หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก นิยาย บท 91

เธอข้อเท้าแพลง โชคดีที่เธอพอจะทนต่อความเจ็บปวดได้ และกำลังจะลุกขึ้น แต่กลับรู้สึกปวดข้อเท้า

จ้าวฉี่ฉิงถอนหายใจเบา ๆ และล้มลงกับพื้น

สภาพแวดล้อมที่มืดมิด ข้อเท้าที่เจ็บ และร่องรอยของความเศร้าในใจ ทำให้เธอแทบทรุด

ในขณะที่เธอกำลังรู้สึกผิดหวัง เธอก็เห็นรถคันหนึ่งกำลังวิ่งมาทางเธอ จ้าวฉี่ฉิงจึงรีบลุกขึ้น เพื่อเรียกความสนใจจากอีกฝ่าย

เมื่อรู้สึกว่าแสงไฟของรถสว่างขึ้น จ้าวฉี่ฉิงก็โบกมือ

รถหยุดห่างจากตรงหน้าเธอสิบเมตร และประตูรถก็เปิดออก เป็นซินมั่ว

จ้าวฉี่ฉิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพูดด้วยน้ำเสียงที่คับข้องใจ “ซินมั่ว ในที่สุดคุณก็มารับฉันแล้ว”

สีหน้าของซินมั่วมีร่องรอยของความรู้สึกผิด “ผมขอโทษที่มาช้า”

ไม่รอให้ซินมั่วเดินเข้าไปหาเธอ จ้าวฉี่ฉิงก็เดินกะเผลกไปหาซินมั่วและกอดเขาไว้แน่น

“ถ้าคุณหาฉันไม่เจอ ฉันเดาว่าคุณก็คงจะไม่ได้เจอฉันอีกแล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวฉี่ฉิง ซินมั่วเก็บซ่อนความโกรธไว้

“ผมรู้ ต่อไปผมจะไม่ปล่อยให้คุณอยู่คนเดียวอีก”

หลังจากนั้นไม่นาน ซินมั่วก็ตระหนักได้ว่าดูเหมือนจ้าวฉี่ฉิงจะได้รับบาดเจ็บ เขาจึงพูดด้วยความร้อนใจ

“คุณได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร？”

จ้าวฉี่ฉิงดูอ่อนเพลีย “ฉันไม่ระวังก็เลยข้อเท้าแพลง แต่ไม่เป็นไร”

เมื่อเหลือบมองที่ข้อเท้าของจ้าวฉี่ฉิง ซินมั่วก็ช่วยประคองเธอเข้าไปในรถ และพาเธอไปที่คลินิกเล็ก ๆ ที่อยู่ใกล้ ๆ

โชคดีที่ไม่สาหัสมาก หมอจึงให้ยาและให้กลับบ้านได้

ระหว่างทางที่ไปส่งจ้าวฉี่ฉิงกลับไปที่บ้านเก่า ซินมั่วก็บอกหรงเยี่ยนว่าเจอเธอแล้ว และบอกเขาว่าอย่าเพิ่งรบกวนจ้าวฉี่ฉิง

เมื่อเห็นว่าอารมณ์ความรู้สึกของจ้าวฉี่ฉิงยังที่ไม่มั่นคง ซิมมั่วก็เพียงแค่บอกให้เธอกลับไปพักผ่อน และไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเย็น

เขาไปตามหาจ้าวฉี่ฉิงในทิศทางที่ฟู่ซีเสินจากไป โชคดีที่เขาเดาถูกและได้พบเธอ

ฟู่ซีเสินออกมาจากคลับ และตรงกลับไปยังที่ที่เขาทิ้งจ้าวฉี่ฉิงไว้ แต่กลับไม่พบแม้แต่เงาของเธอ

เมื่อโทรไปหาเธอ ปลายสายก็แจ้งว่าปิดเครื่อง และคิดว่าเธอน่าจะกลับบ้านไปแล้ว

เขาจึงขับรถไปที่บ้านเก่า และคิดว่าจ้าวฉี่ฉิงคงไม่อยากพบเขาในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงจอดรถอยู่นอกบ้านเก่า

ฟู่ซีเสินมองไปยังห้องของจ้าวฉี่ฉิง และเห็นแสงสลัว ๆ ซึ่งยืนยันได้ว่าจ้าวฉี่ฉิงอยู่ในห้อง

ฟู่ซีเสินมองไปที่แสงสลัว ๆ อย่างเงียบ ๆ หลังจากที่มันดับลง เขาก็หลับไป

วันรุ่งขึ้นจ้าวฉี่ฉิงลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก และรู้สึกปวดหัวมากจนทำให้เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย

เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ผุดขึ้นมาในหัวของจ้าวฉี่ฉิง และในที่สุดก็หยุดชะงักที่สายตาเย็นชาของฟู่ซีเสิน

เธอส่ายหัวและบังคับตัวเองไม่ให้คิดถึงเรื่องของฟู่ซีเสิน เธอจึงไปอาบน้ำและออกไปก่อนที่เหม่ยหลานจะตื่น

บริษัทเซิ่งฮุย

ในขณะที่ตู้เซี่ยถงกำลังรายงานการทำงาน เธอก็เห็นว่าขอบตาของจ้าวฉี่ฉิงดำคล้ำ และเห็นได้ชัดว่านอนไม่พอ

เธอจึงถามด้วยความเป็นห่วง “ประธานจ้าว เมื่อคืนคุณนอนไม่หลับเหรอคะ？”

เมื่อเห็นว่าจ้าวฉี่ฉิงหาวอยู่ตลอดเวลา ตู้เซี่ยถงก็ยิ่งแน่ใจว่าเป็นอย่างที่ตัวเองคิดไว้

“เปล่า” จ้าวฉีชิงส่ายหัว และเธอไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำงาน “เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ พูดใหม่อีกรอบ”

“นี่เป็นแผนการเสนอราคาของเทียนจิ่งกรุ๊ปทั้งสองแผนงานค่ะ”

ตู้เซียถงแยกเอกสารทั้งสองแผนงาน และช่วยแยกแยะให้จ้าวฉี่ฉิง

จ้าวฉี่ฉิงเปิดอ่านอย่างคร่าว ๆ และทันใดนั้นก็นึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ “แล้วข้อมูลเกี่ยวกับบริษัทฉางซานเมื่อสามปีก่อนล่ะ เป็นอย่างไรบ้าง？”