เมื่อมองออกยังทิวทัศน์ภายนอกอีกครั้ง กลับเห็นหยาดฝนมากมายตกลงมาปกคลุมไปทั่วเมืองเสียแล้ว หยดน้ำจากท้องฟ้าเหล่านั้น ทำให้พื้นผิวของแม่น้ำที่เคยนิ่งเรียบกลายเป็นรอยคลื่นน้ำเล็ก ๆ มีหลายสิ่งที่ทำให้เมืองถงและเมืองอู๋ดูคล้ายกัน อย่างเช่นฝนชุก และหิมะหนาแน่น พวกมันทำให้ทั้งสองเมืองมีสภาพอากาศที่ชื้นแฉะ
“แคโรไลน์ คุณเอาแต่พูดว่าคุณรักแลนซ์” ร่างสูงเอ่ย
“ใช่ ฉันรักเขา” ฉันตอบ “และนั่นคือเหตุผลที่ทำไมฉันถึงรำคาญคุณ”
“หุบปากน่า แคโรไลน์!” เสียงเข้าสบท
“ทำไม? ฉันพูดถึงเขาไม่ได้หรือไง?” ฉันถามกลับอย่างหาเรื่อง
“ฉันพูดว่ารักเขาไม่ได้งั้นเหรอ? คุณคิดบ้างไหมว่าเพราะอะไรธุรกิจของตระกูลเกร็กถึงได้เติมโตอย่างรวดเร็วมหาศาลภายในสามปีที่ผ่านมา? ข้อมูลทรัพยากรและเส้นสายของใครที่คุณใช้? การที่คุณประสบความสําเร็จจนถึงทุกวันนี้เพราะคุณมันก็แค่ตัวแทนของเขา ฉันเสียใจแทนคุณที่เสียเวลาไปกับความรักที่ไม่เคยเป็นของคุณมาตั้งแต่ต้นนะดิกสัน หึ เข้าใจแล้วใช่ไหม ว่าคุณมีสิทธิ์อะไรมาขอฉันแต่งงานอีกรอบ?”
แคโรพูดมันออกไปทั้งหมดโดยปราศจากความเห็นใจ เธอต้องการให้ชายคนนี้ออกไปจากชีวิตของเธอซักที
ขยี้ความรู้สึกของเขา และเพิกเฉยต่อการประนีประนอมนั้น เขาคิดว่าจะทำอะไรฉันก็ได้งั้นเหรอ? คิดว่าฉันไม่เจ็บบ้างหรือไง?
ดิกสันอยากจะแต่งกันอีกครั้ง แต่มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองแน่นอน
ร่างสูงยังคงช็อคกับสิ่งที่ได้ยิน คำพูดที่แสนจะโหดร้ายกำลังกรีดแทงลงไปในใจของเขา ทว่าเขากลับค่อย ๆ ใช้นิ้วเรียววางลงบนหน้าผากของฉันแผ่วเบา เสียงเข้มที่สั่นไหวคล้ายแตกสลายเอื้อนเอ่ย
“ผมไม่สนใจถ้าผมจำมันไม่ได้ แต่การที่คุณปฏิเสธการมีตัวตนของผมนั้นมัน...”
เสียงนั้นหยุดไป พลันใบหน้าหล่อเหลากลับดูเศร้าหมอง
“แคโรไลน์ รู้ไหมว่าอะไรที่ทำผมเจ็บได้มากที่สุด การยอมให้คุณแก้แค้นผมจนพอใจใช่ไหม?”
ท่าทางที่พูดมันออกมาราวกับว่าเขาจำเรื่องราวราวในอดีตของเราได้
ฉันไม่ต้องการต่อความยาวสาวความยืดกับดิกสันอีกแล้ว เปลือกตาสวยค่อย ๆ ปิดลงก่อนจะเอ่ยเสียงเบา
“ฉันไม่ได้จะแก้แค้นคุณ”
เธอแค่อยากจะพูดความจริงที่แสนเจ็บปวดพวกนั้นออกไปให้เขารับรู้ สิ่งที่พูดไปเมื่อครู่ยังเทียบไม่ได้กับเรื่องราวร้อยพันที่เขาเคยทำไว้กับเธอ
“พี่ชายของผม แลนซ์” ร่างสูงเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันที ริมฝีปากนั่นเอ่ยออกมาราวกับไร้ความรู้สึก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ