หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก นิยาย บท 93

ดวงตาของฟู่ซีเสินหรี่ลงเล็กน้อย ตอนนี้ผลลัพธ์ก็ชัดเจนมากแล้ว จ้าวฉี่ฉิงยอมแพ้

ทั้งสองต่อสู้กันในใจ เล็บของจ้าวฉี่ฉิงจิกลึกลงไปบนฝ่ามือ เพื่อเตือนตัวเองให้สงบสติอารมณ์

เธอไม่ได้ถูกคำพูดของฟู่ซีเสินชักจูง และพูดถึงจุดประสงค์ที่มาที่นี่ในวันนี้

“ได้ยินมาว่าประธานฟู่จะลดจำนวนเงินงวดสุดท้ายลงครึ่งหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนจะไม่เหมือนกับที่เราตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้”

“ในเวลานี้ผมคิดว่าคุณไม่จำเป็นต้องถามผมเกี่ยวกับเรื่องนี้”

ท่าทางที่เด็ดขาดของฟู่ซีเสิน ทำให้ตู้เซี่ยถงไม่กล้าพูดอะไร เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ และยิ้ม

“ขั้นตอนการทำงานได้รับการอนุมัติจากคุณ และแผนงานขั้นสุดท้ายก็เสร็จสิ้นตามคำแนะนำของคุณ มีอะไรไม่ถูกต้องเหรอ？”

เมื่อได้ยินว่าจ้าวฉี่ฉิงจะผลักความรับผิดชอบครึ่งหนึ่งให้กับเทียนจิ่งกรุ๊ป ฟู่ซีเสินก็เงยหน้าขึ้น และมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา เธอกำลังปกป้องผลประโยชน์ของบริษัท

“แผนงานสุดท้ายไม่ได้ผลลัพธ์ตามที่ผมต้องการ และแน่นอนว่าไม่สามารถให้ราคาเท่ากับก่อนหน้านี้ได้ แต่ในเมื่อประธานจ้าวมาเจรจาด้วยตัวเอง ผมสามารถลดให้คุณได้ 70% ของการชำระเงินงวดสุดท้าย”

ฟู่ซีเสินยอมถอยให้ “ถ้าเซิ่งฮุยยอมขยายระยะเวลาในการร่วมมือ และเปลี่ยนแผนงานใหม่ ผมสามารถชำระยอดคงเหลือทั้งหมดให้ได้”

จุดประสงค์ของเขาชัดเจนมาก เขาไม่พอใจกับแผนงานปัจจุบัน ถ้าต้องการให้เขาจ่ายเต็มจำนวน ต้องทำตามที่เขาบอก

เมื่อได้ยินข้อเสนอของฟู่ซีเสิน จ้าวฉี่ฉิงก็คำนวณผลกำไรในใจ

แต่เปลี่ยนแผนใหม่จะต้องใช้เวลาและความพยายามอย่างมาก และเทียนจิ่งก็คงไม่ยอมจ่ายเงินส่วนเกิน

หลังจากลองชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียแล้ว จ้าวฉี่ฉิงก็มีคำตอบ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

“ในเมื่อประธานฟู่เอ่ยปากว่าจะลดให้ 70% ของการชำระเงินงวดสุดท้าย ถ้าถึงตอนนั้นแล้วก็รบกวนให้ผู้ช่วยเว่ยช่วยแจ้งให้ฉันมาที่บริษัทเพื่อเซ็นสัญญาด้วย”

หลังจากพูดจบ จ้าวฉี่ฉิงก็พยักหน้าอย่างสุภาพ และหันหลังเดินออกไปจากห้องทำงานอย่างไม่ลังเล

สีหน้าท่าทางที่สงบของฟู่ซีเสินเริ่มมืดมนมากขึ้นเรื่อย ๆ เขางอนิ้วมือและเคาะไปที่โต๊ะซ้ำ ๆ

หลังจากเดินออกไปจากเทียนจิ่งกรุ๊ปแล้ว จ้าวฉี่ฉิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และในขณะเดียวกันก็โกรธที่ตัวเองไม่มีความสามารถ

ถ้าเธอกล้ามากพอ เธอก็คงไม่ยอมให้บริษัทเสียเงินทุนไปโดยเปล่าประโยชน์

หลังจากกลับมาที่บริษัท จ้าวฉี่ฉิงก็ทุ่มเทให้กับงาน

และคัดเลือกแผนงานที่จะเข้าร่วมการประมูล หลังจากส่งไปให้เทียนจิ่งกรุ๊ปแล้ว เธอก็เริ่มพิจารณาที่จะทำความร่วมมือกับฉินฟั่งอย่างจริงจัง

ถ้าไม่ได้รับการสนับสนุนจากเทียนจิ่งกรุ๊ป ต่อไปเส้นทางของเซิ่งฮุยก็อาจจะยากยิ่งขึ้น

“เซี่ยถง เธอไปนัดคุณฉินหน่อย” จ้าวฉี่ฉิงวางสายโทรศัพท์ และเริ่มเตรียมข้อมูลที่เกี่ยวข้อง

“ประธานจ้าวคะ คุณฉินบอกว่าเขากำลังปลอบเพื่อนของเขา เรื่องการทำความร่วมมือคงต้องเลื่อนไปก่อน” ตู้เซี่ยถงถ่ายทอดคำพูดของฉินฟั่งตามความเป็นจริง

แม้ว่าจะไม่รู้ความหมายในคำพูดของฉินฟั่ง แต่ตู้เซี่ยถงรู้ว่าจ้าวฉี่ฉิงเข้าใจ

“โอเค ฉันรู้แล้ว ไว้ค่อยนัดใหม่”

เพื่อนที่ฉินฟั่งพูดถึงมีเพียงฟู่ซีเสินคนเดียว ความหมายของฉินฟั่งคือเธอทำร้ายผู้ชายคนนั้น

ริมฝีปากของจ้าวฉี่ฉิงโค้งงอเล็กน้อย ถ้าเธอมีความสามารถจริง ๆ เธอก็คงจะไม่สร้างความสัมพันธ์แบบนี้

ปริมาณงานลดลงอย่างมากในทันที จ้าวฉี่ฉิงหยิบบันทึกที่เธอพบก่อนหน้านี้ออกมา เห็นได้ชัดเจนว่าเป็นแค่กระดาษแผ่นเดียว เพียงแต่ถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ

เธอตรวจสอบหนังสือบนชั้นหนังสือทั้งหมดแล้ว และไม่มีกระดาษอะไรอีก

มีเพียงกระดาษที่กระจัดกระจาย และไม่เป็นกระดาษที่สมบูรณ์

ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ว่ามีหนังสือที่พ่อของเธอเคยอ่าน อยู่ในห้องทำงานที่บ้านเก่า เธอจึงเก็บเอกสารและเลิกงานก่อนเวลา

“เซี่ยถง ฉันมีธุระต้องออกไปก่อน ถ้ามีเรื่องที่ฉันต้องจัดการ เธอก็โทรหาฉัน”

หลังจากกำชับแล้ว จ้าวฉี่ฉิงก็เดินออกไปจากบริษัท และถือโอกาสแวะซื้อของใช้จำเป็นที่ซูเปอร์มาร์เก็ต

จ้าวฉี่ฉิงไม่อยากพูดไร้สาระกับเหม่ยหลาน เธอจึงหันหลังเดินออกไป และหยุดอยู่ที่หน้าประตู

“วันนี้เป็นวันหยุดของจ้าวหลิงหลิง บางทีเธออาจจะกลับมาที่บ้าน”

หลังจากออกไปจากห้องนอนใหญ่แล้ว จ้าวฉี่ฉิงก็ไม่ได้ล้มเลิกความคิดที่จะหากุญแจ

การที่พ่อของเธอเก็บเป็นความลับ หมายความว่านั่นเป็นสิ่งสำคัญ และอาจจะเกี่ยวข้องกับคดีของเขา

บ้านเก่าเป็นสถานที่ที่เขาไว้ใจมากที่สุด บางทีกุญแจอาจจะอยู่ที่มุมใดมุมหนึ่งของที่นี่ หรือบางทีอาจจะเป็นที่ที่พวกเขาไม่ค่อยได้ไป

เธอกวาดสายตามองไปที่ปฏิทินบนโต๊ะ ซึ่งบนนั้นถูกเธอวงกลมตัวเลขด้วยปากกาสีแดง

อีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันครบรอบที่แม่ของเธอจากไป ความคิดถึงที่อธิบายไม่ถูกท่วมท้นอยู่ในใจของเธอ เธอหยิบกุญแจแล้วออกไปจากบ้านอย่างไม่พูดไม่จา

ระหว่างทางเธอแวะซื้อดอกทานตะวันหนึ่งช่อ ซึ่งเป็นดอกไม้ที่แม่ของเธอชอบในตอนที่ยังมีชีวิตอยู่

สุสานเงียบสงัด จ้าวฉี่ฉิงวางดอกไม้ไว้ข้างหน้าหลุมศพ และพูดด้วยน้ำเสียงอาลัยอาวรณ์

“พ่อคะ แม่คะ หนูมาเยี่ยมพ่อกับแม่แล้ว ก่อนหน้านี้หนูยุ่งมาก เลยไม่ได้มา พ่อกับแม่อย่าโกรธหนูเลยนะ”

เธอลูบรูปแม่ของเธอ ดวงตาของเธอเปียกชื้น “แม่คะ แม่เคยบอกว่าชอบที่ระเบียงมากที่สุด？หนูจะเก็บรักษาระเบียงที่บ้านเก่าไว้ให้แม่นะคะ”

เมื่อหันไปดูรูปพ่อของเธอ และพูดด้วยน้ำเสียงที่อู้อี้ “พ่อคะ พ่อเก็บกระดาษที่เหลือไว้ที่ไหนกันแน่？”

หลังจากที่พูดจบ จู่ ๆ จ้าวฉี่ฉิงก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ พ่อของเธอเคยบอกว่าเตรียมระเบียงนั้นไว้ให้แม่ของเธอ และไม่อนุญาตให้ใครเข้าไป

ที่ระเบียงมีเพียงแม่ของเธอเท่านั้นที่สามารถเข้าไปได้ บางทีกุญแจของห้องหนังสืออาจจะอยู่ที่ระเบียงก็ได้

จ้าวฉี่ฉิงปาดน้ำตา และมองไปที่พวกเขาอย่างขอโทษ

“พ่อคะ แม่คะ หนูยังมีธุระที่ต้องไปทำ หนูรู้ว่าพ่อกับแม่อยากให้หนูหาแฟนสักคน ครั้งหน้าหนูจะพาเขามาด้วยดีไหมคะ？”

จ้าวฉี่ฉิงสงบสติอารมณ์และกลับไปที่รถ