หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 498

"ค่ำคืนนี้ดวงจันทร์ถูกปกคลุมไปด้วยโลหิตเมฆา ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความชั่วร้าย คาดไม่ถึงว่าปรากฏการณ์อันง่ายดายเช่นนี้แม้แต่สำนักหอดูดาวหลวงไม่อาจคำนวณได้ เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ "

เซี่ยเชียนฮวันถอนหายใจแล้วส่ายหน้า

นี่เรียกว่าหนามยอกเอาหนามบ่ง

กล้าบอกว่านางเป็นดวงซวย?

บัดนี้นางโยนความผิดทุกอย่างกลับไปให้พวกเขาแล้ว!

"สะใภ้เจ็ด ข้าเห็นดวงจันทร์โผล่ออกมาจากท้องฟ้าแล้ว"

ฮ่องเต้เงยหน้าขึ้น เมฆดำเหล่านั้นก็จางหายไป

เซี่ยเชียนฮวันแสร้งทำสีหน้าจริงจังต่อไปว่า "นั่นหมายความว่าความชั่วร้ายได้จากไปแล้ว อีกสักพักทุกคนก็จะหายดี”

ดวงจันทร์หนอดวงจันทร์ เจ้าให้ความร่วมมือกับข้าดีเหลือเกิน!

ในคืนข้ามปียังออกมากระโดดโลดเต้น!

โชคดีที่นางมีความปราดเปรื่อง สามารถปรับตัวเข้าได้กับทุกสถานการณ์ มิเช่นนั้นคงยากที่จะอธิบาย

แม้ฮ่องเต้จะรู้สึกงุนงงเล็กน้อยกับคำพูดของเซี่ยเชียนฮวัน แต่เมื่อนางฝังเข็มให้แก่เขาแล้ว อาการปวดท้องก็ดูค่อยๆ ทุเลาลง

เซี่ยเชียนฮวันทำการฝังเข็มให้แก่ฮองเฮาต่อ

เป็นไปดังที่นางกล่าวไว้ ยังไม่ทันถึงราชวงศ์คนอื่น อาการปวดท้องของพวกเขาก็หายดี อาการปวดท้องนี้เป็นง่ายและหายเร็วแปลกเหลือเกิน

เมื่อเห็นฉากตรงหน้า ฮ่องเต้ก็อดไม่ได้ที่จะเชื่อคำกล่าวของเซี่ยเชียนฮวัน

เขาได้แต่แอบพึมพำอยู่ในใจ หรือแม่หนูคนนี้จะเป็นดาวนำโชคที่สามารถป้องกันความชั่วร้ายได้จริง ตระกูลเซียวต้องพึ่งพานางจึงจะพ้นภัยพิบัติหรือ?

งานเลี้ยงปีใหม่ไม่เชิญนางมา ทุกคนกลับเจ็บป่วยอย่างน่าประหลาดใจ เมื่อเรียกนางมาอาการเจ็บป่วยก็หายเองได้

แปลกมาก แปลกเหลือเกิน!

“ในเมื่อบัดนี้ความชั่วร้ายถูกกำจัดไปแล้ว งานเลี้ยงเริ่มดำเนินต่อเถิด ให้พวกเขาได้บรรเลงดนตรีและร้องรำต่อ"

ฮ่องเต้โบกพระหัตถ์ "ภรรยาเจ้าเจ็ด เจ้าก็ไปนั่งเถิด"

"เพคะเสด็จพ่อ"

เซี่ยเชียนฮวันเดินตรงไปข้างกายเซียวเย่หลันอย่างเป็นธรรมชาติ

นางมองไปยังนางร้ายที่ทำหน้าเขียวหน้าเหลือง ก่อนจะหัวเราะเยาะว่า "พระชายารองซู ยังไม่หลีกทางให้ข้าหรือ?"