แซคคารี่อึ้งกับชั้นเชิงของฉัน ร่างสูงไม่ได้สะบัดมือออก แต่ถามออกมาเพียงประโยคเดียว
“ลืมไปแล้วใช่ไหม ว่าเมื่อวานฉันบอกว่าอะไร?”
“ฉันจำได้” ตอบเสียงเบา
อีกฝ่ายทำตัวเหินห่าง ทำให้ฉันอดคิดไม่ได้ว่าเขาคงเสียดายที่ประกันตัวฉันออกมา
“พี่รอง ฉันรู้ว่าพี่หมายถึงอะไร แล้วฉันก็รู้ด้วยว่าตัวเองไม่มีค่าพอที่จะชอบ——“
“ขอถามเลยนะ ถ้าดิกสันยังมีชีวิตอยู่ เธอจะยังพูดแบบนี้ไหม?” เสียงเข้มเอ่ยขัดทันที
เขาแค่สมมติใช่ไหม?
‘ถ้าดิกสันยังมีชีวิตอยู่งั้นเหรอ?’
แต่ใครมันจะบ้าเอาเรื่องแบบนี้มาพูดกัน?!
แคโรนิ่งอย่างหาคำตอบไม่ได้ แต่สุดท้ายก็ต้องเลือกตอบกลับไปซักอย่าง
“ฉันยังจะพูดแบบเดิม” ฉันย้ำ
ตอนนี้ผู้ชายที่ฉันชอบคือแซคคารี่
ส่วนดิกสันนั้นเป็นเพียงอดีตที่จบไปแล้ว
แซคคารี่เหยียดยิ้ม ฉันไม่เคยเห็นเขายิ้มแบบนั้นมาก่อนเลย มันทำให้ฉันประหลาดใจ
และพอเห็นแบบนั้นความรู้สึกกลับว่างเปล่าแปลก มือเรียวพยายามลูบมือหนาของอีกฝ่ายเบา ๆ
“เบล ฉันรู้ว่าเธอกำลังเคว้งคว้าง แต่ว่าขอโทษนะ ฉันรับความรู้สึกนั้นของเธอไว้ไม่ได้”
“แซคคารี่ ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณถึงทำดีกับ...”
ยังไม่ทันพูดจบอีกฝ่ายก็พูดขัดอย่างเชือดเฉือน
“เลิกถามคำถามเด็ก ๆ แบบนั้นซักที เบล ก่อนที่จะถามฉันเธอควรจัดการกับความรู้สึกของตัวเองก่อน อะไรคือสิ่งที่เธอต้องการจริง ๆ ใครคือคนที่เธอต้องการกันแน่ ดิกสันหรือฉัน?”
ร่างสูงยังไม่หยุดพูดถึงดิกสัน แถมยังดูเหมือนว่าจะไม่หยุดง่าย ๆ ด้วย
“เลิกพูดถึงดิกสันได้แล้ว” ร่างเล็กจ้องกลับเข้าไปในตาของคนตรงหน้า “ฉันจะถามแค่ครั้งเดียว คุณชอบฉันไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ