หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 43

แคโรเดินไปที่ประตูพลางเปลี่ยนรองเท้าเป็นรองเท้าลำลองสีขาว ก่อนจะคว้ากุญแจรถคันโปรดออกไป คันที่ฉันเลือกสำหรับการขับไปออฟฟิศวันนี้เป็นรถสปอร์ตสีดำคันหรู และเมื่อถึงออฟฟิศก็พอกับเลขาที่มารอรับอยู่บริเวณชั้นล่าง

มือเรียวยื่นกุญแจให้เขา ก่อนเอ่ย “นายจัดการเรื่องเกวนแล้วใช่ไหม?”

เขารับกุญแจพร้อมผงกศีรษะรับ “ผมจัดการเรื่องที่สถานีตำรวจเรียบร้อยแล้ว แต่ว่า... ท่านประธานชอว์ครับ ตอนนี้กำลังมีคลิปวิดีโอที่กำลังเป็นกระแสร้อนแรงอยู่และผมคิดว่าคุณต้องดูครับ”

ผู้ช่วยคนเก่งจัดการยื่นโทรศัพท์มาให้ ฉันปรายตามองเพียงเสี้ยววิก่อนส่งมันกลับไป

พลันเอ่ยเหยียด “ยัยนั่นทำได้แค่เล่นตุกติกแบบนี้แหละ”

คลิปวีดีโอถูกถ่ายไว้เมื่อคืนในลักษณะที่ฉันกำลังคว้าแขนของเกวนไว้

พลางปล่อยแขนเธอออก ทำให้เธอลงล้มไปบนพื้นเพราะเสียสมดุล

แต่ถ้าหากมองในมุมจากคลิป จะดูเหมือนว่าเธอผลักเกวนให้ล้มลงเสียอย่างนั้น

ไม่แปลกใจที่ทำไมเมื่อคืนฉันถึงรู้สึกว่ามีคนอื่นนอกจากฉันกับเกวนอยู่ในเหตุการณ์พลางช่วยเหลือเธออย่างลับ ๆ

มันคงเป็นสิ่งที่เธอวางแผนมาเป็นอย่างดีสินะ

เลขาพยายามอธิบายต่อ “ช่างเป็นแผนลวงที่น่ารังเกียจเสียจริง วิดีโอโดนรีโพสต์มากกว่าล้านครั้ง รวมทั้งคอมเม้นมุ่งต่อคุณอีกนะครับท่านประธาน คนพวกนั้นต้องการคำอธิบายจากคุณสำหรับเรื่องนี้ และมันยังส่งผลต่อหุ้นของชอว์ คอปเปอเรชั่นตอนนี้ด้วย”

แคโรตัดสินใจทันควัน “เลขา ชัค”

“ครับท่านประธานชอว์ มีอะไรให้ผมช่วยครับ?” เขาถามอย่างเคารพ

“เขียนคำขอโทษเพื่อแสดงถึงความรับผิดชอบทุกอย่างกับสิ่งที่เกิดขึ้นโดยตรง ลงบนหน้าเว็บไซต์หลักของ ชอว์ คอปเปอเรชั่นซะ”

ชัคถามกลับ “ท่านประธานครับ แล้วคุณอยากจะให้ผมเขียนโพสต์ประมาณไหนครับ?”

“ฉันเป็นคนผลักเธอเอง ยังจะต้องเขียนแบบไหนอีก?”

เลขาคนเก่งถึงกับช็อคในสิ่งที่ได้ยิน “ท่านประธานชอว์ คุณเอาจริงเหรอครับ?”

โลกภายนอกที่แสนกว้างใหญ่นั้นมันจะมีคนประเภทนี้เสมอ คนที่ไม่รู้ถึงจัดยืนของตัวเอง และคนที่มักจะใช้เล่ห์เหลี่ยมเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการ

เกวนคิดเสมอว่าเธอสามารถทำลายฉันได้จากกลหลอกเด็กแบบนั้น พร้อมสร้างผลกระทบต่อหุ้นของบริษัทชอว์ได้ในเวลาเดียวกัน

เธอคิดน้อยไปแล้วว่าจะจัดการฉันจากสิ่งเรื่องพวกนี้

และเธอคงคิดใช้กระแสของคนในโลกโซเชี่ยลมากดดันให้ฉันก้มหัวขอโทษเธอสินะ

เฮ้อ เกวน เวิร์ท ก็แค่ยัยโง่ฝันเฟื่องคนหนึ่ง

ถ้าจะให้พูดแล้ว เกวนคงเหมือนคางคกตัวหนึ่ง เธอจะไม่ตบหรือกัดคุณ แต่เธอจะยืนอยู่ตรงเท้าของคุณ ทำให้คุณรู้สึกรังเกียจ ขยะแขยงเล่น ๆ

แคโรหันไปตอบเลขาเพื่อยืนยันอีกครั้ง “ทำตามอย่างที่ฉันบอกแค่นั้น”

“ครับ ท่านประธานชอว์”

เมื่อหญิงสาวกลับเข้าออฟฟิศของเธอ แคโรจัดการเซ็นยกเลิกข้อตกลงทุกอย่างที่ส่งผลเสียและสามารถทำให้เกิดข้อโต้แย้ง รวมทั้งการขัดแข้งขัดขาระหว่างชอว์ คอปเปอเรชั่นกับตระกูลคุก และเธอยังเลือกปูร่างทางเดินสำหรับการทำงานร่วมกันในอนาคตระหวังสองบริษัทไว้อีกด้วย มีเพียงผลดีและผลประโยชน์มากมายที่จะตามมาหากบริษัทอันดับหนึ่งของทั้งสองเมืองทำกิจการร่วมกัน

หลังจากนั้นความสัมพันธ์ของทั้งสองบริษัทก็จะดีกว่าเดิม

โดยส่วนตัวแล้ว แค่ความสัมพันธ์ของเธอกับเฮนรี่ก็เพียงพอที่จะสานต่อการบริหารธุรกิจนี้ให้ดำเนินต่อไป

นอกจากนี้แคโรยังตัดสินใจทำบางอย่าง

เธอใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ในฐานข้อมูลของ ชอว์ คอปเปอเรชั่นห้าเปอร์เซ็นต์ในการลงทุนค้นคว้าทำวิจัยเรื่องเทคโนโลยี

เธอคือคนที่มีอำนาจสูงสุดในชอว์ คอปเปอเรชั่นตอนนี้ จึงไม่แปลที่ไม่มีใครคัดค้าน

อย่างไรก็ตาม ชัดยังคงกังวล “ท่านประธานชอว์ครับ การลงทุนครั้งนี้ใช้เงินจำนวนมากและค่อนข้างมีความเสี่ยงสูงที่ผลที่ได้จะไม่เป็นอย่างที่คิด นอกจากนี้ วิจัยครั้งนี้ต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะเห็นผลนะครับท่านประธาน”

ริมฝีบางบางยิ้มเล็กน้อยพลางเอ่ยปลอบ “ไม่เป็นไรหน่าชัค ยังไม่ชอว์ คอปเปอเรชั่นก็ต้องมีการปรับเปลี่ยนและปรับปรุงใหม่บ้าง”

แต่เดิมแล้วบริษัทของตระกูลเธอนั้นเริ่มจากธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ แม้ว่าตอนนี้มันจะถูกปรับเปลี่ยนไปในทิศทาง หรือสายงานอื่นบ้าง ทว่าผ่านไปกี่ปี ชอว์ คอปเปอเรชั่นก็ยังคงด้อยพัฒนาเรื่องเทคโนโลยีไม่เปลี่ยน หากสิ่งที่เธอคิดเป็นจริงได้ อนาคตของบริษัทเราคงประสบความสำเร็จพุ่งไกลแบบกู่ไม่กลับ

และจากข้อมูลที่ฉันมี ตระกูลเกร็ก นั้นจัดได้ว่าเป็นผู้มีอิทธิพลอันดับด้านเทคโนโลยี

ทรัพยากรเหล่านั้นที่ตระกูลเกร็กมี คือสิ่งที่ชอว์ คอปเปอเรชั่นต้องการ ทว่ามันกลับไม่ง่ายเลย

อย่างน้อย ฉันก็ไม่อยากเข้าหาดิกสันหรือทำธุรกิจร่วมกับเขาอีก

แต่ทว่า หากธุรกิจของตระกูลชอว์และตระกูลเกร็กสามารถผสมผสานรวมตัวกันได้ กิจการของเราทั้งคู่คงพัฒนากว้างไกลไปถึงระดับโลกเป็นแน่

นี่ก็อาจจะเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ดิกสันพยายามควบคุมชอว์ คอปเปอเรชั่น

เช่นเดิม ที่สิ่งล่อตาล่อใจเหล่านั้นทำให้ดิกสันคืนชอว์ คอปเปอเรชั่นให้กับเธอ

แคโรไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมชายหนุ่มถึงทำแบบนั้น

หรือเพราะเขารักฉัน? แต่จะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อดิกสันสูญเสียความทรงจำระหว่างเราไปหมดแล้ว

คงจะเป็นเรื่องไร้สาระหากคิดว่าเขาหมดไฟไปเฉย ๆ

แม้ว่าฉันจะไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด แต่ฉันก็ไม่ได้โทรหรือถามหาคำตอบจากเขา ตัวเธอเองขอไม่ยุ่งเกี่ยวกับชายหนุ่มเสียดีกว่า

ฉันออกจากออฟฟิศประมาณสองทุ่ม ข้างนอกอากาศหนาวและหิมะกำลังตก ครั้นก้มลงมองด้านล่างก็จะเห็นชั้นหิมะหนา ๆ ปกคลุมไปทั่ว แคโรหยิบกุญแจรถก่อนจะขับไปยังร้านอาหารที่อยู่ใกล้ ๆ เพื่อหาอะไรทานเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนกลับบ้าน

ขณะที่ฉันกำลังจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์แคชเชียร์ เสียงคุ้นเคยของใครบางคนกลับดังขัดเสียก่อน “พี่แคโรไลน์ บังเอิญจังเลย พี่มาทานข้าวที่นี่เหมือนกันเหรอคะ?”