หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 203

ฉันสงสัยและถามว่า “คุณจะไปไหน?”

“ลงไปชั้นล่าง”

เขาจะนั่งบนโซฟาทั้งคืนหรือไม่?

หลังจากที่เขาออกจากห้องไป ฉันก็อารมณ์ไม่ดี ฉันอดไม่ได้ที่จะได้ใกล้ชิดกับแซคคารี่ ฉันรู้สึกทึ่งกับความรู้สึกนี้ที่ฉันมี ฉันตกหลุมรักเขาหรือเปล่า?

นานมาแล้ว เมื่อเขาพาฉันออกจากทางเข้าโบสถ์ต่อหน้าทุกคน เขาปกป้องฉันด้วยความบริสุทธิ์ใจ แต่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทนใด ๆ จากฉัน

เขาเคยทำแบบกับฉัน... มันยากที่เขาจะไม่อยู่ในความคิดของฉันในตอนนี้

ต้องบอกว่าตอนนี้ ฉันนึกถึงการกระทำของดิกสันด้วย

ความคิดของเขาทำให้ฉันเต็มไปด้วยความเศร้าโศก

สี่เดือนที่ผ่านมา ฉันดื้อรั้นไม่ให้อภัยเขา

จนกระทั่งเกวน ...

เฮนรี่พูดถูก จากอีกมุมหนึ่ง ถ้าเป็นฉัน ฉันคงอยากให้ดิกสันมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน แม้ว่าเขาจะเกลียดฉันไปตลอดชีวิตก็ตาม

ฉันไม่เคยชื่นชมทุกสิ่งทุกอย่างในอดีตจนกระทั่งฉันสูญเสียมันไป

ชายหนุ่มคนนี้อยู่ในช่วงสำคัญของชีวิต ...

ทำไมตอนนี้เขาต้องเดินหนีหายไปง่าย ๆ?

จู่ ๆ ฉันก็รู้สึกเจ็บแปลบในใจ ฉันเอามือจับหน้าอก ลุกจากเตียง แล้วนั่งลงบนพื้น ฉันไม่ได้นอนทั้งคืน เมื่อเช้าฉันเห็นว่าหน้าตัวเองซีดมากในกระจก

ฉันแต่งหน้าเบา ๆ และสวมเสื้อแจ็คเก็ตสีขาว ฉันลงไปชั้นล่างและเห็นว่าแซคคารี่นอนอยู่บนโซฟา ดวงตาของเขาปิดอยู่และเขาก็ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงลงมา

ทันทีที่เขาลืมตาขึ้น เขาก็บิดขี้เกียจ เขาจ้องมองฉันสักพักก่อนจะลุกขึ้น เขาลุกขึ้นและพูดว่า “ เตรียมตัวให้พร้อม เราจะไปเฮลซิงกิในภายหลังและกลับไปที่เมืองถงในตอนเย็น”

ฉันถามอย่างสงสัยว่า “นี่เมืองเฮลซิงกิไม่ใช่เหรอ?”

เสียงฝีเท้าของแซคคารี่หยุดลงอย่างกะทันหัน เขามองมาที่ฉันครู่หนึ่งแล้วพูดเบา ๆ ว่า “เมื่อคืนเราออกจากสนามบินไปเมืองเอสโป คุณกลับขึ้นไปและเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าบาง ๆ ซะ ”

เขาหยุดและอธิบายว่า “ตอนนี้อากาศในฟินแลนด์ไม่หนาวมาก คุณสามารถใส่เสื้อผ้าที่บางในระหว่างวัน และคุณสามารถเปลี่ยนเป็นเสื้อโค้ทหรือแจ็คเก็ตได้ในตอนกลางคืน”

ฉันกลับขึ้นไปชั้นบนและรู้ว่าเสื้อผ้าที่ฉันนำมานั้นเป็นเสื้อแจ็คเก็ตขนทั้งหมด ฉันใส่กางเกงยีนส์ที่มีสายรัดเมื่อวานและคิดว่าจะมุ่งหน้าไปที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อเสื้อผ้าในภายหลัง

เมื่อฉันแต่งตัวและเดินกลับลงไปชั้นล่าง ฉันเห็นแซคคารี่ ใส่สูทสีดำแบบดั้งเดิมและเน็คไทสีดำ ตลอดเวลาที่ฉันรู้จักเขา ฉันไม่ได้เห็นเขาสวมเสื้อผ้าสไตล์อื่นเลย

แซคคารี่ขับรถไปที่เฮลซิงกิ เขาจอดรถใกล้กับตลาดริมถนนแล้วลงรถแล้วบอกฉันว่า “รอผมอยู่ที่นี่ หากคุณเบื่อ คุณสามารถเดินไปรอบ ๆ ได้”

เขาหยิบบัตรธนาคารออกจากกระเป๋าและยื่นให้ฉัน

ฉันรับมันและพูดว่า “โทรหาฉันเมื่อคุณเสร็จธุระแล้ว”

แซคคารี่เดินจากไป ร่างของเขาหายไปในฝูงชนและฉันไม่รู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร ฉันรอเขาอยู่ในรถเป็นเวลาสามชั่วโมงและยังไม่เห็นเขากลับมา ฉันจึงลงจากรถและไปที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ ฉันซื้อกระโปรงรัดรูปมาใส่ จากนั้น ฉันก็ซื้อเสื้อกันลมสีน้ำเงินเข้มมาด้วย เสื้อผ้าทั้งสองชิ้นเข้ากันได้ดีและฉันก็ซื้อตุ้มหูคู่หนึ่งจากแผงขายของด้วย

เมื่อฉันกลับไปที่รถ แซคคารี่ยังไม่กลับมา ฉันรู้สึกเบื่อและพักคางไว้บนหลังคารถ ผู้ชายต่างชาติบางคนที่เดินผ่านมาผิวปากใส่ฉัน ฉันยิ้มและไม่ตอบสนอง แซคคารี่ไม่ปรากฏตัวจากฝูงชนจนกระทั่งพระอาทิตย์ตก

ฉันอยากจะเดินไปหาเขา แต่การจ้องมองของเขาหนักหน่วง เขาส่ายหัวมาที่ฉัน ฉันหยุดและจ้องเขาด้วยความงุนงง

วินาทีต่อมาปากของฉันถูกใครบางคนปิดปาก และฉันก็ได้ยินคนข้างหลังฉันพูดเป็นภาษาอังกฤษว่า “อย่าขยับ ไม่งั้นผมจะทุบหัวคุณ ตามผมมา และส่งสัญญาณหาวิธีให้แซคคารี่ตามคุณมาด้วย”

ฉันตกใจมาก โดนลักพาตัวหรอเนี่ย!?