หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก นิยาย บท 56

จ้าวหลิงหลิงกัดฟันกรอด จ้องมองแผ่นหลังของจ้าวฉี่ฉิง เพียงแค่ห้าปีที่พวกเธอจากกัน ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว

“แม่ ดูเธอสิ”

แววตาล้ำลึกของเหม่ยหลานจ้องมองจ้าวฉี่ฉิง ไม่เป็นไร สิ่งที่เธอสูญเสียไปต้องได้กลับคืนมาอย่างแน่นอน

แต่ครั้งที่เธอจากไปในตอนแรก เงินทั้งหมดที่นำไปด้วยเป็นเงินของสามีเธอ แล้วจ้าวฉี่ฉิงได้หุ้นมาจากไหน?

เมื่อนึกถึงใครบางคน สีหน้าของเหม่ยหลานก็พลันเปลี่ยน

คฤหาสน์ตระกูลอาน ฟู่ซีเสินยังไม่ได้เดินเข้าไปด้านใน ก็ได้ยินเสียงร้องตะโกนของคุณนายอานดังขึ้นมาเสียแล้ว “เกิดอะไรขึ้น? ไม่ใช่ว่าฉันบอกให้พวกเธอระมัดระวังกันหรอกหรือ สิ่งนี้ฉันจ่ายเงินซื้อมันมาราคาสูงมากเลยนะ”

หลังจากนั้นทั้งคฤหาสน์ก็กลับคืนสู่ความเงียบสงบ จนกระทั่งฟู่ซีเสิ่นเดินเข้ามา “คุณอา คุณน้าครับ”

คุณนายอานไม่สนใจคำทักทายอย่างเป็นมิตรของฟู่ซีเสิน สั่งให้คนรับใช้ไปเรียกอานหลินลงมา

“คุณอาไม่ได้ไปที่บริษัทเหรอครับ?”

คุณนายอานส่ายศีรษะ ตอบอย่างไม่ใส่ใจ “ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ได้ยินว่าวันนี้เธอจะมา แม้บริษัทเขายังไม่ยอมไป”

“อ้อ” ฟู่ซีเสินพยักหน้า ยกข้อมือขึ้นเหลือบดูเวลา

ตามที่คาดการณ์ไว้ สิบนาทีให้หลังอานหลินลงมายังชั้นล่างเรียบร้อยแล้ว เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการถ่วงเวลาไว้

อานหนิงเดินตามมาด้านหลังอานหลินลงมา เหลือบมองไปที่ฟู่ซีเสินเป็นครั้งคราว มีความเฝ้าปรารถนาอย่างชัดเจนในสายตาคู่นั้น

“คุณอา” ฟู่ซีเสินลุกขึ้นทักทายอย่างสุภาพ

“มาแล้วเหรอ?”

การกระทำของอานหลินกระตุ้นความไม่พอใจของคุณนายอาน เสียงเล็กๆ พูดขึ้น “รู้ว่าซีเสินจะมา ก็ไม่รู้จักลงมา”

“แม่ พูดอะไรน่ะ?” อานหนิงเดินผ่านอานหลิน ตรงไปหาฟู่ซีเสิน

เมื่อรอให้ทั้งสามคนนั่งลง ฟู่ซีเสินเอ่ยขึ้นเบาๆ “คุณอา คุณน้าครับ วันนี้ที่ผมมา เพื่อจะมายกเลิกงานหมั้น”

ทันทีที่ฟู่ซีเสินพูดจบ ผู้ช่วยเว่ยก็เดินเข้ามาจากด้านนอก พร้อมแสดงความจริงใจ “นี่คือค่าชดเชยของคุณหนูอานครับ”

เมื่อได้ยินว่าจะถูกถอนหมั้น อานหนิงคิดว่าตัวเองคงหูฝาดไป จึงต้องการยืนยันคำพูดของฟู่ซีเสินอีกครั้ง “ซีเสิน คุณพูดว่าอะไรนะ? ค่าชดเชยอะไร?”

ฟู่ซีเสินพูดเพียงแค่ไม่กี่ประโยค ก็ดับความเพ้อฝันของอานหนิงลงในทันที “ผมไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับคุณหนูอาน ไม่อยากทำให้เธอต้องเสียเวลา”

“ไม่ได้ ซีเสินคุณลืมข้อตกลงก่อนหน้านี้ของเราไปแล้วเหรอ? คุณสัญญาว่าจะอยู่กับฉันตลอดไป”

น้ำเสียงของอานหนิงแหบแห้งลงเรื่อยๆ มือทั้งสองข้างจับแขนของฟู่ซีเสินไว้แน่น

เขาสะบัดมือของอานหนิงออกอย่างไร้ความปรานี ถอยหลังไปหนึ่งก้าว “ผมหวังว่าท่านประธานอานจะเข้าใจ”

หลังจากที่ฟู่ซีเสินพูดจบ ผู้ช่วยเว่ยนำสัญญาออกมาวางไว้บนโต๊ะ แล้วออกไปจากคฤหาสน์ตระกูลอานอย่างรวดเร็ว

อานหลินไม่พูดอะไรเลยตั้งแต่ต้นจนจบ ราวกับคาดการณ์ล่วงหน้าไว้แล้วว่าจะต้องเกิดผลลัพธ์เช่นนี้

หลังจากที่ออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลอาน ฟู่ซีเสินหันหลังกลับไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ทิ้งผู้ช่วยเว่ยที่มาขึ้นรถช้าเกินไปเอาไว้เบื้องหลัง

“มีเวลาว่างไหม?”

ฟู่ซีเสินมองไปยังชื่อน่ารักๆ บนจอโทรศัพท์ รอยยิ้มปรากฏขึ้นมาที่มุมปากของเขา

“เมื่อไหร่?” จ้าวฉี่ฉิงพลิกเอกสารอ่าน พลางแบ่งพลังงานส่วนหนึ่งพูดคุยโทรศัพท์กับฟู่ซีเสิน

“กำลังยุ่งเหรอ?” เขาได้ยินเสียงพลิกกระดาษ ฟู่ซีเสินเริ่มเร่งความเร็ว

“อืม ช่วงนี้งานเยอะนิดหน่อยน่ะ ซ้ำยังมีปัญหากวนใจอีก”

จ้าวฉี่ฉิงขมวดคิ้วแน่น เธอชื่นชมผู้ดูแลบริษัทจากก้นบึ้งของหัวใจจริงๆ ที่ยังมีเวลาโทรมาหาเธอได้

“แต่คืนนี้มีเวลานะ”

เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเช้า จ้าวฉี่ฉิงเพิ่มความหนักแน่นให้กับความคิดที่ต้องมีสัมพันธ์ใกล้ชิดกับฟู่ซีเสิน

ในเมื่อพวกหล่อนไม่อยากให้ตัวเธอมีความสัมพันธ์กับฟู่ซีเสิน เธอจึงตัดสินใจทำเช่นนั้น

“ผมจองที่ที่ร้านอาหารมิทเชลล์ไว้ ที่ที่คุณและหรงเยี่ยนได้รับประทานร่วมกันครั้งสุดท้าย” ฟู่ซีเสินจงใจพูดเน้นประโยคสุดท้าย ราวกับว่าเขาต้องการทำทุกอย่างที่หรงเยี่ยนทำให้จ้าวฉี่ฉิง

“ได้” จ้าวฉี่ฉิงไม่ได้สนใจน้ำเสียงของฟู่ซีเสินมากนัก ตกปากรับคำอย่างขอไปที

“อืม ผมจะไปรับคุณ”