หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 391

เขายอมตกลง “งั้น เดี๋ยวฉันจะรอเธออยู่ตรงนี้แล้วกัน”

ดูเหมือนคนด้านล่างนั้นไม่กลัวหากตนถูกจับได้ อีกฝ่ายนั่งย่อตัวลงไปนอนเล่นกับลูกแมวน้อย ๆ ตามเดิม หลังจากนั้นไม่นาน สาวรับใช้ก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง

เธอทำท่าทีจะเดินเข้ามาหาฉันที่ริมหน้าต่าง แต่ฉันเดินเข้าไปกั้นเธอไว้ได้ทัน พร้อมเอ่ยถามเบนความสนใจ “เพื่อนของฉันเป็นยังไงบ้าง? พวกเขาพาเธอไปโรงพยาบาลหรือยัง?”

“พวกเขากำลังเตรียมตัวอยู่ค่ะ” เธอตอบ

ผู้หญิงคนนี้พูดภาษาอังกฤษไม่คล่อง แคโรจึงทำทีถามซ้ำ “ที่นี่ห่างจากเมืองไกลไหม?”

สาวใช้ตอบช้า ๆ “สถานที่แห่งนี้อยู่ในพื้นที่ห่างไกลจากผู้คนมาก เกือบเจ็บสิบถึงแปดสิบกิโลเมตรได้ค่ะ หรืออาจจะมากกว่านั้น! ฉันก็ไม่ทราบข้อมูลที่แน่นอนค่ะ เพราะตั้งแต่เกิดฉันไม่เคยออกจากคฤหาสน์หลังนี้เลย!”

นั่นทำให้ฉันเข้าใจทันที ว่าทำไมเธอถึงแสดงสีหน้าอิจฉากันเมื่อครู่!

หญิงสาวแปลกหน้าที่มาจากโลกไร้พรมแดนภายนอก ในขณะที่เธอติดอยู่ที่นี่ตลอดชีวิต ซึ่งคฤหาสน์หลังนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากกรงที่กักขังเธอไว้ชั่วนิรันดร์

ฉันยังสงสัย “ทำไมไม่หนีไปล่ะ?”

“การดูแลคฤหาสน์คือคำสั่งที่ต้องทำไปทั้งชีวิต” ใบหน้านั่นเศร้าหมอง

คำพูดที่เธอเอ่ยออกมาบ่งบอกถึงชะตากรรมของเจ้าตัวได้อย่างชัดเจน

และมันคงดูโง่ถ้าเอาแต่คะยั้นคะยอให้เธอหนีไป

ร่างบางไม่สาวความต่อ ทว่าอีกใจกลับนึกขึ้นได้ว่า คนที่อยู่ที่นี่มาตลอดชีวิตอย่างเธอเคยได้ยินเรื่องของฌอนมาบ้าง

ใช้สมองเรียบเรียงคำพูดอยู่ไม่กี่วินาที ก็เอ่ยถามออกไปตรง ๆ “เธอรู้จัก ฌอน วอลเลซ มั้ย?”

เธอยิ้มยินดีพร้อมพยักหน้าตอบ “รู้ค่ะ”

“เขาเป็นใครเหรอ?” ฉันถามต่อ

และสาวใช้ตัวน้อยก็ซื่อเหลือเกิน

“ทุก ๆ คนเรียกเขาว่าท่านวอลเลซค่ะ เขายังอายุน้อย แต่ก็มักจะทำตัวร้ายกาจเสมอ ทว่าลึก ๆ แล้วเขาเป็นคนที่มีจิตใจอ่อนโยนมากเลยค่ะ...”

“แองเจลิน่า หัวหน้ากำลังเรียกหาเธออยู่”

เสียงของใครบางคนเรียกสาวน้อยตรงหน้าให้หันกลับไป จนเธอรีบปิดปากเงียบแล้วสาวเท้ากลับไปด้านนอกโดยเร็ว

ร่างบางหมุนตัวเดินกลับไปยังหน้าต่างบานเดิม ก่อนจะเห็นชายหนุ่มที่ยังเล่นกับแมวไม่เลิก พลันคำพูดที่คู่หูของอีกฝ่ายเคยพูดไว้บนเฮลิคอปเตอร์ก็ผุดขึ้นมาในหัว

‘ฌอง มึงกำลังแกล้งทำตัวเป็นคนดีอีกแล้วเหรอ?’

‘กุไม่ห้ามนะ ถ้ามึงอยากล้มแผนการแล้วช่วยพวกหล่อน...’