หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 818

ฉันถามแซคคารี่เรื่องกลิ่นหอมนั่นต่อ แต่เขาก็ไม่ได้ไขข้อสงสัยให้ฉัน เขาพูดขึ้นเรียบ ๆ “คุณนายชิคตัวหอมจัง”

ฉันก้มหัวลงและพยายามดมกลิ่นนั่นอยู่เป็นเวลานาน จริงด้วย มันมีกลิ่นหอมติดอยู่รอบตัวฉัน

ฉันครุ่นคิดและพูดออกไป “บางทีตัวฉันอาจติดกลิ่นนี้มาจากร้านน้ำชา พวกเขาจุดเครื่องหอมที่ร้าน และกลิ่นก็คล้ายกัน”

แม้ฉันจะพูดเช่นนั้น แต่ฉันรู้สึกว่ามันประหลาด ฉันเสริม “ทำไมกลิ่นถึงยังอยู่อีกนะ? เดี๋ยวฉันจะไปอาบน้ำนะคะ และจะฉีดน้ำหอมกลิ่นดอกมะลิทีหลัง”

แซคคารี่ใช้เวลาไปกับการทำอาหารเช้า ฉันออกจากห้องครัวและเดินขึ้นไปอาบน้ำที่ชั้นบน หลังจากอาบน้ำกลิ่นนั้นก็หายไป ดังนั้นฉันจึงฉีดน้ำหอม

ฉันตั้งใจแต่งหน้าให้หนาขึ้นด้วยอายแชโดว์สีน้ำตาลจับคู่กับลิปสติกสีแดงสดเพราะฉันรู้สึกมีความสุข ซึ่งมันแพรวพราวเป็นพิเศษ

ฉันคิดสักครู่ก่อนตัดสินใจวาดดอกไม้ที่ข้างดวงตาด้วยเส้นบาง ๆ ฉันมีทักษะด้านการแต่งหน้าอยู่เสมอ เนื่องจากฉันแต่งหน้าในธีมดอกไม้ ฉันจึงจับคู่มันกับชุดเดรสลายดอก

บ้านเราไม่เคยขาดแคลนเสื้อผ้าเลย พวกเรามีเสื้อผ้าอยู่ทุกสไตล์ซึ่งถูกจัดเตรียมไว้โดยผู้ช่วย ซึ่งนาน ๆ ครั้ง เขาจะเปลี่ยนตู้เสื้อผ้าของฉันด้วยเสื้อผ้าใหม่ล่าสุด

ห้องนี้ช่างกว้างใหญ่ และมีตู้เสื้อผ้าอยู่หลายตู้ ฉันเปิดตู้อยู่สองสามตู้ก่อนจะเจอเดรสที่ฉันต้องการ

ฉันหยิบเดรสแขนกุดสีฟ้าและขาวออกมา ชุดทำมาจากผ้าชีฟองคุณภาพสูง ภายใต้ผ้าสีขาวนั้นมีผ้าสีฟ้าพาสเทลอ่อนอยู่ และชั้นกระโปรงที่ถูกปักด้วยดอกไม้มากมาย

เพื่อให้เข้ากับชุดนี้ ฉันจึงม้วนผมไว้เป็นลอนคลื่นหลวม ๆ สำหรับเครื่องประดับ ฉันสวมต่างหูเงินคู่หนึ่งซึ่งเข้ากับแหวนทั้งสองวงของตระกูลชิค และแหวนแต่งงานที่แซคคารี่มอบให้ ก่อนจะสวมกำไลข้อมือที่เขาให้ฉันด้วย

ฉันเปลี่ยนเป็นรองเท้าส้นสูงคริสตัลสีเงินและหมุนตัวอยู่หน้ากระจก ในตอนนั้นเอง จู่ ๆ ใครบางคนก็เปิดประตูเข้ามา จากกระจก ฉันเห็นชายหนุ่มที่มีสีหน้าเย็นชา และเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา

ฉันหันกลับไปและถามด้วยรอยยิ้ม “ฉันสวยไหมคะ?”

แซคคารี่จ้องมองลึกลงไปเล็กน้อยในขณะที่เขาเดินเข้ามาหาฉัน “สวยมาก”

เขามักจะชมฉันอยู่เสมอ

ฉันเดินไปข้าง ๆ และกอดแขนเขาไว้ ในตอนที่เราออกมาจากห้องฉันก็พูดขึ้น “ฉันไม่ได้แต่งหน้าแบบนี้มานาน จนเกือบลืมตัวตนเก่าไปแล้ว”

ในอดีต ฉันใช้ชีวิตอยู่บนความวิจิตรและงดงาม

“ทำไมอยู่ ๆ เธอถึงคิดจะแต่งตัวขึ้นมาล่ะ?” แซคคารี่ถาม

“ข้างนอกฝนหยุดตกแล้ว และอากาศแจ่มใส เป็นเรื่องยากมากที่เมืองอู๋จะมีอากาศดีแบบนี้ ฉันวางแผนไว้ว่าจะไปหาซัมเมอร์และไปเดินเล่นกันค่ะ”

ฉันนิ่งไปและถามเขา “คุณยุ่งหรือเปล่าคะ?”

แซคคารี่ฮัมเบา ๆ จากในลำคอ “หืม?”

เขากำลังรอให้ฉันพูดต่อ!

“หากคุณมีเวลา ฉันจะไปเดินเล่นกับคุณค่ะ”

แซคคารี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน และไม่ได้ขยับไปไหน ฉันจึงหันกลับไปมองเขาด้วยความงุนงง

ทันใดนั้นเขาก็ดึงฉันเข้าไปใกล้ ๆ และประทับรอยจูบลงบนมุมปากฉัน ฉันหัวเราะและเอ่ยถาม “ทำไมไม่จูบริมฝีปากฉันล่ะคะ?”