หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 398

“จวิ้นเอ๋อร์! เรื่องนี้สำคัญมาก เจ้าต้องคิดให้ชัดเจนก่อนพูด!”

มหาดเล็กเซวี่ยดูเข้มงวด และขัดจังหวะคำพูดของเซวี่ยจวิ้นเสียงดัง

ดูเหมือนเขาไม่เต็มใจอย่างยิ่งที่จะยอมรับความจริงที่เซวี่ยจวิ้นบอก

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะก่อนหน้านี้ พุ่งเป้าไปที่เซี่ยเชียนฮวันและเซียวเย่หลันมากเกินไปหรือไม่ หลังจากที่ความจริงเผยออกมาจึงพยายามรักษาหน้าเอาไว้ หรือมีเหตุผลอื่น

แม่เซวี่ยกล่าวเสียงเข้มว่า “ท่านพูดแรงไปแล้วนะ ไม่ง่ายเลยที่จวิ้นเอ๋อร์จะได้สติขึ้นมา ถ้าหากนางกลัวขึ้นมาอีกล่ะ จะทำยังไง”

“ท่านแม่ ข้าสบายดี”

เซวี่ยจวิ้นมีสีหน้าสงบ แต่ร่างกายกลับเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าสุดขีด

เดิมทีนางกลัวพ่อของนางจากก้นบึ้งของหัวใจ แต่ตอนนี้นางดูเหมือนเป็นคนละคนแล้ว คงเป็นเพราะเหนื่อยทั้งกายและใจ จึงไม่มีกำลังที่จะกลัวใครอีกต่อไป

“พระชายาจ้านข้ารู้สึกเสียใจจริงๆ ที่ท่านถูกจำคุกโดยไร้ความผิดเพราะข้า”

เซวี่ยจวิ้นมองเซี่ยเชียนฮวันด้วยแววตาที่ซับซ้อน

เซี่ยเชียนฮวันใจสั่นไหว และเดินเข้าไปปลอบนาง “เจ้าไม่จำเป็นต้องเสียใจ ข้าควรจะขอบคุณที่เจ้ายืนขึ้นและพูดแทนข้า ช่วยข้าชำระชื่อเสียงของข้า”

หลังจากนั้นนางก็ลดเสียงลงอีกครั้ง โดยใช้ระดับเสียงที่มีเพียงเซวี่ยจวิ้นเท่านั้นที่ได้ยินแล้วพูดว่า “ถ้าเจ้าจำอะไรบางอย่างได้ และไม่สะดวกที่จะพูดต่อหน้าคนนอกจำนวนมาก ก็สามารถบอกข้าอย่างเงียบๆ ได้”

อย่างไรก็ตามเซวี่ยจวิ้นก็ส่ายหัวและไม่พูดอะไรเลย

เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกอยู่เสมอว่ามีบางอย่างแปลกๆ แต่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ดังนั้นจึงต้องซ่อนความสงสัยไว้ในใจชั่วคราว

คดีนี้มีความสำคัญมาก เซี่ยเชียนฮวันกับเซวี่ยจวิ้นและคนอื่นๆ จึงถูกเรียกตัวไปที่พระราชวังอย่างรวดเร็ว เพื่อรอให้ฮ่องเต้ซักถามเป็นการส่วนตัว ก่อนจะตัดสินใจ

ทุกคนคุกเข่าอยู่หน้าห้องโถง

หลังจากที่ขันทีประกาศเรียก เจ้าหน้าที่ของศาลต้าหลี่ก็พาคนหลายคนเข้ามาในห้องโถง

ฮ่องเต้มองลงมาจากที่สูง สายตาของเขาจ้องมองไปที่นักโทษที่ตัวสั่นในเครื่องแบบนักโทษ และถามด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกว่า “เซวี่ยจวิ้น เจ้าจำคนเหล่านี้ได้ไหม?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน