หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 70

เจนนิเฟอร์คือจุดบอดที่ไม่ควรมีตัวตนของตระกูลเยล คำพูดของเธอล้วนแต่โดนเพิกเฉยทั้งสิ้น

ฉันไม่ยุ่งกับเธอเลยตั้งแต่ที่เริ่มการประชุม และเธอไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีกหลังจากที่เวนดี้ดุเธอ

ฉันยังคงไม่เข้าใจว่าทำไมตระกูลเยล ถึงได้เห็นดีเห็นงามด้วยที่จะร่วมมือกับชอว์ คอปเปอเรชั่น ในตอนแรกกลับเป็นฝ่ายฉีกสัญญาเสียเอง

หรือพวกเขาเป็นแค่เหยื่อ เพื่อล่อให้ฉันติดกับ?

แคโรมองไปยังดิกสันพลางคิดถึงความเป็นไปได้

ร่างสูงตรงหน้ารู้ว่าฉันต้องการสัญญาฉบับนี้ เพราะฉะนั้นครั้งนี้เขาถึงได้ใช้ตระกูลเยลเป็นเหยื่อล่อ เพื่อจับเหยื่ออย่างฉัน ถ้าเปรียบเทียบตระกูลเยลก็คงเหมือนเค้กก้อนหนึ่ง และฉันที่ตามกลิ่นหอมอร่อยของมันจนติดกับ ความมุมานะของดิกสันครั้งนี้ค่อยข้างแรงกล้าเลยทีเดียว

และเพียงเพื่อต้องการให้ฉันยอมแพ้ต่อเขา ยอมทำตามหนึ่งวันที่เขาขอ

ผู้ชายคนนี้เอาแต่ใจตัวเองจริง ๆ

โจเซฟออกไปจากห้องอย่างเงียบเชียบ เมื่อเห็นว่าทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผน

ฉันอยากจะรอจนกว่าเขาออกไปจากบริเวณห้องประชุมนี้ ก่อนจะให้เลขาดูแลตรวจเช็คเรื่องสัญญา พลางวิ่งออกมาดูว่าโจเซฟยังอยู่แถวนั้นหรือไม่ ไม่ทันที่จะได้ก้าวพ้นประตู เวนดี้กลับตะโกนเรียกฉันไว้ “ประธานชอว์ เราไม่จำเป็นต้องรีบเซ็นสัญญาตอนนี้ก็ได้ใช่ไหมคะ?”

ริมฝีปากสวยกระตุกยิ้มก่อนเอ่ย “ได้ไงล่ะ พวกเธอเคยฉีกสัญญาไปแล้วนะ”

คำพูดเหล่านี้แสดงออกให้เห็นว่าฉันหมดศรัทธาในตัวพวกเธอแล้ว เวนดี้ได้แต่พูดพร้อมใบหน้าที่ซีดเผือด “ฉันจะทำตามกระบวนการของคุณค่ะ”

พลันภาพตรงหน้ากลับแปรเปลี่ยนเป็นแผ่นหลังกว้างและไหล่หนาของดิกสัน ทว่าฉันกลับไม่คิดที่จะใส่ใจเขาในตอนนี้ ขาเรียววิ่งออกไปหาโจเซฟทันที

โจเซฟหยุดรออยู่ตรงทางเข้าอย่างกับรู้ว่าฉันจะมา ร่างบางเดินเข้าไปพร้อมเอ่ย “เรามาพูดถึงเธอคนนั้นกันหน่อย”

ระหว่างฉันกับโจเซฟ มีเพียงเรื่องเดียวที่เราคุยกันได้ ก็คือ เรื่องของซัมเมอร์

โจเซฟดูไม่ค่อยชอบถนนที่เต็มไปด้วยคนพลุกพล่านแบบนี้ ฉันจึงพาเขาไปยังบริเวณที่สงบกว่า ในขณะที่เรากำลังจะถึง เขากลับยิ้มออกมา “ผมรับไม่ได้จริง ๆ การที่คุณต้องลากผมมาแบบนี้”

ฉันละมือที่จับรถเข็นออก “คิดมากน่า ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันนะ”

เขาคือรักที่ซัมเมอร์เฝ้าฝันหา และฉันให้ความเคารพในตัวเขา

เราทั้งคู่เงียบไปซักพัก ฉันลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจถาม “ทำไมคุณถึงทิ้งเธอไป?”

แม้ว่าตอนนี้ฝนจะไม่ได้ตกในเมืองอู๋แล้ว แต่บนพื้นถนนยังคงเปียกชื้น ส้นสูงของฉันเลอะไปด้วยโคลน หญิงสาวก้มมองมันด้วยความรู้สึกสกปรกเอียน ๆ โจเซฟพลันสังเกตเห็น ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนสี่เหลี่ยมออกมาจากกระเป๋าสูทพร้อมยื่นมันมาตรงหน้า

ฉันส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่เป็นไรหรอก เช็ดไปเดี๋ยวก็เลอะอีกอยู่ดี”

เขายังพยายามยักผ้าเช็ดหน้าใส่มือฉันถึงแม้ว่าฉันจะบอกปัดไปก็ตาม “ซัมเมอร์กับผม เราแยกจากกันมานานมาก ผมยังรับความจริงไม่ได้ที่คนไร้ค่าแบบผมจะเป็นความสุขของเธอได้ นั่นคือเหตุผลที่ผมเลือกจะก้าวออกมา ถ้าผมโอเคกับตัวเองเมื่อไหร่ผมจะกลับไปหาเธอ และถ้าถึงตอนนั้น ก็คงได้แต่หวังว่าเธอจะยังรอผมอยู่”

ความคิดของโจเซฟค่อนข้างเป็นอะไรที่เห็นแก่ตัว นอกจากไม่บอกอะไรแล้ว ยังตัดสินใจเองคนเดียวทั้งนั้น

ชายหนุ่มทิ้งไว้เพียงกระดาษโน๊ตเล็ก ๆ พร้อมคำขอร้องให้หญิงสาวลืมเขาไปซะ ทว่าตอนนี้กลับหวังให้เธอยังรอคอยเขาเสมอ

แต่ว่าเพราะความคิดแบบนั้น ทำให้ฉันเขาใจโจเซฟมากยิ่งขึ้น

เขาก็มีความรู้สึกที่อยากจะครอบครองใครซักคน แต่ไม่มีความกล้าที่เข้าใกล้คนคนนั้น เขาทำงานหนักขึ้นเพื่อพิสูจน์ตัวเอง และอยากจะเป็นคนที่ดีขึ้นเมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้ง

แคโรขบกัดริมฝีปากแดงสวยเบา ๆ ก่อนถาม “ฉันขอถามได้ไหม ความสัมพันธ์ของคุณกับตระกูลคอนเนอร์ คืออะไร?”

“ผมคือลูกนอกสมรสของตระกูลคอนเนอร์” โจเซฟตอบพลันชะงักไปราวกับสิ่งที่เขากำลังพูดถึงนั้นนำพามาซึ่งความทรงจำอันเจ็บปวด “แม่ของผมเคยเป็นพนักงานเสิร์ฟที่คลับแห่งหนึ่ง แล้วท่านก็พบกับท่านประธานคอนเนอร์ สุดท้ายแม่ก็ท้องกับผู้ชายคนนั้น จริง ๆ แล้ว ประมาณสิบปีก่อน ผมรู้ว่าตัวเองเป็นคนของตระกูลนี้ แต่ผมไม่อยากกลับไปอยู่กับคนพวกนั้น และผมไม่อยากจะกลับไปเจอหน้าคนที่ทำให้แม่ต้องฆ่าตัวตาย... เราเลิกคุยเรื่องของผมเถอะ”

โจเซฟมีอดีตที่เจ็บปวดและฉันเข้าใจในทันทีว่าทำไมเขาถึงกลับไปที่ตระกูลคอนเนอร์ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะอยู่ร่วมกับคนในตระกูล ตราบใดที่ตระกูลนี้ยังมีลูกชายอีกสองคนที่มีศักดิ์เหนือกว่าตน

ความปรารถนาที่จะอยู่ในตระกูลคงไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิด

หรืออาจจะเป็นเรื่องเหลือเชื่อเลยด้วยซ้ำ

ฉันเอ่ยถามอย่างสงสัย “จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณกลับไปมือเปล่าแบบนี้?”

โจเซฟก้มหน้าลงและไม่ตอบอะไรกลับมา แค่นั้นก็ชัดเจนพอแล้วว่าเขาคงจะถูกขับออกจากตระกูล

โจเซฟไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในที่ประชุม เขาแค่เอ่ยปากขอร้องอะไรบางอย่าง “คุณคือเพื่อนรักของเธอ แคโร ผมขอให้คุณช่วยดูแลเธอให้ดี อย่าให้เธออยู่อย่างไร้ความสุข...”

“ไม่ว่าเธอจะสุขหรือทุกข์ มันก็อยู่ที่คุณโจเซฟ” ฉันตอบ

ในความคิดของซัมเมอร์นั้นมีแต่เรื่องของโจเซฟ แม้ว่ามีคนบอกว่าโจเซฟตายไปแล้วเธอยังไม่เชื่อเลยซักนิด

และตอนนี้โจเซฟยังมีชีวิตอยู่แต่หายไปอีกครา คิดว่าเธอจะพอใจกับชีวิตแบบนี้งั้นเหรอ?

โจเซฟยังคงเงียบ ไม่มีบทสนทนาอะไรเกิดขึ้นอีกหลังจากนั้น แต่เราเพียงกังวลว่าสิ่งที่เขาตัดสินใจทำลงไปจะเป็นสิ่งที่เราคิดถูกหรือคิดผิด