หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 437

“ตึกตึกตึก...”

เซี่ยเชียนฮวันเหยียบกิ่งไม้และใบไม้ขณะวิ่ง นางเกือบจะล้มลงหลายครั้งแล้ว

ขณะที่นางวิ่งนางก็วิ่งออกจากสวน และมาถึงป่าแปลกๆ แห่งหนึ่ง

มีนักฆ่าคนหนึ่งใช้ทางลัด

เขาวิ่งมาจากด้านหน้าของเซี่ยเชียนฮวัน เขากับสหายโอบล้อมนางจากทั้งด้านหน้าและด้านหลัง!

“ยอมรับชะตากรรมของเจ้าซะเถอะ มีดของพี่น้องข้ารวดเร็วมาก ข้าสัญญาว่าเจ้าจะไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆ!”

นักฆ่าแสดงปลายดาบของเขาที่ส่องแสงสะท้อนอันเย็นเยือก

เซี่ยเชียนฮวันเม้มปากแน่นแล้วก้าวถอยหลัง “รังแกผู้หญิงที่ตั้งครรภ์ พวกเจ้ายังนับว่าเป็นลูกผู้ชายอยู่อีกไหม!”

“ฮ่าๆ พระชายา ท่านเข้าใจผิดแล้ว เดิมทีพวกเราก็รับจ้างทำสิ่งต่างๆ เพื่อเงิน และไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นลูกผู้ชายอยู่แล้ว!”

“เจ้าเป็นผู้หญิงมีครรภ์แล้วอย่างไร มีคนแก่และเด็กมากมายที่เสียชีวิตด้วยดาบของเรา!”

พวกนักฆ่าต่างเงยหน้าขึ้นฟ้าแล้วหัวเราะเสียงดัง

เซี่ยเชียนฮวันลอบกำหมัดแน่น “ไอ้พวกสารเลว...”

ตกอยู่ในมือของสารเลวพวกนี้ คงเป็นเรื่องยากที่จะอยู่รอดได้!

นางบีบเข็มเงินแน่น พลางคิดหาทางหลบหนีอย่างรวดเร็ว ถ้าทําไม่ได้ก็สู้ตายไปข้างหนึ่ง

“เอาล่ะ รีบฆ่านางได้แล้ว”

นักฆ่าเหล่านี้ทำทุกอย่างเพื่อเงิน นอกจากนี้ผู้ว่าจ้างยังกุมบางอย่างของพวกเขาไว้ในมือ จะเห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่มีเจตนาที่จะหยอกล้อนาง เพื่อหลีกเลี่ยงความผิดพลาด จึงรีบพุ่งเข้าไปหาเซี่ยเชียนฮวันพร้อมดาบในมือทันที!

วินาทีนั้น ก็มีร่างหนึ่งตกลงมาจากฟากฟ้า และขวางกั้นอาวุธสังหารนั้น!

ม่านตาของเซี่ยเชียนฮวันพลันหดลง “เซียวเย่หลัน…”

ประกายแสงหลายจุดสะท้อนบนชายเสื้อของชายคนนั้น ขณะพัวพันกับคมดาบอันเย็นเยือก ทำให้เกิดความหนาวเย็นทาบทับบนพื้น

แม้ว่าเซี่ยเชียนฮวันจะมองใบหน้าของอีกฝ่ายไม่ชัด แต่นางก็จำเขาได้เสมอ

“จ้านอ๋อง?!”

เหล่านักฆ่าพากันตกใจขึ้นมา

พวกเขารู้จักชื่อเสียงเรียงนามของเซียวเย่หลันดี ทันใดนั้นก็เกิดความหวาดกลัวขึ้นมาในใจ!

“เจ้านี่มัน คอยสร้างปัญหาให้ข้าอยู่เรื่อย”

เซียวเย่หลันเดินตามพวกเขาไป โดยรักษาระยะห่างเอาไว้

ดวงตาของเขาหนักอึ้ง และมีประกายแสงอันตรายไหวระริก ราวกับหมาป่าที่พร้อมจะโจมตีในตอนกลางคืน

ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้าย

นักฆ่าสองคนที่จับเซี่ยเชียนฮวันเป็นตัวประกัน ได้เดินไปที่ขอบหน้าผา ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะล่าถอยแล้ว

พวกนักฆ่าพากันเหงื่อตก เงยหน้ามองเซียวเย่หลันที่เดินเข้ามาใกล้ๆ

“อย่าเข้ามานะ...ถ้าเจ้าก้าวเข้ามาอีกก้าวเดียว ข้าจะแทงท้องผู้หญิงคนนี้ก่อน แล้วค่อยสังหารนางซะ!”

นักฆ่าใช้ดาบจ่อคอเซี่ยเชียนฮวันด้วยมือขวา แล้วหยิบกริชออกมาด้วยมือซ้าย จากนั้นก็จ่อกริชไปที่ท้องน้อยของเซี่ยเชียนฮวัน

เซียวเย่หลันยิ้มเย็น “ทำเลยสิ”

“เจ้าว่าอะไรนะ?!”

“เด็กในท้องนางไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของข้าอยู่แล้ว เจ้าจะผ่าท้องนางหรือไม่ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ”

น้ำเสียงของเซียวเย่หลันดูเอื่อยเฉื่อยเฉยเมยมาก