หลินไป๋หลัน นิยาย บท 100

หนานเหวินหลงที่จู่ ๆ คนตัวเล็กก็สวมกอดเอาไว้แน่น จากที่คราแรกเขาคิดจะว่ากล่าวตักเตือนนางเรื่องที่ไปเสี่ยงอันตราย กลายเป็นว่าใจอ่อนยวบไม่กล้าปริปากบ่นนางสักครึ่งคำได้แต่ยกแขนแกร่งของตนโอบกอดคนตัวเล็กเพื่อหวังปลอบประโลมให้กำลังใจนางที่ยอมเสี่ยงอันตรายเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น

"อึ้ม...ข้าก็มานะ" หนานเฟยเทียนกระแอมแทรกขัดจังหวะทั้งสองคนเมื่อเห็นว่าสหายตัวเล็กไม่ยอมมองมาทางตน

"ข้าก็ด้วย..." เหอซิ่นเฉิงเอ่ยตาม

"แฮะ ๆ ๆ...มากันครบเลยหรือเจ้าคะ" ไป๋หลันยิ้มเจื่อนผละตัวออกจากอกอุ่นแล้วเอ่ยทักทาย

"แต่เอ...ชุดของเจ้าทำไมมันช่างร้อนแรงเช่นนั้นกัน" หนานเฟยเทียนเอ่ยเย้าที่เห็นสหายตัวเล็กใส่ชุดแบบนั้นแต่นางช่างน่าเอ็นดูเสียจริง

หนานเหวินหลงที่มัวเผลอไผลอ้อมกอดของคนตัวเล็กจนลืมมองเสียสนิท ครั้นเมื่อก้มลงมองสำรวจเเห็นคนตัวเล็กแทบจะเปิดเปลือยจึงรีบสะบัดผ้าคลุมกายของตนมาคลุมให้นางทันทีแล้วเอ่ยถามเสียงเข้ม "ทำไมถึงแต่งกายแบบนี้"

"มันเป็นสถานการณ์ขับขันเจ้าค่ะ" ไป๋หลันเอ่ยตอบพร้อมส่งยิ้มหวานไปให้คู่หมั้น หนานเหวินหลงถอนหายใจและให้คนตัวเล็กเข้าไปเปลี่ยนอาภรณ์ชุดใหม่ระหว่างรอมีมี่และเย่วซินจัดการเรื่องสตรีที่ช่วยออกมาให้เรียบร้อย

# กองกำลังปีศาจ

"นางหายได้อย่างไรกัน!" หวังเฉาเหว่ยโกรธเกรี้ยวที่จู่ ๆ สตรีที่ตนพึงใจหายวับไปต่อสายตา แถมยังระเบิดพลังปราณใส่ตนเสียล้มไม่เป็นท่า ทั้งที่หยิบยืมพลังปราณของสัตว์อสูรระดับเซียนมาใช้แล้วแท้ ๆ นางช่างมีพลังปราณไม่ธรรมดาเสียจริง ๆ ถ้าเป็นมนุษย์ธรรมดาปราณระดับเซียนนั้นยังสู้ไม่ได้ถ้าเทียบกับปราณของสัตว์อสูร แล้วนางยังโผล่ไปช่วยสตรีที่อยู่ในห้องขังบางส่วนออกไปอีกมันน่าเจ็บใจนัก

"ข้าน้อยสั่งให้ทหารค้นหาจนทั่วแล้วไม่พบแม้แต่เงาเลยขอรับ" คนสนิทข้างกายเอ่ยรายงานหลังจากช่วยกันค้นหาจนทั่วทั้งบริเวณ

"นางมีฝีมือไม่ธรรมดาขนาดพลังของสัตว์อสูรยังไม่สามารถข่มนางได้ จับตาดูให้ดีนางอาจจะมาช่วยสตรีที่้เหลือออกไปอีก" หวังเฉาเหว่ยเอ่ย

"ขอรับท่านประมุข" คนสนิทข้างกายเอ่ยแล้วก้าวออกไป

"ฝากไว้ก่อนเถิด..." หวังเฉาเหว่ยพึมพำกับตัวเองเบา ๆ

"ท่านประมุขขอรับ มีข่าวจากท่านแม่ทัพขอรับ" เงาขางกายปรากฏตัวขึ้น หวังเฉาเหว่ยรับกระดาษขึ้นมาเปิดอ่านทันที เมื่ออ่านจบก็เอ่ยสั่งการ

"มีคำสั่งให้เคลื่อนไหวได้ เจ้าพาคนที่เตรียมไว้ออกไปทางลับพร้อมสัตว์อสูรของข้า ส่วนทหารอีกส่วนหนึ่งแบ่งไปสมทบกับท่านแม่ทัพเมิ่งข้าจะเป็นคนคุมไปเอง" หวังเฉาเหว่ยเอ่ยพลางยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นแผนการของแม่ทัพเมิ่ง

"ขอรับท่านประมุข"

"ข้าจะยึดทั้งเมืองและพรรคจันทรามาเป็นของข้าฮ่า ๆ ๆ " หวังเฉาเหว่ยเอ่ยพลางเขียนจดหมายลับรีบส่งไปยังหุบเขาพิษทันที

# หมู่บ้านชายแดนปลายยามไห่(21.00-22.59)

ตอนนี้ทุกคนมารวมตัวกันอยู่ในกระโจมขององค์ไท่จื่อ เพราะกว้างขวางกว่าที่อื่น

"ข้าได้ยินพวกมันเรียกว่าท่านประมุข มันมีรูปร่างสูงใหญ่สวมหน้ากากปิดใบหน้าด้านซ้ายเอาไว้ และมันคือศัตรูของพี่หลงเจ้าค่ะ" ไป๋หลันเอ่ยบอกเมื่อพูดคุยถึงหัวหน้าใหญ่ของพวกมัน

"ไม่ผิด มันคือประมุขพรรคตะวันเพลิง สายข่าวของข้ารายงานว่า มันเป็นกองกำลังลับเรียกขานกันว่ากองกำลังปีศาจ มีสามตัวการใหญ่คอยหนุนหลังอยู่ คือ พรรคตะวันเพลิง หุบเขาพิษและแม่ทัพเมิ่ง " หนานเหวินหลงเอ่ย

"ที่พวกท่านเดินทางมาที่นี่ และชาวบ้านต้องเดือดร้อนเป็นเพราะข้าใช่หรือไม่" ไป๋หลันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสลดอย่างรู้สึกผิดที่ทำให้ผู้อื่นต้องเดือดร้อนเพราะความวู่วามของตัวเอง