เอเลนตัดสินใจยอมให้แอนดรูเข้ามาอย่างเต็มใจ แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็เตือนฉันว่าให้เก็บเรื่องที่เธอป่วยเป็นความลับ
ฉันตอบกลับไปด้วยความรู้สึกผิด “ได้เลยค่ะ”
“ฉันจะกลับไปที่ห้องของฉันก่อนนะคะ ไว้เราค่อยคุยกันพรุ่งนี้ค่ะ” เอเลนพูด
ฉันเปิดประตูรับแอนดรูเข้ามา
ตอนที่เขาเดินเข้ามา ตัวของเขาก็เปียกโชกไปด้วยน้ำ ฉันเลยถามอย่างุงงน “ฝนตกเหรอ?”
เขาถอดเสื้อโค้ทออกแล้วยื่นมันมาให้ฉัน
“เพิ่งตกเมื่อกี้เอง แต่ว่าหยุดไปแล้วล่ะ พรุ่งนี้อาจจะตกอีกรอบก็ได้นะ”
ฉันรับเอาเสื้อโค้ทของแอนดรูมาแล้วเอาไปอบแห้งในเครื่องซักผ้า หลังจากนั้น ฉันก็เอาเสื้อแขนยาวของแซคคารี่ส่งไปให้เขา
ฉันแกล้งเล่นละครแล้วเริ่มตั้งคำถามเขา
“ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงมาที่นี่ล่ะ? บังเอิญมากที่คุณสโตนกับเจดก็อยู่ที่นี่ด้วยแต่ตอนนี้พวกเขาหลับไปแล้วล่ะ” ฉันพูดพร้อมกับชี้ไปที่ห้องนอนตรงชั้นหนึ่ง
แอนดรูสวมเสื้อแขนยาวแล้วตอบกลับมาอย่างรู้งาน “ฉันมาเยี่ยมน่ะ พอดีอยากมาอยู่เป็นเพื่อนเจดสักสองสามวันแต่ไม่มีใครอยู่ที่คฤหาสน์เลย ฉันก็เลยมาหาเธอที่นี่แทน”
เอเลนสามารถได้ยินบทสนทนาระหว่างแอนดรูกับฉัน
“อืม ตอนนี้มันก็เที่ยงคืนแล้ว ไปนอนพักผ่อนเถอะ” ฉันบอกเขา
ฉันจัดแจงห้องให้เขาที่อยู่ตรงข้ามกับเอเลน เขาแกล้งทำเป็นไม่รู้แล้วถามขึ้น “ทำไมเอเลนกับเจดถึงมาอยู่กับเธอล่ะ?”
“ควินซี่เพิ่งกลับมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้ เธอขู่เอเลนให้ออกไปจากเมืองอู๋ มันไม่สำคัญว่านายจะเชื่อหรือเปล่า แต่ว่าฉันไม่ได้พูดโกหก! นายคิดเอาเองล่ะกัน มันไม่มีเหตุผลอะไรให้ฉันต้องโกหกนายหรอก”
แอนดรูพูดกลับมาทันที “ฉันรู้ ควินซี่เปลี่ยนไปแล้ว ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเธออีกต่อไป”
คำพูดของแอนดรูทำให้ฉันแปลกใจ เขาพูดอะไรแบบนี้จริง ๆ ด้วย ฉันครุ่นคิดอีกครั้งก่อนจะคิดได้ว่าเขาต้องการพูดให้เอเลนฟัง!
“โอเค นอนพักเถอะ” ฉันพูด
หลังจากแอนดรูปิดประตูลงแล้ว ฉันก็เดินกลับไปข้างบน ตอนนั้นแซคคารี่ก็ตื่นขึ้นมาแล้ว เขาลืมตาแล้วมองมาที่ฉัน “เธอเหนื่อยหรือเปล่า?”
ฉันส่ายหน้าแล้วยิ้มแห้ง ๆ “ที่นี่ดูมีชีวิตชีวาขึ้นเรื่อย ๆ เลยนะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอก” แซคคารี่รอเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น “ราฟกับรานีน้อยจะกลับมาที่นี่อีกไม่นาน มันน่าจะสนุกขึ้นถ้าเด็กสามคนอยู่ด้วยกันนะ ฉันไม่แน่ใจว่าลูกสุนัขตัวเดียวจะพอให้พวกเขาเล่นกันหรือเปล่า”
“ฮ่า ๆ ราฟน่าจะไม่มีปัญหานะคะ ก็แค่รานีน้อยชอบเอาแต่ใจตัวเองมากกว่า ตอนนั้นเราค่อยให้ผู้ช่วยชัคหาลูกสุนัขอีกตัวมาก็ได้ค่ะ” ฉันพูด
แซคคารี่ตอบกลับมาด้วยเสียงในลำคอแล้วยื่นแขนออกมาหาฉัน ฉันเดินเข้าไปนอนซบลงที่แขนของเขาแล้วพูดอย่างอ่อนโยน “ฝันดีนะคะ คุณชิค “
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ