ถ้าเขาเป็นคนตกงานและทำตัวไร้ค่าไปวัน ๆ ชีวิตของพวกเขาคงจะน่าเบื่อใช่ย่อย การใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายไaม่สามารถทำได้ในความเป็นจริง และยิ่งเมื่อซัมเมอร์มีความฝันที่ใหญ่โต
สิ่งที่โจเซฟทำได้มีเพียงแค่เปลี่ยนตัวเอง
แม้ว่ามันจะเป็นวิธีที่ทรมาน
อย่างไรมันก็คือชีวิต และชีวิตมักจะไม่ง่ายสำหรับเราเสมอ
หลังจากนั้นฉันก็แยกออกจากโจเซฟก่อนมุ่งหน้ากลับไปยังโรงแรม ดวงตาคู่สวยมองไปยังเลขาและเจนนิเฟอร์ที่ยืนรออยู่บริเวณล็อบบี้ ก่อนที่ชัคจะอธิบาย “ประธานชอว์ครับ มีจุดที่ต้องใช้ลายเซ็นของคุณด้วยครับ”
มือเรียวตวัดเซ็นชื่อก่อนที่เลขาคนเก่งจะยื่นมันให้กับเจนนิเฟอร์
หล่อนยิ้มเหยียด “เธอไม่มีวันที่จะได้ดิกสันหรอก”
ฉันถามกลับอย่างไม่ใส่ใจ “แล้วใครบอกฉันต้องการเขา?”
เจนนิเฟอร์ไม่ตอบแต่ทำท่าทางเยาะเย้ยฉัน ความดื้อรั้นไร้มารยาทของเธอเริ่มแสดงออกมา
ฉันสังเกตก่อนยิ้มกริ่ม “หรือว่า เวนดี้ชอบเขา?”
เจนนิเฟอร์เหยียดยิ้มใส่ฉัน ก่อนจะหมุนตัวจากไป ฉันได้แต่ถอนหายใจกับภาพตรงหน้า “คนอย่างเธอใช้ชีวิตยังไงนะ ไม่รู้ตัวหรือไงว่าตัวเองน่ารำคาญขนาดไหน ฉันล่ะเบื่อคนแบบนั้นจริง ๆ”
ชัคยิ้มเบา ๆ พลันย้ำ “คุณยังถามเธอถึงเรื่องนั้นด้วยครับประธานชอว์”
ฉันนึกขึ้นได้จึงรีบแก้ต่าง “ฉันแค่สงสัยว่าจริง ๆ แล้วคนที่ชอบดิกสันคือเจนนิเฟอร์ต่างหาก”
พลันเสียงทุ้มของใครบางคนกลับดังขึ้นด้านหลังเราทั้งคู่ “ชัค กลับไปออฟฟิศซะ”
เลขาของฉันหมุนตัวกลับไปทักทายประธานเกร็กคนเดิม ก่อนจะหันกลับมามองฉัน
ฉัยโบกมือไปมาเป็นสัญญาณ “นายกลับไปจัดการเรื่องสัญญาของตระกูลเยลก่อนไป”
ชัดรีบเดินออกไปทันทีพร้อมกับเอารถของฉันไปด้วย
เยี่ยมเลยชัค “ไอ้แมวขี้ขลาดเอ้ย” ฉันได้แต่บ่นแซะเลขาของตน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ