หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 392

หากว่ากันตามจริงแล้ว ความสูงระหว่างฉันกับฌองนั้นไม่ต่ำกว่าสามเมตร และฉันก็ใจไม่กล้าพอที่จะกระโดดลงไปด้วย เพราะชุดกระโปรงแบบครบเซ็ตที่ทั้งใหญ่ทั้งหนัก ทำให้ยากที่พุ่งตัวลงไป

ถ้าคนข้างล่างเป็นแซคคารี่ ฉันคงไม่ลังเลที่จะกระโดดลงไป และทุกครั้งที่คิดแบบนี้ ก็เข้าใจได้ทันทีเลยว่าตัวเองนั้นเชื่อใจเขามากกว่าใครในโลก

ถึงฉันจะไม่อยากให้อภัยเขาเกี่ยวกับเรื่องเมื่อแปดเดือนก่อน แต่ก็เข้าใจดีว่าอีกฝ่ายไม่มีทางเลือก เพราะฉะนั้นฉันควรเลิกทำท่าทีเมินเฉยใส่เขาได้แล้ว!

ไม่อย่างนั้น ถ้าตัวเองยังรู้สึกผิดหวังหรือเสียใจอยู่ ก็ควรห่างหายไปจากชีวิตของเขาเลยดีกว่า

ทั้ง ๆ ที่รักขนาดนั้น ทำไมถึงยังเหวี่ยงใส่อารมณ์กับเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่ากันนะ?

ร่างเล็กถอนหายใจ ในขณะที่ฌองก็ขมวดคิ้วถามอีกครั้ง “ตกลงจะกระโดดมั้ย?”

แคโรสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพุ่งตัวไปยังหน้าต่าง และด้วยแรงส่งจากที่สูงระดับนี้ทำให้ร่างสูงต้องก้าวถอยหลังไปนิด แต่ก็ตั้งท่ารับไว้ได้อย่างมั่นคง

มือบางตบหน้าอกตัวเองเบา ๆ เพื่อขจัดความกลัวออกไป เสียงคนด้านล่างดังเร่งขึ้นมาอีกครั้ง “ยังไม่ลงมาอีกเหรอ?”

พลันร่างบางก็กระโดดลงสู่อ้อมแขนของอีกคนทันที มือหนากระชับห่อชุดฟู ๆ ของหญิงสาวไว้แน่นพลางเอ่ย “ดูผอม ๆ แต่ก็หนักเอาเรื่องเหมือนกันนะ!”

“ฉันหนักไม่ถึงห้าสิบด้วยซ้ำ” ฉันรีบปฏิเสธ

“ส่วนมากคนที่หนักน้อยกว่าห้าสิบจะผอมและก็ตัวเตี้ยกว่านี้” เขาโต้กลับ “แล้วดูชุดเธอสิ สวยอย่างกับเจ้าหญิงดิสนีย์ลั้นลาในหนังอย่างนั้นแหละ แถมผมยังยาวจนฟาดหน้าอีกต่างหาก!”

ผมของฉันยาวจรดบั้นเอว ทว่าตอนนี้มันน่าจะยาวเลยเอวลงไปมากโข พอคิดจะหาเวลาว่างไปตัดก็ลืมทุกที

ใบหน้าสวยบึ้งตึง “มันไม่ได้ไปยาวบนหัวนายสักหน่อย”

“สาวน้อย อย่างจองเวรจองกรรมกันได้ไหม?”

ฌองไม่รู้จะรับมือกับคนดื้อแบบไหนดี พลันเสียงฝีเท้าที่ดังสะท้อนแผ่นทางเดินหินขัดก็ดังขึ้นมาไกล ๆ

เขาจับข้อมือฉันไว้แน่น พร้อมดึงรั้งในเข้าไปหลบอยู่หลังพุ่มไม้

“พวกมึงได้ยินเสียงอะไรกันปะ?”

“หรือเป็นเสียงแมววะ?”