หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 2

"เจ้าไม่ใช่สาวใช้ของข้าเหรอ เหตุใดจึงฟังคำสั่งของผู้ชายคนนั้นทุกเรื่อง ไม่ฟังข้า"

เซี่ยเชียนฮวันมองไปที่ชิงถีอย่างเย็นชา

ที่เจ้าของร่างเดิมวางยาใส่เซียวเย่หลัน ก็เพราะว่าฟังตามคำแนะนำของนางนี่แหละ

ไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กนี่ถูกใครบงการมากันแน่ ถึงขั้นวางแผนทำร้ายนายตัวเอง

ชิงถีก้มหัวอย่างนอบน้อม "นายท่าน ตอนนี้พวกเราอาศัยอยู่ภายใต้ชายคาของท่านอ๋อง คงเทียบกับตอนอยู่จวนโหวไม่ได้แล้ว หากไม่ระมัดระวังในทุกสิ่ง คงจักนำพาความโชคร้ายมาให้ตัวเองได้"

"ได้ ข้าไม่ออกไป แต่ว่าเจ้าต้องไปสืบแทนข้าว่าข้างนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้น"

เซี่ยเชียนฮวันโบกมือ

ไม่ใช่ว่าเธอกลัวนะ

เพียงแค่ ตอนนี้ในร่างกายของเธอยังมีพิษที่ยังจำกัดไม่หมด ตอนนี้ยังมีอาการปวดหัวนิดหน่อย ต้องหาทางกำจัดพิษก่อน จากนั้นค่อยคิดอีกทีว่าจะออกจากที่นี่ยังไง

"เช่นนั้นพระชายาพักผ่อนก่อนนะเพคะ" ชิงถีตอบรับคำหนึ่งก่อนจะเดินออกไป

เซี่ยเชียนฮวันนั่งลง รินชาให้ตัวเองจอกหนึ่ง สายตาจับจ้องไปที่ผลพุทราเปรี้ยวในจานผลไม้

แปลกจัง

ทำไมจู่ๆ นางถึงอยากกินของเปรี้ยวมากๆ ขึ้นมาได้นะ

แถมยังเป็นความอยากที่ควบคุมไม่ได้จนอยากจะกระโจนเข้าไปอีก

หรือว่าหลังจากที่ย้อนเวลามา แม้แต่ความชอบเรื่องอาหารก็เปลี่ยนไปด้วยอย่างนั้นเหรอ

เซี่ยเชียนฮวันส่ายหน้า นี่ไม่ใช่เวลาจะมาห่วงกินสักหน่อย ยังมีเรื่องสำคัญให้ต้องทำอีกนะ

นางเดินไปที่ข้างโต๊ะเครื่องแป้ง จัดการตัวเองเรียบร้อย จากนั้นก็ค้นหาปิ่นปักผมแบบไม้อันเล็กสะอาดๆ อันหนึ่ง เอาไปล้างทำความสะอาดก่อนจะใส่เข้าปากตัวเองเพื่อทำการล้วงคอ จะได้กำจัดพิษที่ยังหลงเหลืออยู่ในกระเพาะอาหารออกมาให้หมด

"แค่กๆ ๆ ๆ..."

เซี่ยเชียนฮวันใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดปากตัวเองเบาๆ

ที่น่าแปลกก็คือ ที่นางอาเจียนออกมาล้วนเป็นน้ำเปรี้ยวๆ ทั้งหมด ไม่เหมือนอาการอาเจียนจากการล้างพิษเลยสักนิด แต่เหมือนกับ...

อาการอาเจียนของคนท้องมากกว่า

ไม่ใช่มั้ง