หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 336

#ชัชนันท์ เข้าแข่งขันครึ่งหลังของรอบรองชนะเลิศประจำฤดูใบไม้ผลิแทน chen # ตอนนี้ครองตำแหน่งติดชาร์ตค้นหาเป็นคนที่สาม

เธอคลิกเข้าไปดูอย่างรวดเร็ว ติดท็อปสุดคือ โพสต์ทวิตเตอร์ของ ช่องทางการทีมสโมสร XS เกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของ chen และข่าวที่เธอเข้าแข่งขันแทน chen ในครึ่งหลังของรอบรองชนะเลิศประจำฤดู

พื้นที่แสดงความคิดเห็นของช่องทางการ และหัวข้อที่ตั้งขึ้นมา เริ่มมีการระเบิดเกิดขึ้นแล้ว……

การให้ความสนใจนั้นน่าทึ่ง

【เท่าที่ฉันเห็นระดับการ Solo ของนางกับน้องชายเมียนางเมื่อวาน ฉันว่านางก็โอเคเลยนะ】

【กี่ปีแล้วที่พื้นที่แข่งขันของเราไม่มีผู้เล่นหญิงมาแข่ง ? ถ้าต้องเอาไม้เด็ดอะไรออกมาละก็ นางนี่แหละ คงทำให้โลกตะลึงแน่ๆ】

【ไม่รู้ว่านางมีดีอะไรนักหนา ใครๆ ก็เรียกนางว่าพี่สาวคนสวย จริงๆแล้วคนที่สวยกว่านางก็มีเยอะป่ะ? ผู้คนมากมายพยายามมาทั้งชีวิตก็ยังเริ่มต้นไม่ได้ แต่นางกลับเริ่มต้นได้อย่างสบายๆ ใช้อะไรวัดล่ะ?】

【ฉันว่าคอมเมนต์บนแกทำไมดูเดือดร้อนจัง คนสวยกว่านางมีเยอะหรอ? อยู่ไหนล่ะ? แกช่วยยกตัวอย่างให้ฉันทีได้ไหม บอกว่านางไม่สวย แล้วแกล่ะ หน้าตาดีแค่ไหน?】

【คอมเมนต์ข้างบนของข้างบน ฉันจะบอกแกนะว่าเขาวัดกันด้วยอะไร ก็เพราะ ชัชนันท์รวย หรือไม่ก็เพราะ ชัชนันท์หน้าตาดี หรืออาจจะเป็นเพราะ ชัชนันท์เล่นเกมเก่ง ถ้าไม่ยังยอมรับอีกก็หุปปากซ่ะ】

ทุกคนต่างก็เชื่อมั่นในตัวของนางอย่างเต็มที่

เพราะว่า วีดีโอที่หลุดออกมาก่อนหน้านั้น

เธอไม่สนใจคำพูดดูถูกตัวเองพวกนั้น เธอเลยออกจากทวิตเตอร์ด้วยความพึงพอใจ และเริ่มดูเอกสารบนโต๊ะ

ในตอนบ่าย เธอต้องไปที่ฝึกซ้อมทีม XS และ ตกเย็นเธอก็ต้องไปที่เมือง B กับพ่อของเธอ ดังนั้นเธอจึงต้องทำงานช่วงเช้าที่รัตนากรกุลกรุ๊ปให้เสร็จทั้งหมด และยังมี Xเอนเตอร์เทนเมนท์ ที่เธอต้องทำงานทั้งหมดให้เสร็จ

“ตื๊ดตื๊ดตื๊ด……”

เพิ่งจะดูเอกสารไปหนึ่งฉบับ โทรศัพท์ของเธอก็สั่นขึ้นมา

เมื่อเห็นว่าเป็นสายของ คุณธันวา เธอจึงรับสายทันที

โทรศัพท์ต่อสายติดแล้ว คุณธันวาก็เดินเข้าไปในร้านกาแฟ พูดกับชัชนันท์ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ได้ข่าวว่าเธอจะลงสนามแข่งด้วยหรอ”

ชัชนันท์ตอบตามความเป็นจริงว่า“ใช่”

“ผมก็ชอบดูการแข่งขัน……เมื่อถึงวันนั้น ผมจะพาทั้งครอบครัว ไปเชียร์คุณที่สนามแข่งเลย”

“ได้สิ，แต่ว่าแต่คุณต้องทำตัวเป็นปกติหน่อยนะ มิเช่นนั้น ฉันเกรงว่าทั้งสนามแข่งจะกลายเป็นงานแฟนมีตติ้งของคุณแน่ๆเลย”

　　“รู้หน่า ผมจะไม่ขโมยซีนจากคุณอย่างแน่นอน” คุณธันวายิ้มด้วยรอยยิ้มที่ใสสะอาดและบริสุทธิ์ ราวกับว่ามีดวงดาวอยู่ในดวงตาของเขา

……

หลังจากทำงานในมือเสร็จ ชัชนันท์ ก็กลับไปที่รัตนากรกุลกรุ๊ป จากนั้นก็ไปที่เมือง B กับคุณวันชัย

เวลาสองทุ่มตรง พวกเขาก็มาถึงสถานที่จัดประมูลขายของโบราณได้ตรงเวลา ——ตลาดประมูลขายสินค้า B。

พ่อลูกสองคนอยู่ภายใต้การดูแลของบอดี้การ์ด และเดินเข้าไปในงานประมูล

ชั้นล่างของงานประมูลมีคนนั่งเต็มไปหมด ในเวลานี้ผู้ประมูลกำลังพูดคำกล่าวเปิดงาน

　　ชัชนันท์พาคุณวันชัยมาออกงาน ด้วยความที่หน้าตาอันงดงามของเธอนั้นได้ดึงดูดความสนใจจากผู้คนทั้งงานจำนวนนับไม่ถ้วน

ตำแหน่งที่คุณวันชัยจอง คือที่นั่งวีไอพีชั้นสอง

　　ภายใต้ความสนใจของทุกคน ชัชนันท์รีบเดินตามรอยคุณวันชัย ขึ้นไปชั้นบนและนั่งลงในที่นั่งของพวกเขา

พวกผู้ชายที่อยู่ชั้นล่าง สายตายังคงหมุนวนจับจ้องไปที่ชัชนันท์ จนแถบจะเอาลูกตาไปวางไว้บนร่างกายของเธอ

เธอกลับเพิกเฉยต่อทุกสิ่งอย่าง ก้มหัวลงและส่งข้อความถึง แทนไท“ฉันถึงแล้ว”

“ตื๊ดตื๊ดดตื๊ด……”ในเวลานี้มีข้อความส่งมาที่โทรศัพท์ของเธอแจ้งว่าบัตรธนาคารของเธอมีเงินเข้ามา 1000000000 หยวน

เลขศูนย์เยอะขนาดนี้ะ ทำเอาดวงตาของเธอลายไปเลย

หลังจากนับอย่างจริงจังมาหลายรอบ เธอจึงมั่นใจว่ามันคือพันล้าน

เธอไม่สามารถนึกถึงใครอื่นได้นอกจาก แทนไท ที่สามารถโอนเงินจำนวนมากมายขนาดนี้ให้กับเธอในคราวเดียว

เธอเตรียมพร้อมที่จะถามกับแทนไทโดยตรง

แต่ทว่ายังไม่ทันได้พิมพ์ ทางนั้นก็ตอบกลับมาว่า “อืม ไม่ว่าคุณกับคุณพ่อจะชอบอะไร ก็ขอให้ยกป้ายประมูลขึ้นเลย”