หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 213

"แค่ก แค่ก แค่ก..."

เซี่ยเชียนฮวันไม่สามารถควบคุมน้ำตาของตนเองเอาไว้ได้ นางไอจนหน้าแดงก่ำ ก่อนจะใช้มือส่งสัญญาณให้เสี่ยวตงที่บัดนี้ทำหน้าเป็นกังวล ก่อนที่ทั้งสองคนจะรีบไปหาแหล่งที่มาของกลิ่น

หลังจากผ่านกลุ่มควันมาแล้ว

ในที่สุดพวกนางก็พบว่าซูอวี้เออร์กำลังสั่งให้คนเผาบางอย่างอยู่ในสวนใกล้ๆ !

เสี่ยวตงโมโหยิ่งนัก อดไม่ได้ที่จะตะโกนเข้าไปด่าทอ "พวกเจ้าทำอะไรกันอยู่?! พระชายาอ๋องยังคงเป็นหวัดไม่หาย พวกเจ้ากลับมาเผาของทำให้นางสำลักอีก คิดจะทำร้ายพระชายาอ๋องหรืออย่างไร!"

ซูอวี้เออร์กล่าวขึ้นอย่างสงบนิ่ง น้ำเสียงดูอ่อนโยนว่า "แม่นางเสี่ยวตงเข้าใจผิดไปแล้ว ข้าได้ยินมาว่าช่วงนี้มีโรคระบาดจึงสั่งให้บ่าวรับใช้เผาหัวหอมหัวกระเทียมเพื่อปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย"

"เจ้าช่างเป็นหญิงที่ร้ายกาจยิ่งนัก ปัดเป่าความชั่วร้ายนั้นควรจะเผาหญ้าอ้ายเฉ่า เจ้าเผาหอมเผากระเทียมทำไม?!"

เสี่ยวตงได้ยินดังนั้นก็โมโหเหลือเกิน

ยิ่งไปกว่านั้น นางไม่เผาอยู่ในเรือนจิ่นซิ่วของตน กลับมาเผาใกล้กับเรือนของเซี่ยเชียนฮวัน เห็นได้ชัดว่าเป็นการตั้งใจ!

ซูอวี้เออร์ยังคงทำเป็นไร้เดียงสา "เผาหอมเผากระเทียมก็สามารถปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายได้เช่นกัน บัดนี้พระชายาอ๋องร่างกายไม่แข็งแรง สิ่งชั่วร้ายจะเข้ามาหานางได้ง่าย หากสูดดมกลิ่นหอมกลิ่นกระเทียมเข้าไป สามารถช่วยปกป้องสิ่งชั่วร้ายได้เช่นกัน"

"แม้กลิ่นของมันอาจจะทำให้สำลักและยามไอออกมาอาจไม่สบายตัว แต่ก็ยังดีกว่าติดโรค พวกเจ้าว่าใช่หรือไม่"

บ่าวรับใช้รอบข้างพากันพยักหน้า

อาจเป็นเพราะต้องการเอาใจซูอวี้เออร์ หรืออาจเพราะกลัวโรคระบาดจริงๆ พวกเขาจึงรีบหยิบพัดขึ้นมาพัดแรงขึ้น

โดยไม่สนใจเซี่ยเชียนฮวันที่สำลักจนเสียงแทบแหบ

"เสี่ยวตง ดับไฟ!"

เซี่ยเชียนฮวันไม่มีทางเลือกอื่น จึงได้ให้เสี่ยวตงลงมือหยุดพวกเขา

เสี่ยวตงยกไม้กวาดขึ้นมาขับไล่บ่าวรับใช้ออกไปจากกองไฟ "ไปเสีย ไปยืนตรงอื่น!"

"พัดไฟต่อไป อย่าหยุด"

ซูอวี้เออร์ก็ออกคำสั่งเช่นกัน

เสี่ยวตงรู้สึกโมโห จึงหยิบไม้กวาดตรงเข้าไปทางซูอวี้เออร์ "ข้าบอกให้เจ้าหยุด!"

"กรี๊ด!"