ณ ทะเลสาบชิงเหลียน มีคู่รักมากมายโอบกอดกันอยู่บริเวณท่าเรือ บรรยากาศเต็มไปด้วยหวานชื่น
ในมือของพวกเขาเขียนคำอธิษฐานเอาไว้ ใส่ลงไปในโคมดอกไม้แล้วนำไปลอยในแม่น้ำ
หนึ่งในนั้นคือเซียวเย่หลันและซูอวี้เออร์
เซียวเย่หลันทำสีหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึก เขาไม่ค่อยสนใจเทศกาลเกี่ยวกับความรักใคร่เช่นนี้ เมื่อเขานั่งอยู่บนเรือ ทำให้เรือรอบๆ ถอยห่างออกไป
"ท่านอ๋องเพคะ ดูคำอธิษฐานของข้าน้อยสิ”
ซูอวี้เออร์ยิ้มแล้วนำกระดาษที่ตนเขียนเอาไปให้เซียวเย่หลันดู
เซียวเย่หลันเหลือบตามองกล่าวว่า "เขียนสวยดี"
"ที่ข้าน้อยให้ดูไม่ใช่ตัวอักษรสักหน่อย แต่เป็นคำปรารถนาที่จะได้อยู่ร่วมไปทุกชาติกับท่าน"
ซูอวี้เออร์วางข้อความลงแล้วถอนหายใจเงียบๆ
เซียวเย่หลันขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย "ข้าไม่เคยเชื่อเรื่องไร้สาระถึงชีวิตหลังความตาย"
คนเราเมื่อตายไปแล้วจะมีชาติหน้าอีกได้อย่างไร?
เขาไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดสตรีมักจินตนาการในสิ่งที่ไม่สมจริงเหล่านี้อยู่เสมอ
ซูอวี้เออร์ไม่มีทางเลือกอื่นจึงได้แต่เบ้ริมฝีปากแล้วเอ่ยท่าทางยั่วยวน "เทศกาลอันน่ายินดีเช่นนี้ท่านอ๋อง ช่างไร้ความรู้สึกเหลือเกิน เพื่อเป็นการลงโทษที่ท่านอ๋องเย็นชา ข้าน้อยขอให้ท่านอ๋องนำคำอธิษฐานนี้ใส่ลงไปในโคมดอกไม้ด้วยกันกับข้าน้อย เมื่อเทพแห่งดอกไม้เห็นก็จะทำให้ความฝันของเราเป็นจริง"
"เจ้านำมันไปลอยเองเถิด"
เซียวเย่หลันโบกมือด้วยความเกียจคร้าน
ซูอวี้เออร์ก้มหน้าลงแล้วกล่าวอย่างเศร้าหมอง "ท่านมักพูดว่ารักอวี้เออร์ แต่กลับปฏิบัติอย่างไม่แยแส เพียงคำขอเล็กน้อยเหล่านี้ท่านก็ไม่ยินดีทำให้"
เซียวเย่หลันชะงักลงเล็กน้อย
แม้เขาจะไม่เข้าใจว่าเหตุใดซูอวี้เออร์จึงเสียใจเกี่ยวกับเรื่องเล็กน้อยเหล่านั้น แต่ก็ทำเพียงพยักหน้าตอบตกลง "ย่อมได้ ข้าจะลอยโคมดอกไม้นี้พร้อมกับเจ้า"
"ขอบพระทัยเพคะท่านอ๋อง"
ซูอวี้เออร์ดีใจยิ่งนัก
แต่ทันใดนั้นเอง สายตาของนางก็เหลือบไปเห็นเย่ซิ่นซึ่งยืนอยู่ริมฝั่งทะเลสาบ ใช้มือส่งสัญญาณให้กับเซียวเย่หลัน ราวกับมีธุระด่วนต้องการแจ้งให้ทราบ!
เมื่อซูอวี้เออร์เห็นท่าทีอันรีบร้อนใจดังนั้น จึงเดาได้ว่าเกิดเรื่องขึ้นในจวนอ๋องอย่างแน่นอน
นางยิ้มขึ้นอย่างอ่อนหวานแล้วกอดแขนเซียวเย่หลันเอาไว้ กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "หากท่านอ๋องไม่ชอบ เราไม่ทำเรื่องวุ่นวายเหล่านี้ก็ได้ อวี้เออร์อยากให้ท่านอ๋องมีความสุข"
"ใช่ว่าข้าไม่ชอบ ข้าเพียงแต่รู้สึกว่ามันไร้ความหมาย หากเจ้าอยากให้ข้าลอยโคมนี้ด้วยก็ไม่เป็นไร"
เซียวเย่หลันเงยหน้าขึ้นมองด้วยความเกียจคร้านแล้วมองไปยังโคมดอกไม้ต่างๆ ที่ลอยอยู่บนทะเลสาบ
จู่ๆ ซูอวี้เออร์ก็ลุกขึ้นยืน
นางเดินไปหยุดตรงหน้าเซียวเย่หลันเพื่อปิดกั้นการมองเห็นของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...
Update new chapter please...
รอค่ะ มาต่อเร็วๆ กำลังสนุก...