หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 245

“ข้าไม่ยอมรับในเรื่องที่ข้าไม่ได้ทำ แล้วทำไมต้องชดใช้ด้วย?”

เซี่ยเชียนฮวันรู้ว่า เวลานี้เซียวเย่หลันโกรธมาก

แต่นางจะยอมแพ้ไม่ได้

นี่เป็นหลักการชีวิตของนาง

เซียวเย่หลันจ้องมองใบหน้าที่ซีดเผือดของนาง ก็พลันขมวดคิ้ว และปล่อยมือ แต่เมื่อได้ยินเสียงครวญครางเหมือนเจ็บปวดของซูอวี้เออร์ เพลิงโทสะก็ปะทุขึ้นมา เขาดึงเซี่ยเชียนฮวันมาตรงหน้า

“เห็นแก่อาการป่วยของเจ้า ตราบใดที่เจ้าขอโทษอวี้เออร์ เรื่องนี้ข้าจะไม่ถือสาเอาความ” เสียงของเขาแหบแห้ง แฝงไปด้วยความดุดัน

เซี่ยเชียนฮวันส่ายหน้า พอเปิดปากพูด ก็อดไอออกมาไม่ได้

นางรู้สึกปวดท้องจางๆ

เซียวเย่หลันมองนาง “เซี่ยเชียนฮวัน อย่าทำให้ข้าผิดหวัง”

“ท่านอ๋อง...ท่านทำให้ข้าผิดหวัง”

เซี่ยเชียนฮวันอดทนต่อความเจ็บปวดที่รุกราน ขณะโต้กลับ

นางยกมือขึ้น และจับแขนที่แข็งแรงของชายคนนั้น ใบหน้าเล็กๆ เหยเกเล็กน้อยเพราะความเจ็บปวด รู้สึกเหมือนมีค้อนมาทุบท้องไม่หยุด นางไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน

เซียวเย่หลันคิดว่านางกำลังแสดงอยู่ จึงกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “พอได้แล้ว! ครั้งนี้ข้าจะไม่ให้เจ้ามาหลอก...”

พูดไม่ทันจบประโยค เซียวเย่หลันก็ต้องชะงัก!

เขาไวต่อกลิ่นเลือดเป็นพิเศษ

มีกลิ่นเลือดจางๆ ลอยอยู่ในอากาศ

แวบแรกที่เข้ามาในหัวเซียวเย่หลันคือพิษของซูอวี้เออร์ แต่เมื่อหันกลับไปมอง ก็เห็นซูอวี้เออร์ยืนอยู่ข้างๆ อย่างอบอุ่น ตาข้างซ้ายพันผ้าขาวเอาไว้ ไม่มีอาการผิดปกติตรงไหน

เช่นนั้นคือ...

“ปล่อยข้า ข้า ข้าปวดท้อง”

ภาพตรงหน้าของเซี่ยเชียนฮวันค่อยๆ มืดลง แม้แต่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเซียวเย่หลันที่อยู่ใกล้ๆ ก็ไม่อาจมองเห็นอย่างชัดเจน นางพยายามผลักมือของเขาออกไป และเดินไปยังหน้าประตูที่มีแหล่งกำเนิดแสง

หยดเลือดค่อยๆ ไหลออกมาทีละหยด