ้องมองและพูดอย่างเรียบ ๆ ว่า“ พี่ คุณหล่อมาก”

ฉันเคยพูดแบบนี้กับเขาหลายครั้งก่อนหน้านี้

หลังจากหยุดชั่วครู่ ฉันก็แสร้งทำเป็นเศร้าและพูดว่า “ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ต้องการผู้ชายที่ไม่หล่อเหลา พี่ อย่าเอามาใส่ใจ คราวหน้าฉันจะระวัง!”

เขาพูดแผ่วเบาว่า “ดีล่ะ แค่นี้ครั้งเดียวก็เกินพอ”

หึ้อ ผู้ชายเย็นชามาก

แซคคารี่ลงไปชั้นล่างในห้องครัว ฉันเดินตามไปและเห็นเขาเปิดตู้เย็นเพื่อเอาวัตถุดิบมาทำบะหมี่อุด้งหนึ่งชาม จากนั้นเขาก็วางชามบะหมี่ที่ปรุงสุกไว้บนโต๊ะอาหารและเดินกลับขึ้นไปชั้นบนคนเดียว

เขาปรุงอาหารนี้ให้ฉันหรือเปล่า?

ฉันหยิบตะเกียบขึ้นมาแล้วกัดไปสองอัน น้ำซุปให้ความสดชื่นและห่อด้วยกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของต้นหอม ฉันกินสิ่งที่อยู่ในชามเสร็จแล้วและเอาชามไปที่อ่างล้างจาน

หลังจากทำความสะอาดชามเสร็จ ฉันก็กลับขึ้นไปที่ห้องนอนชั้นบน

ฉันเปิดประตูและถามอย่างห่วงใยว่า “พี่รอง พี่ไม่หิวเหรอ?”

แซคคารี่นอนอยู่บนเตียงและอ่านหนังสือ ชื่อเรื่อง ‘ความธรรมดาคือสิ่งสวยงามที่สุดในชีวิต’ ที่เขียนโดย หลิน ชิงซวน

ฉันเคยอ่านหนังสือเล่มนี้มาก่อน มันเป็นเล่มของเรียงความคลาสสิกของ หลิน ชิงซวน เกี่ยวกับการเป็นคนเรียบง่ายในโลกที่ซับซ้อน มองโลกด้วยจิตใจที่สงบ และใช้ชีวิตอย่างมีความสุข

ฉันไม่คาดคิดว่า แซคคารี่จะอ่านหนังสือแบบนั้น

นั่นเป็นเพราะแซคคารี่ที่ฉันรู้จักนั้นอยู่ห่างเหิน อ้างว้าง และโดดเดี่ยวมาโดยตลอด ดูเหมือนเขาจะไม่เข้าใจชีวิต ในคำพูดของผู้ช่วยรอย เขาไม่รู้จักความเศร้าโศกหรือความยินดี

ฉันจำได้ว่าเขาใช้พู่กันประดิษฐ์ตัวอักษรเพื่อคัดลอกของนักเขียนชื่อ เชน ฉงเหวิน ‘ความทรงจำของตะวันตกของเมืองหูหนาน’ ดูเหมือนเขาจะเป็นชายชราและเขาชอบสิ่งต่าง ๆ ด้วยความรู้สึกของช่วงเวลาต่าง ๆ

แซคคารี่ตอบเบา ๆ ว่า “ผมไม่หิว”

แสงด้านบนเป็นสีทองเล็กน้อยเนื่องจากห้องเต็มไปด้วยสิ่งสวยงามแสงที่หักเหทำให้รู้สึกอบอุ่น ฉันไปนั่งข้าง ๆ เขาขณะที่ฉันตอบเขาว่า “โอเค ฉันเข้าใจ”

เขาอ่านหนังสือช้ามากและเขาใช้เวลานานในการพลิกหน้า เขาถือหนังสือด้วยนิ้วที่เรียวยาว และนิ้วเรียวพวกนั้นสวยมาก ...

เมื่อฉันได้ใกล้ชิดกับเขามากขึ้น ฉันก็เริ่มจินตนาการถึงสิ่งต่าง ๆ

ฉันส่ายหัวและลุกขึ้นเพื่อเปิดกระเป๋าเดินทาง ฉันดึงชุดนอนออกมาและเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดตัวเอง ฉันรวบผมเป็นสองจุกไว้บนหัวสำหรับวันนี้หลังจากวันที่วุ่นวายของฉันสิ้นสุดในตอนนี้ ฉันปลดจุกที่รวบไว้บนหัวและสยายผมของฉัน นั้นเป็นผมที่ยาวและหนาแน่นเกือบถึงเอวของฉัน

ฉันอาบน้ำทั้ง ๆ ที่แซคคารี่ยังคงอยู่ในห้องนอน ฉันรู้สึกเขินเหมือนเราอยู่ห้องเดียวกัน ฉันสระผมและสวมชุดนอนที่ค่อนข้างมิดชิด

ฉันใช้ไดร์เป่าผมเพื่อทำให้ผมแห้งและออกไปข้างนอก แซคคารี่ยังคงนั่งอ่านหนังสือในตำแหน่งเดิมเหมือนเดิม ฉันนอนขดตัวอยู่บนเตียงแล้วถามเขาว่า “ที่นี่ที่ไหน?”

สถานที่นี้สวยงามมากจนดูเหมือนเป็นบ้านหลังโปรดของเขา

แม้ว่าแซคคารี่และฉันจะคลุมด้วยผ้านวมผืนเดียวกัน แต่ฉันก็รักษาระยะห่างไว้เสมอ

เขาไตร่ตรองและอธิบายว่า “ที่อยู่ของผมในฟินแลนด์”

คำตอบนั้นไม่มีความหมาย

ตอนนี้ไม่มีอะไรจะคุยกับแซคคารี่แล้ว ส่วนใหญ่เป็นเพราะเขาเป็นคนพูดไม่กี่คำ ฉันรู้สึกเบื่อ

จากนั้น แซคคารี่ก็ลุกขึ้นยืนและพูดว่า “คุณควรพักผ่อนไปก่อน”