หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 53

ฉันลุกขึ้นจากพื้น “อะไรที่ทำให้คุณคิดว่าฉันจะช่วย?” ฉันถามพลางยิ้มอย่างฝืดเคือง

ดิกสันลุกขึ้นตาม ร่างสูงมองไปยังหน้าต่างพลางจ้องมองวิวของแม่น้ำที่โดนแสงสีสาดส่องลงไปจนกลายเป็นคลื่นริ้วสีสวย พลันเสียงทุ้มเอ่ย “คุณอยากจะมีความรัก แลถเป็นคนที่ถูกรักบ้าง ผมสามารถมอบมันให้คุณได้ทั้งหมดนั่น ผมอยากได้ความทรงจำกลับมา ดังนั้นเราช่วยกันได้นะ! แคโรไลน์ ลองให้โอกาสกันและกันดูไหม?”

‘คุณอยากจะมีความรักและเป็นคนที่ถูกรักบ้าง ผมสามารถมอบมันให้คุณได้ทั้งหมด...’ เขาพูดแบบนั้น

ในอดีต เขาเคยให้มันทั้งหมดกับฉัน แต่มันก็อยู่ได้ไม่นาน ไม่เกินสามสี่วันด้วยซ้ำ จากนั้นเขาก็ทิ้งฉันและโลกของฉันอย่างไร้เยื่อใย

เมื่อเรากลับมาพบกันอีกครั้ง เขาจงใจส่งเพื่อนของฉันเข้าคุก แม้ว่าฉันจะขอร้องเขาขนาดไหน ชายคนนี้กลับไม่เคยแม้แต่จะปรายตามอง

ร่างสูงปฏิเสธการขอร้องอ้อนวอนจากฉัน แม้กระทั่งตอนที่ฉันย้ำเตือนความทรงจำของเขาเรื่องลูกน้อยที่จากไปของเรา

“ดิกสัน เมื่อสองปีก่อนคุณพรากลูกไปจากฉัน และฉันไม่มีสิทธิ์พูดอะไรได้เลย ฉันไม่มีสิทธิ์จะพูดแม้แต่ตอนที่หมอบอกว่าฉันไม่สามารถเป็นแม่คนได้อีกต่อไปแล้ว! ฉันตั้งครรภ์ไม่ได้ก็เพราะคุณ ฉะนั้นได้โปรด เพื่อเป็นการไถ่โทษให้ฉัน คุณช่วยปล่อยซัมเมอร์ไปได้ไหม?”

ในตอนนั้นดิกสัน ดูแลเกวนอย่างดีแต่โหดร้ายกับเธอ ยามที่มองย้อนกลับไปนั้นตัวเธอเองช่างน่าสงสาร หากพูดกันตามความจริง ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะดิกสันไม่ได้รักเธอ

ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมาเป็นตัวอธิบายการกระทำของเขาได้ชัดเจน ในฐานะชายคนหนึ่งซึ่งไม่เคยรักกัน

อย่างไรก็ตาม มันยังคงเป็นเรื่องที่ไม่น่าให้อภัย การกระทำของดิกสันไม่เคยเปลี่ยนแปลง

เขาไม่เคยให้ความเคารพในตัวฉัน หรือในฐานะภรรยาของเขา

แคโรเดินไปหยุดอยู้ข้างกายของร่างสูง พลันกอบกุมมือของทุกคู่ไว้แน่น ก่อนจะสอดนิ้วแทรกประสาน ดิกสันดูงุนงงกับการกระทำของฉัน

“ทำไมคุณถึงคิดว่าฉันต้องการความรักจากคุณ?” ฉันถามเขากลับพลางชูมือที่จับกันไว้ขึ้นมา

ร่างสูงเงียบอย่างพูดอะไรไม่ออก

ไม่ว่าคนที่ฉันเลือกจะรัก จะเป็นใคร หรือมาจากไหน แต่มันจะไม่มีทางเป็นสองพี่น้องตระกูลเกร็กอย่างเด็ดขาด

“คุณอยากรู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเราจริง ๆ ใช่ไหม?”