หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 370

ฉันฝันเห็นเด็กสองคน ในฝันนั้นพวกเขายังเป็นทารกที่เดินไม่ได้ และเอาแต่คลานเล่นไปมาอยู่ที่พื้น

ถัดไปก็เป็นชายรักที่นั่งอยู่บนโซฟา

เราสี่คนคือครอบครัวที่มีความสุข

“คุณชอว์ ตื่นเถอะค่ะ...”

เสียงของใครบางคนกำลังเรียกฉัน

พลันเปลือกตาบางก็ค่อย ๆ เปิดขึ้น ก่อนจะพบกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลของคุณหมอ ร่างเล็กผ่อนลมหายใจออกอย่างยากลำบาก แล้วจึงเอ่ยถาม “ลูก ๆ ของฉันอยู่ไหน?”

แพทย์หญิงตรงหน้าไม่ยอมพูดอะไร มีแต่พยาบาลที่เดินเข้ามาพูดเสียงเบา “เดี๋ยวคุณก็ได้เจอแล้วค่ะ”

ใบหน้าสวยเผยรอยยิ้มโล่งใจ ฉันทนรอเจอหน้าพวกเขาไม่ไหวแล้ว

หมอสาวช่วยผยุงฉันให้นั่งลงบนรถเข็น พลางพากลับห้องพักชั้นพิเศษของโรงพยาบาลที่เตรียมไว้ เอเลนรีบวิ่งเข้ามากุมมือฉันด้วยแววตารื่นน้ำ

ราวกลับน้ำตาจะไหลออกมาได้ทุกเมื่อ แคโรจับมือของอีกฝ่ายไว้ พร้อมส่งยิ้มกลับ “พวกเขาน่ารักไหม?”

“น่ารักมาก พวกเขาเป็นแฝดที่งดงามที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลย”

ฉันถามกลับพร้อมความสุขที่เอ่อล้นในใจ “แฝดชายหรือแฝดหญิงเหรอ?”

เอเลนร้องไห้ “ลูกชายกับลูกสาวน่ะ”

“คุณสโตน เธอดูไม่ดีใจกับฉันเลยนะ” ฉันแหย่เธอกลับแล้วหลับตาที่ล้าลง ทว่ายังเอ่ยต่ออย่างอารมณ์ดี “ฉันเหนื่อยมาก หมอบอกว่าอย่าพึ่งขยับตัวมาก แถมเด็ก ๆ ยังออกมาจากตู้ปลอดเชื้อไม่ได้ ฉันขอหลับอีกซักนิด ถ้าตื่นแล้วค่อยไปดูพวกเขาอีกที”

พูดจบหญิงสาวก็หลับไปในทันที แคโรฝันอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้กลับปราศจากเด็กน้อยนน่ารักทั้งสอง เหลือเพียงชายที่เย็นชายืนอยู่

ร่างสูงยืนอยู่ไม่ไกล และนั่นทำให้นึกถึงความเจ็บปวดที่ได้รับหลังจากแอบบินไปหาเขาที่ฟินแลนด์ถึงสองครั้ง ฉันไม่กล้าก้าวไปยืนข้างเขาอีก

ผู้ชายคนนั้นเรียกฉัน “เบล”

ร่างเล็กส่ายหัวไม่กล้าเดินไป

ฉันกลัว กลัวเขาจริง ๆ

ยังไงก็ไม่กล้าเดินเข้าไปหรอก

“เบล เด็ก ๆ อยู่ที่ไหน?” เขาถามเสียงเย็น

พลันร่างเล็กก็สะดุ้งลืมตาตื่นขึ้นมาทันที เอเลนรีบจับมือฉันไว้แน่น ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านเมื่อนึกถึงฝันเมื่อครู่

เอเลนถามเสียงเศร้า “เธอฝันร้ายเหรอ?”