หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 389

ท่าทางนั้นของเขาทำให้ฉันเกือบลืมไปเลยว่าโดนจับตัวมา!

แคโรสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเรียกสติ!

ฉันเหลือบมองไปอีกทาง ก่อนจะเห็นซัมเมอร์ที่ยังนอนสลบไม่ได้สติ แต่ไม่ใช่แค่นั้น มันมีรอยเลือดติดอยู่บริเวณหน้าผากของเธอ จนทำให้ฉันเริ่มกังวลจนนั่งไม่ติดและหันไปถามฌองทันควัน “เธอจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?”

“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวอีกสักพักเธอก็ฟื้น”

ฉันกำลังจะพูดต่อ ทว่าอีกฝ่ายกลับลุกเดินไปหาผู้ชายที่อยู่เดินไปก่อนเมื่อครู่ พร้อมคุยกันเสียงเบาจนจับใจความไม่ได้ เกือบสองหรือสามชั่วโมงต่อมา เราก็มาถึงชายแดนของเอสตันเซีย พอก้าวลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ ร่างทั้งร่างก็สั่นสะท้านทันที!

อากาศด้านนอกช่างหนาวเหน็บ และดูเหมือนฌองจะจับสังเกตได้ เขาเลยถอดแจ็คเก็ตหนังที่ด้านในมีขนแกะหนานุ่มมาคลุมให้ฉัน ใบหน้าหล่อยักคิ้ว “ไงล่ะ ฉันดูแลเธอดีอย่างที่พูดจริง ๆ”

“ฌอง อย่าโปรยเสน่ห์ไปทั่วสิวะ”

ฌองตีมึนพลางก้าวไปยืนข้างชายคนนั้น

พวกเราเดินเท้าไปเรื่อย ๆ เกือบห้านาที ก่อนที่ราบกว้างจะปรากฏแก่สายตา ด้านหน้านั้นมีกลุ่มชายฉกรรจ์พร้อมอาวุธครบมือยืนอยู่ประมาณยี่สิบสามสิบคน

ฌองกระตุกยิ้ม “เราพาพวกเธอมาแล้ว” เขาบอก

พลันคนที่เป็นหัวหน้าของพวกนั้นก็เอ่ยเชิงแซะ

“ท่านวอลเลซผู้โด่งดัง นี่เด็กกว่าที่คิดซะอีกนะ”

เขาเป็นชาวต่างชาติที่พูดภาษาของเราได้คล่อง

ฌองยิ้มนิด ๆ “ขอบคุณที่ชมในความหล่อของผมนะ”

“ตามสบาย เอาไป ทองคำสองหีบใหญ่ของพวกนาย”

ร่างสูงรับมันมาพร้อมกับหันหลังเดินจากไป ทว่าขณะที่เดินผ่านฉัน เขาก็แอบกระซิบเสียงเบา “ฉันต้องไปงานวันของตาแก่ของฉันแล้ว! แต่อย่าห่วงไปเลย เดี๋ยวฉันจะรีบบอกแซคคารี่ให้มาช่วยพวกเธอ!”

‘ให้ตายสิ โคตรเป็นคำปลอบใจที่ดูจริงใจเสียจริง!”

พูดจบ ชายหนุ่มก็เดินจากไป พร้อมกับสายลมเย็นที่พัดวูบเข้ามา

ความกลัวไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในใจฉันในตอนนี้

หากมองดี ๆ แล้วดูเหมือนว่าเหตุผลที่พวกเขายอมทุ่มสุดเพื่อจับเรามาคงเป็นเพราะต้องการเบนความสนใจของแซคคารี่กับชาร์ลสมากกว่า สิ่งที่ฉันกังวลที่สุดคือความปลอดภัยของพวกเขาในขณะนี้

“เฮ้ย สาวน้อย เธอไม่กลัวบ้างหรือไง?”

ริมฝีปากสวยยกยิ้ม “แล้วทำไมฉันต้องกลัวด้วย?”

อีกฝ่ายคิ้วกระตุก “ไม่กลัวเราฆ่าเธอหรือไงห๊ะ?”

“เล่นใหญ่ขนาดนี้เพื่อฆ่าเราเนี่ยนะ?” ร่างบางโต้กลับ