หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 387

“ถ้าต้องการให้ข้ารักษาเซวี่ยจวิ้น ข้าต้องไปที่จวนเซวี่ย เสด็จพ่อหาวิธีเบี่ยงเบนความสนใจมหาดเล็กเซวี่ยได้หรือไม่ เพราะเกรงว่าเขาจะฆ่าข้าทันทีที่เห็นข้า...”

เซี่ยเชียนฮวันเสนออย่างระมัดระวัง

ฮ่องเต้ส่ายหัวแล้วเดินออกไปโดยเอามือไพล่หลัง “ไม่! เจ้าหาทางเอาเองเถอะ”

พูดจบ เขาก็เดินออกจากห้องขัง หลังจากนั้นทหารองค์รักษ์สองสามคนก็เดินมาเปิดประตูห้องขังแล้วปล่อยเซี่ยเชียนฮวัน

เซี่ยเชียนฮวันเผชิญหน้ากับแสงตะวัน ในที่สุดก็ได้ก้าวออกจากสำนักคุมประพฤติ

อาจเป็นเพราะนางอยู่ในที่มืดและชื้นมานานเกินไป เมื่อมายืนอยู่ท่ามกลางแสงแดด ก็ทำให้นางรู้สึไม่สบายตา จนต้องหรี่ตาลง

“พระชายา ตามกฎแล้ว เราต้องติดตามท่านอย่างใกล้ชิดในช่วงสามวันต่อจากนี้ และรายงานทุกการเคลื่อนไหวของท่านต่อฝ่าบาท โปรดยกโทษให้ข้าน้อยด้วย” ทหารองค์รักษ์คนหนึ่งกล่าวกับเซี่ยเชียนฮวัน

เซี่ยเชียนฮวันพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ “ตามใจพวกเจ้าเถอะ ตอนนี้ข้าอยากกลับไปอาบน้ำที่จวนจ้านอ๋องได้หรือไม่?”

“แน่นอนพ่ะย่ะค่ะ”

พวกเขามีหน้าที่รับผิดชอบในการเฝ้าติดตามเซี่ยเชียนฮวันเท่านั้น และจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับการกระทำของนาง

เซี่ยเชียนฮวันพร้อมกับทหารองค์รักษ์เหล่านี้จึงกลับไปที่จวนจ้านอ๋อง

ก่อนหน้านี้ไม่มีใครรู้ว่านางจะกลับมา

เซี่ยเชียนฮวันขอให้เสี่ยวตงต้มน้ำ ก่อนจะนั่งสบายๆ ในอ่างอาบน้ำที่เต็มไปด้วยกลีบดอกไม้เป็นเวลาครึ่งชั่วยาม ในที่สุดก็ชะล้างกลิ่นเหม็นทั่วร่างของนางได้

จากนั้นนางก็ทานอาหารอันโอชา ทั้งขาไก่ กระดูกวัว เนื้อสัตว์และผัก ทุกสิ่งทุกอย่างที่ควรจะมีในมื้ออาหาร นอกจากนี้นางยังดื่มน้ำผลไม้อีกสองสามแก้ว เพื่อชดเชยสารอาหารที่ขาดแคลนไปในช่วงหลายวันที่ผ่านมา

หลังจากสวมเสื้อผ้าที่สะอาดแล้ว เซี่ยเชียนฮวันก็ถอนหายใจแล้วพูดว่า “เอาล่ะ ไปเยี่ยมจวนเซวี่ยกันเถอะ”

“พระชายา เป็นเรื่องยากที่ท่านจะกลับมาที่จวนสักครั้ง จะไม่พบท่านอ๋องหน่อยหรือ?” เสี่ยวตงพูดด้วยความประหลาดใจ

“นั่นไม่จำเป็นหรอก”

เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างเย็นชา

นางยังจำได้ว่า เซียวเย่หลานออกคำสั่งให้ทหารพานางไปยังสำนักคุมประพฤติด้วยตัวเอง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน