หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 96

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันเป็นคนที่เชื่อถือและยึดมั่นในเหตุผลที่มีความเป็นไปได้มากที่สุดเสมอ แต่ว่าครั้งนี้ ถ้าเวนดี้เป็นคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด และเจนนิเฟอร์เป็นเพียงหมากที่รับเคราะห์กรรมแทนเธอล่ะ?

นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้เจนนิเฟอร์นิ่งอยู่แบบนี้

เธอแค่อยากจะทำให้เรื่องนี้จบลงเร็วที่สุด

เมื่อคิดแบบนั้น แคโรก็ยิ้มออกมาพลันเอ่ยถามเวนดี้ทันที “คุณเยล ฉันได้ยินมาจากเลขาว่าคุณสนิทกับเกวน เวิร์ทเหรอคะ?”

แต่ในทางกลับกันสองคนนี้อาจจะไม่ได้มีความสัมพันธ์กันเลยก็ได้

“ใช่ค่ะ เรารู้จักกันมานานแล้ว”

ทว่าเวนดี้กลับตอบคำถามอย่างใจเย็นและปราศจากท่าทางตุกติก

นั่นทำให้ฉันเข้าใจในทันทีว่าเจนนิเฟอร์เป็นแพะรับบาปในเรื่องนี้แน่นอน

แต่ตอนที่จับได้ว่าเสียงนั้นมาจากโทรศัพท์ของเจนนิเฟอร์ ทำให้ฉันไม่สามารถโยนข้อกล่าวหานี้ให้เวนดี้ได้เลย ทำได้เพียงแค่ปล่อยให้เจนนิเฟอร์รับผิดแทนเวนดี้ไป

ไม่อย่างนั้นอาจจะเป็นเจนนิเฟอร์เองที่เต็มใจยอมเป็นแพะ

ไม่ว่าทางไหน เรื่องนี้ก็เกิดจากตระกูลเยล การลงโทษเธอคงสอนอะไรพวกเขาได้บ้าง และมันก็เป็นทางออกที่ฉันเห็นชอบ

ไม่ทันทีจะได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ ก็มีข้อความจากโทรศัพท์ดังขัดขึ้นมาเสียก่อน

มันมาจากดิกสัน

เขาถามฉัน “คุณอยู่ที่บ้านตระกูลเยลเหรอ?”

“คุณรู้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไง?” ถามตอบไป

ดิกสันส่งข้อความเสียงกลับมา มือเรียวจึงเอื้อมไปหยิบสายหูฟังขึ้นมาใส่ ก่อนจะได้ยินเสียงเข้มที่เอ่ยออกมา “คุณต้องหาคำอธิบายดี ๆ แล้วล่ะว่าทำไมจู่ ๆ คุณถึงไปโผล่อยู่ที่นั่นทั้งที่บอกผมว่าจะไปจัดการเรื่องธุรกิจ!”

ฉับตอบกลับ “ทำไมฉันจะไปที่นั่นไม่ได้?”

ดิกสันเงียบไปและไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ทว่าในจังหวะเดียวกันที่เขาส่งกลับมา พ่อบ้านก็พุ่งตัวเข้ามาในห้องโถงพลันเอ่ย “คุณเกร็กมาแล้วครับ”

ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้า ฉันก็กดเปิดฟังข้อความเสียงของเขา “ผมสืบเรื่องนี้ให้คุณแล้ว แล้วคุณยังจะไปที่เมืองเออีกทำไม? แคโร แม้ว่าในอดีตผมจะทำไม่ดีกับคุณ แต่ตอนนี้ผมหวังว่าคุณจะเชื่อใจหวังพึ่งผมบ้าง”

และเมื่อฟังจบ ฉันก็เงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์ที่อยู่บนตัก ก่อนจะเห็นดิกสันเดินเข้าหาให้ห้องโถง ขายาวคู่นั้นก้าวมาทางฉัน ใบหน้าที่ดูเย็นชาแต่หล่อเหลาและร่างสูงใหญ่สมส่วนนั้น ล้วนแล้วทำให้ฉันรู้สึกมีความสุขจากการมีตัวตนของเขา

เมื่อเราสองคนสบตากัน ฉันจ้องเขาก่อนที่ดิกสันจะจ้องมองกลับนิ่ง ๆ พลันถามปนห่วง “ใส่แค่นั้นไม่หนาวเหรอ?”

เขาคงโกรธจริง ๆ สินะที่ฉันไม่เชื่อใจเขา

แต่ยังห่วงว่าฉันจะหนาวไหม