หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 93

ไม่แน่ว่าอาจจะมีคนในของ ชอว์ คอปเปอเรชั่น คอยรายงานเรื่องต่าง ๆ ให้ดิกสันตลอดเวลา ไม่อย่างนั้นเขาจะรู้เรื่องที่ฉันกำลังสืบเกี่ยวกับชาร์ลส คอนเนอร์ได้อย่างไร

ดิกสันคิดตามทันฉันแทบทุกก้าว

เรื่องนี้เริ่มทะแม่ง ๆ ขึ้นทุกที

ความเป็นส่วนตัวของฉันในตอนนี้ไม่มีเหลือเลยหรือไง?

ในขณะที่แคโรกำลังสับสนกับความคิดของตัวเอง เสียงเข้มปลายสายก็ดังขึ้นอีกครั้งราวกับอธิบาย “เลขาของคุณบอกผมเมื่อเช้านี้”

ฉันเงียบไปพักใหญ่ ก่อนวางสาย

คำพูดของดิกสันยังคงค้างคาอยู่ในใจ ระหว่างที่กำลังเดินทางไปเมืองเอ ฉันก็ตัดสินใจถามชัคเพื่อไขข้อสงสัย “ซัมเมอร์ จาคอปส์ ได้ขอให้นายช่วยสืบเรื่องชาร์ลสไหม?”

ชัคตอบ “ใช่ครับ เธอบอกว่าเธอต้องการข้อมูลติดต่อของเขา”

ฉันถามอีกครั้ง “แล้วนายเจอมันไหม?”

ชัคส่ายศีรษะพลางเอ่ย “ตอนแรกผมคิดว่าจะหาแค่ข้อมูลติดต่อจากบริษัท เพราะก่อนหน้านั้นผมเคยหาค้นดูทุกทางแล้ว แต่ไม่สามารถเจาะหาข้อมูลส่วนตัวของเขาได้จริง ๆ สุดท้ายเลยลองไปถามประธานเกร็กดู และประธานก็ช่วยผมเจาะข้อมูลจนเจอ”

ฉันเกือบจะถามชัคเรื่องเหตุผลที่เขาบอกดิกสัน ทว่าเลขาของฉันกลับเป็นฝ่ายเปิดเผยมันเสียเอง ฉันจึงถามกลับ “ดิกสันไม่ได้ถามนายว่าจะเอาข้อมูลไปทำไม แต่กลับให้นายมาเฉย ๆ เนี่ยนะ?”

“ครับ ประธานเกร็ก ไม่เคยเข้ามายุ่งเรื่องภายในของชอว์คอปเปอเรชั่น”

ก่อนหน้านี้ร่างสูงพึ่งเตือนเธอไม่ให้ยุ่งวุ่นวายกับชาร์ลส ทว่าอีกนัยหนึ่ง เขากลับเป็นคนที่หาข้อมูลติดต่อพบแล้วยอมยกมันให้เรา

ช่างเป็นชายที่การกระทำกับคำพูดสวนทางกันจริง ๆ

เมืองเอและเมืองอู๋ค่อนข้างมีลักษณะทางภูมิภาคที่ต่างกันโดยสิ้นเชิง เมืองเอนั้นมีอากาศร้อนตลอดทั้งปี แม้ว่าพึ่งจะย่างเข้าเดือนมีนาคม ฉันกลับสัมผัสได้ถึงมวลอากาศร้อนทันทีที่ลงจากเครื่องบิน

มือเรียวถอดแจ็คเก็ตตัวหนาออกพลางหนีบไว้ข้างตัว เห็นอย่างนั้นชัคจึงรีบพุ่งเข้ามาหยิบแจ็คเก็ตไปถือเอง “ก่อนที่เราจะมา ผมกลัวว่าจะทำให้ศัตรูรู้ตัวเร็วเกินไป ผมถึงไม่ได้แจ้งอะไรกับตระกูลเยล”

ฉันตอบกลับกึ่งกังวลนิด ๆ “คงเป็นเรื่องยากที่เราจะเจอซิมการ์ด เพราะไม่แน่ว่าพวกเขาอาจจะทำลายมันไปแล้ว ยกเว้นว่าจะโทรมาอีกครั้ง เราถึงจะจับสัณญาณได้”

เลขาคนเก่งยิ้มออกมาเมื่อได้ยินแบบนั้น “ก็ไม่ใช่ว่าเรามาที่นี่เพื่อรอให้เหยื่อเปิดเผยที่ซ่อนแล้วจับตัวเหรอครับ?”

หากเป็นไปตามรูปแบบที่คนคนนั้นชอบทำคือ เขามักจะโทรหาฉันเพื่อปั่นประสาทในช่วงบ่ายของวัน และถ้าเป็นเวนดี้ เยลจริง ๆ คราวนี้เธอไม่มีทางรอดไปได้แน่

แคโรยกยิ้มพลางเอ่ย “ไปรอด้านนอกคฤหาสน์ตระกูลเยลกันเถอะ”

ถ้าพวกเขากดโทรออก ฉันกับชัคจะรีบรุดเข้าไปในตัวที่พักของตระกูลเยลทันที และถ้าตัวซิมการ์ดยังอยู่ในมือถือของคนร้าย พวกเขาไม่มีทางเอามันออกได้ทันเวลา

เราสองคนรวมทั้งบอดี้การ์ด จอดรถไว้ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตัวคฤหาสน์ประมาณยี่สิบเมตร คำนวณแล้วใช้เวลาไม่เกินสิบนาทีในกรณีที่ต้องเร่งเข้าไปในคฤหาสน์

นอกจากนั้น ก่อนหน้านี้ชัคได้ทำการตรวจสอบแล้วว่าเวนดี้อยู่ข้างในหรือไม่ หากเธอไม่อยู่ที่นั่น แผนที่วางคงล้มเหลวและเสียเวลาเปล่า และเพื่อให้แน่ใจว่าเราสามารถผ่านยามเฝ้าประตูเข้าไปได้อย่างเร็วไว ฉันจึงโทรติดต่อคุณพ่อของเวนดี้ไว้ล่วงหน้าแล้ว เนื้อหาประมาณว่า “ท่านประธานเลยคะ ผู้ช่วยของฉันเดินทางไปทำธุระที่เมืองเอ และฉันขอให้เขานำขอฝากไปให้คุณค่ะ ขอให้คุณสุขภาพแข็งแรงนะคะ”

ท่านประธานเยลยิ้มพลันตอบ “ประธานชอว์ ผมล่ะเกรงใจจริง ๆ นี่คุณสั่งให้ ชัค โจนส์ เอาของขวัญมาให้ผมด้วยตัวเองเลยเหรอ แต่ว่าตอนนี้ผมไม่ได้อยู่ที่เมืองเอ ไว้ผมจะโทรบอกพ่อบ้านให้คอยต้อนรับเลขาของคุณอย่างดีแน่นอน”

แม้ว่าชัคจะเป็นเพียงเลขา แต่เขาเป็นเลขาส่วนตัวประจำตระกูลชอว์ เพราะฉะนั้นหลาย ๆ ผู้นำตระกูลดังถึงรู้จักชื่อเสียงของเลขาคนเก่งคนนี้

ฉันตอบกลับอย่างนอบน้อม “ขอบคุณสำหรับความเอื้อเฟื้อของท่านประธานเยลนะคะ”

เอาล่ะ ตอนนี้ขั้นตอนทุกอย่างพร้อมแล้ว สิ่งที่ขาดไปมีเพียงแค่สายโทรเข้าจากคนคนนั้น เราทั้งหมดนั่งรอจดจ่ออยู่ในรถ ทว่าจนแล้วจนรอดกลับไม่มีสายเข้าซักสาย จังหวะที่ฉันกับชัคคิดจะล้มเลิกแผน ก็มีเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นมาเสียก่อน

มันคือเบอร์แปลกเบอร์ใหม่ที่ใช้โค้ดของเมืองเอ

ฉันยังไม่กดรับสาย แต่ชัคก็หันไปบอกคนขับรถให้สตาร์ทเครื่องแล้วขับเข้าไปในคฤหาสน์ เมื่อเราทั้งคู่ก้าวออกมาจากรถพลางเดินตรงไปยังประตูบานใหญ่ คนรับใช้ก็หันมาถามว่า “พวกคุณคือ?”

ชัคตอบทันควัน “ตัวแทนของตระกูลชอว์ ชัค โจนส์”