“แคโรไลน์ ไม่คิดว่าตัวเองจะมั่นหน้าไปหน่อยเหรอ?”
เจนนิเฟอร์กัดฟันพูด ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นสนามรบแบบไหนในเชิงธุรกิจ แคโรก็ไม่เคยเจอเหตุการณ์ที่ดูย่ำแย่ขนาดนี้มาก่อน
เธอไม่เคยเจอคู่ค้าคนไหนที่กล้าหักล้างสัญญาการซื้อขายอย่างหน้าด้าน ๆ โดยปราศจากการอธิบายใดใดเช่นครั้งนี้
พวกหล่อนทำเหมือนสติปัญญาของชอว์ คอปเปอเรชั่นนั้นต่ำเสียจนจะทำย่ำยีอย่างไรก็ได้
ฉันเลือกที่จะเมินคำพูดของเจนนิเฟอร์ การต่อล้อต่อเถียงกับคนอย่างหล่อนไม่ได้ก่อให้เกิดประโยชน์อะไร คิดแบบนั้นฉันจึงเบนสายตามาที่เวนดี้แทน พลางเอ่ย “ชอว์ คอปเปอเรชั่นแห่งเมืองอู๋ ตระกูลฟล็อกจากเมืองถง และตระกูลคุกจากเมืองเอส ไม่ว่างเมืองที่พวกเธอเลือกไว้จะเป็นเมืองไหน ถ้าไม่ผ่านการอนุมัติจากฉัน ก็อย่าได้คิดว่ากิจการของตระกูลเยลจะสามารถแทรกซึมเข้าไปได้! แม้ว่าตระกูลเกร็กจะคอยหนุนหลังให้... แต่รู้ไหม ดิกสัน เกร็ก เป็นนักธุรกิจแนวหน้า เพราะงั้นเขารู้ดีว่าควรหรือไม่ควรเสียเวลาไปกับอะไร”
เวนดี้ยังคงนิ่ง “คุณมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลคุกและตระกูลฟล็อกเหรอคะ?”
“อย่างน้อยพวกเขาก็จะไม่ปราณีพวกคุณ” ฉันพูดเสียงเรียบ
ฉันรู้ว่าตัวเองกำลังบีบบังคับพวกเขา และเวนดี้ก็ไม่ใช่คนโง่เหมือนเจนนิเฟอร์ เธอย่อมเลือกผลประโยชน์ก่อนสิ่งอื่น เกิดความเงียบขึ้นในห้องประชุมฉับพลัน เวนดี้ที่ตอนนี้มีสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกค่อย ๆ เบนสายตาไปยังโจเซฟ
โจเซฟเริ่มแสดงสีหน้าไม่พอใจ แคโรเดาว่าเขาคงอยากได้สัญญาฉบับนี้จริง ๆ
ทว่าในขณะที่ทุกคนกำลังเงียบ กลับมีเสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นจากชายร่างสูงที่แสนคุ้นตา ฉันมองตรงไปอย่างไม่เชื่อสายตาว่าเขาตะมาอยู่ที่นี่ ตอนนี้ ชายคนนั้นคือ ดิกสัน เกร็ก
ดิกสันยังคงภาพลักษณ์ชายที่แสนเย็นชาพลางเดินมานั่งที่เก้าอี้ข้าง ๆ ฉันลุกขึ้นทันทีราวกับโดนของร้อน แต่ร่างสูงกลับจ้องมองมา และถาม “คุณจะไม่พูดต่อแล้วเหรอ?”
ตอนแรกฉันคิดไว้แล้วว่าจะรีบจัดการให้ประชุมนี้เสร็จเร็วไว แต่จู่ ๆ เขากลับเดินเข้ามาร่วมในการโต้วาทีครั้งนี้ ทำให้ฉันต้องจำใจนั่งลงอย่างช่วยไม่ได้
ทันทีที่ฉันนั่งลง ดิกสันก็โน้มเข้ามาคล้ายกระซิบข้างหู “การต่อสู้ของประธานชอว์ครั้งนี้ดูกล้าเก่งดีนะ แต่ว่าลองแบบนี้ไหม ไปเที่ยวกับผมวันนึง แล้วผมจะไม่วุ่นวายเรื่องธุรกิจในวันนี้”
ฉันเมินเขาแต่ดูเหมือนเขาจะไม่ใส่ใจ
แคโรเงยหน้าขึ้นก่อนจะสบเข้ากับสายตาของเวนดี้ อาการของผู้หญิงที่เคยเรียบร้อยสำรวมตรงหน้าเปลี่ยนไปทันตา
ฉันสังเกตก่อนจะสรุปได้ว่าเธอมีใจให้ดิกสัน ไอ้พ่อหม้ายนี่มีอะไรน่าดึงดูดขนาดนั้นกัน?
ริมฝีบางบางยิ้ม “ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความเห็นของคุณนายเยล มันคือการตัดสินใจของเธอว่าจะร่วมทำธุรกิจกับใคร ฉันเชื่อว่าคุณนายเยลจะต้องเลือกสิ่งที่เกิดประโยชน์ที่สุดต่อบริษัทของเธอ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ