หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก นิยาย บท 92

เมื่อเธอมาถึง ท้องฟ้าก็ค่อย ๆ มืดลง

เธอนั่งอยู่บนกิ่งของต้นไม้ใหญ่เธอใช้มือลูบเปลือกไม้ที่ขรุขระแล้วพูดเบา ๆ ว่า

“เจ้ายังจำคนที่ฉันพามาครั้งก่อนได้ไหม？เรามีเรื่องทะเลาะกัน”

“เป็นเพราะฉันหรือเปล่า？เด็กผู้ชายคนนั้นได้หายตัวไป เขาเป็นคนที่สองที่ฉันรู้สึกดีด้วย”

จ้าวฉี่ฉิงตกอยู่ในห้วงความทรงจำ และเอาแต่พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับฟู่ซีเสิน

จนกระทั่งเถ้าแก่เนี้ยเห็นเธอคุยกับต้นไม้ใหญ่ตามลำพัง จึงตะโกนเรียก “ฉี่ฉิง รีบเข้ามาข้างในเถอะ ข้างนอกอากาศหนาว”

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย จ้าวฉี่ฉิงก็หันกลับไปมองและตอบว่า “ค่ะ หนูจะลงไปเดี๋ยวนี้”

เมื่อจ้าวฉี่ฉิงเข้าไปในร้านอาหารแล้ว ตรงหน้าเธอก็มีบะหมี่ผัดไข่มะเขือเทศที่เถ้าแก่ร้านทำไว้ให้

“ฉี่ฉิง รีบกินสิ คราวที่แล้วเธอไม่คุยกับเราเลย”

วันนี้เป็นครั้งแรกที่จ้าวฉี่ฉิงเผยให้เห็นรอยยิ้มของเธอ “เป็นความผิดของหนูเอง วันนี้หนูจะอยู่คุยเป็นเพื่อนพวกคุณสักพัก”

เถ้าแก่เนี้ยเหลือบมองไปข้างหลังจ้าวฉี่ฉิงและถามว่า “ทำไมสามีของหนูไม่มาด้วยล่ะ？”

จ้าวฉี่ฉิงหยุดชะงัก จิตใจที่สงบนิ่งของเธอพลุ่งพล่าน และอธิบายว่า “เขาติดธุระค่ะ”

“ครั้งหน้าอย่าลืมพาเขามาด้วยนะ”

จ้าวฉี่ฉิงไม่สามารถปฏิเสธความตั้งใจดีของเถ้าแก่เนี่ยได้ เธอจึงทำได้เพียงแค่ยิ้ม เกรงว่าฟู่ซีเสินคงจะไม่ได้มาที่นี่อีกแล้ว

ในค่ำคืนนี้ จ้าวฉี่ฉิงและสองสามีภรรยาพูดคุยเรื่องต่าง ๆ มากมาย แต่ก็ไม่สามารถบรรเทาความโศกเศร้าของเธอได้

วันต่อมาที่เทียนจิ่งกรุ๊ป

“ท่านประธาน ผมเตรียมเอกสารเรียบร้อยแล้วครับ”

เอกสารในมือของผู้ช่วยเว่ยเป็นสัญญาที่ฟู่ซีเสินขอแก้ไขเมื่อคืนนี้

“เอาสัญญาไปแค่ฉบับเดียว”

ผู้ช่วยเว่ยตกใจกับคำพูดของฟู่ซีเสิน เขาตั้งใจจะกดราคางั้นเหรอ？

“ท่านประธานครับ ราคาที่เราต่อรองกับเซิ่งฮุย……” ผู้ช่วยเว่ยไม่ได้พูดจนจบประโยค

“นายคิดว่ามันคุ้มไหม？”

เป็นเรื่องยากที่ฟู่ซีเสินจะตัดสินใจเลือกอย่างเฉียบแหลม เพียงแต่บริษัทเซิ่งฮุยจะได้รับผลกระทบอย่างกะทันหัน

ทั้งสองคนเดินเข้าไปในบริษัทเซิ่งฮุย และคนที่มาต้อนรับพวกเขาคือตู้เซี่ยถง และไม่มีแม้แต่เงาของจ้าวฉี่ฉิง

“ท่านประธานของพวกคุณล่ะ？” เมื่อฟู่ซีเสินมาถึงชั้นบนสุด เขาก็ไม่เห็นจ้าวฉี่ฉิง

ตู้เซี่ยถงยิ้มขอโทษและเตรียมกาแฟให้ทั้งสองคน

“วันนี้ท่านประธานของพวกเราลาหยุดค่ะ ถ้าประธานฟู่ต้องการอะไร สามารถเรียกฉันได้ตลอดเวลาเลยคะ”

“งั้นเหรอ？ลาหยุดตั้งแต่เมื่อวาน？”

การสอบถามอย่างไม่ใส่ใจของฟู่ซีเสิน ทำให้ใบหน้าของตู้เซี่ยถงแข็งทื่อ เธอมีลางสังหรณ์ว่าฟู่ซีเสินอาจจะรู้สาเหตุที่จ้าวฉี่ฉิงลาหยุด

“ประธานฟู่เข้าใจผิดแล้วค่ะ ท่านประธานลาหยุดเพียงแค่วันเดียว”

ตู้เซี่ยถงไม่ได้อธิบายอะไรมากนัก “ห้องประชุมพร้อมแล้ว เรียนเชิญทั้งสองท่านไปที่ห้องประชุมค่ะ”

ตั้งแต่เริ่มการประชุมจนสิ้นสุดการประชุม ฟู่ซีเสินไม่ได้แสดงท่าทีไม่พอใจ และในท้ายที่สุดก็ไม่ยอมตั้งราคา

เมื่อเห็นว่าการประชุมกำลังจะสิ้นสุดลง ตู้เซี่ยถงจึงถามว่า “ไม่ทราบว่าประธานฟู่มีความคิดเห็นอย่างไรคะ？”

“ไม่มีความคิดเห็นอะไร แผนของบริษัทคุณ ทำให้ผมแน่ใจว่าสิ่งที่ผมทำนั้นถูกต้อง”

หลังจากพูดจบ ฟู่ซีเสินก็ขยิบตาให้ผู้ช่วยเว่ย จากนั้นผู้ช่วยเว่ยก็วางเอกสารลงข้างหน้าตู้เซี่ยถง

ตู้เซี่ยถงรับเอกสารด้วยความดีใจ และเมื่อพลิกไปที่หน้าสุดท้าย เธอก็เห็นว่าราคาที่ตกลงกันก่อนหน้านั้นเหลือเพียงแค่ครึ่งเดียว

ท่าทางที่ตะลึงงันของตู้เซี่ยถง ทำให้ผู้คนที่อยู่ในห้องประชุมพากันตกใจ และบรรยากาศที่เงียบสงบก็เสียงดังเอะอะในทันที

ไม่รู้ว่าฟู่ซีเสินคิดอะไรอยู่ ตู้เซี่ยถงรู้เพียงว่าสัญญาที่อยู่ในมือของเธอ ทำให้เธอไม่สามารถอธิบายกับจ้าวฉี่ฉิงได้