หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 332

ฉันถามพร้อมความกลัวที่กำลังประทุขึ้นเรื่อย ๆ ในใจ ส่วนหมอก็พยายามปลอบไม่ให้ฉันเครียดเกินไป ก่อนอธิบายยาวเหยียด!

สุดท้ายแล้ว อีกฝ่ายก็เอ่ยสรุปสั้น ๆ “คุณมีเลือดออกมาเพราะสภาพร่างกายย่ำแย่ บางทีมันอาจเป็นสัณญาณของการแท้งลูกในระยะแรกของการตั้งครรภ์ แต่โดยรวมแล้วถือว่ายังไม่เสี่ยงขนาดนั้น”

สัณญาณของการแท้งก่อนกำหนดเหรอ?!

ฉันรับไม่ได้กับการสรุปของหมอ จึงรีบถามหาทางออก และเมื่ออีกฝ่ายเห็นว่าฉันกำลังเครียด เขาจึงรีบเอ่ยปลอบทันที “ตอนนี้เด็กในท้องปลอดภัยดี แต่หลังจากนี้คุณควรจะมาเข้ารับการรักษาดูแลครรภ์จากทางโรงพยาบาล และหมั่นเข้ามาตรวจเช็คสุขภาพเสมอ ต้องทานยาและของบำรุงครรภ์ไม่ขาด และสิ่งที่สำคัญที่สุด คุณต้องหัดควบคุมอารมณ์ของตัวเอง เพื่อไม่ให้ไปลงที่เด็กในท้อง ผู้หญิงหลาย ๆ คนที่แท้งลูกนั้นมาจากสาเหตุที่พวกเธอควบคุมอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ซะส่วนใหญ่”

เขามองหน้าฉัน พลางเอ่ยต่อ “คุณเคยมีปัญหาเกี่ยวกับกระดูกสันหลังหรือเปล่า?”

ฉันตกใจ ก่อนถามกลับ “ทำไมเหรอคะ?”

“ผลจากการตรวจพบว่าคุณได้รับบาดเจ็บที่กระดูกสันหลัง และตรงบริเวณส่วนกลางของมันก็กำลังอยู่ในขั้นตอนการฟื้นตัวเองอยู่ ถ้าคุณตั้งท้องตอนนี้ มันอาจจะทำให้... คุณควรจะเข้าใจนะ ว่าตอนนี้ร่างกายของคุณมันไม่เหมาะที่จะอุ้มท้องเด็กคนนี้ ส่วนตัวผมแนะนำให้คุณเอาเด็กออก หากร่างกายคุณฟื้นตัวดีแล้ว และพร้อมที่จะรองรับอีกหนึ่งชีวิต...”

ทว่าคุณหมอกลับชะงักไป ขณะที่พลิกอ่านผลตรวจ “คุณเคยเป็นมะเร็งที่มดลูกเหรอ?”

ใบหน้าสวยพยักตอบอย่างจำใจ “ค่ะ”

“มดลูกและรังไข่ของคุณยังอยู่ครบ แต่ร่างกายของคุณนั้นไม่ได้อยู่ในสภาพที่พร้อม แถมยังมีเรื่องกระดูกสันหลังอีก... ร่างกายคุณแย่มากนะ คุณไม่พร้อมจะตั้งครรภ์เลย! ถ้าคุณยังดึงดันต่อไป มันอาจคร่าชีวิตของคุณได้เลยนะ ผมแนะนำให้คุณทำแท้ง...”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ฉันก็รีบขัดทันที “คุณรู้สภาพร่างกายของฉันในตอนนี้ดี มันโทรมลงมากจากรักษาด้วยยาครั้งแล้วครั้งเล่า แถมยังเคยได้รับการปลูกถ่ายไตอีก... แต่นี่อาจเป็นครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายที่ฉันจะได้ตั้งครรภ์ ฉันเชื่อว่ามันคงไม่มีโอกาสแบบนี้อีกแล้ว นี่คือเหตุผลที่ฉันยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อแลกกับเด็กคนนี้ แค่ช่วยดูแลเรื่องการรักษาครรภ์ของฉันให้ดีที่สุด ไม่ว่าต้องใช้เงินมากมายขนาดไหน ฉันก็ยอมจ่าย แค่ช่วยจ่ายยาที่ดีที่สุดก็พอ!”

คนเป็นหมอขมวดคิ้วแน่น “ครอบครัวคุณรู้เรื่องนี้ไหม?”

“รู้ พวกเขารู้”

“และเขาคนนั้นรู้ถึงสภาพร่างกายของคุณหรือเปล่า?”

ทว่าเมื่อหมอถามแบบนั้น ทำให้ฉันเข้าใจได้ในทันทีว่าทำไมแซคคารี่ถึงอยากให้ฉันเอาเด็กออก ก็เพราะเขาห่วงเรื่องสุขภาพของฉัน!

บางทีเขาอาจไม่อยากให้ฉันต้องเสี่ยง?!

แค่ความคิดนี้ ที่ฉันสามารถบั่นทอนความรู้สึกของตัวเองได้