หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 437

“ตึกตึกตึก...”

เซี่ยเชียนฮวันเหยียบกิ่งไม้และใบไม้ขณะวิ่ง นางเกือบจะล้มลงหลายครั้งแล้ว

ขณะที่นางวิ่งนางก็วิ่งออกจากสวน และมาถึงป่าแปลกๆ แห่งหนึ่ง

มีนักฆ่าคนหนึ่งใช้ทางลัด

เขาวิ่งมาจากด้านหน้าของเซี่ยเชียนฮวัน เขากับสหายโอบล้อมนางจากทั้งด้านหน้าและด้านหลัง!

“ยอมรับชะตากรรมของเจ้าซะเถอะ มีดของพี่น้องข้ารวดเร็วมาก ข้าสัญญาว่าเจ้าจะไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆ!”

นักฆ่าแสดงปลายดาบของเขาที่ส่องแสงสะท้อนอันเย็นเยือก

เซี่ยเชียนฮวันเม้มปากแน่นแล้วก้าวถอยหลัง “รังแกผู้หญิงที่ตั้งครรภ์ พวกเจ้ายังนับว่าเป็นลูกผู้ชายอยู่อีกไหม!”

“ฮ่าๆ พระชายา ท่านเข้าใจผิดแล้ว เดิมทีพวกเราก็รับจ้างทำสิ่งต่างๆ เพื่อเงิน และไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นลูกผู้ชายอยู่แล้ว!”

“เจ้าเป็นผู้หญิงมีครรภ์แล้วอย่างไร มีคนแก่และเด็กมากมายที่เสียชีวิตด้วยดาบของเรา!”

พวกนักฆ่าต่างเงยหน้าขึ้นฟ้าแล้วหัวเราะเสียงดัง

เซี่ยเชียนฮวันลอบกำหมัดแน่น “ไอ้พวกสารเลว...”

ตกอยู่ในมือของสารเลวพวกนี้ คงเป็นเรื่องยากที่จะอยู่รอดได้!

นางบีบเข็มเงินแน่น พลางคิดหาทางหลบหนีอย่างรวดเร็ว ถ้าทําไม่ได้ก็สู้ตายไปข้างหนึ่ง

“เอาล่ะ รีบฆ่านางได้แล้ว”

นักฆ่าเหล่านี้ทำทุกอย่างเพื่อเงิน นอกจากนี้ผู้ว่าจ้างยังกุมบางอย่างของพวกเขาไว้ในมือ จะเห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่มีเจตนาที่จะหยอกล้อนาง เพื่อหลีกเลี่ยงความผิดพลาด จึงรีบพุ่งเข้าไปหาเซี่ยเชียนฮวันพร้อมดาบในมือทันที!

วินาทีนั้น ก็มีร่างหนึ่งตกลงมาจากฟากฟ้า และขวางกั้นอาวุธสังหารนั้น!

ม่านตาของเซี่ยเชียนฮวันพลันหดลง “เซียวเย่หลัน…”

ประกายแสงหลายจุดสะท้อนบนชายเสื้อของชายคนนั้น ขณะพัวพันกับคมดาบอันเย็นเยือก ทำให้เกิดความหนาวเย็นทาบทับบนพื้น

แม้ว่าเซี่ยเชียนฮวันจะมองใบหน้าของอีกฝ่ายไม่ชัด แต่นางก็จำเขาได้เสมอ

“จ้านอ๋อง?!”

เหล่านักฆ่าพากันตกใจขึ้นมา

พวกเขารู้จักชื่อเสียงเรียงนามของเซียวเย่หลันดี ทันใดนั้นก็เกิดความหวาดกลัวขึ้นมาในใจ!

“เจ้านี่มัน คอยสร้างปัญหาให้ข้าอยู่เรื่อย”