หลินไป๋หลัน นิยาย บท 18

"สินค้าต่อไปเป็นโอสถล้ำค่าที่ไม่เคยปรากฏที่ใดมาก่อน เชิญนำออกมา" คนเชิญสินค้าเดินถือถาดที่มีผ้าคลุมเอาไว้ออกมาตั้งวางบนแท่น พร้อมกับเปิดผ้าคลุมออก

"สินค้าชิ้นนี้เรียกว่า โอสถพิษไร้พ่ายความบริสุทธิ์ระดับ10!!" สิ้นเสียงบนเวทีก็ปรากฏโอสถสีทองแววาว ส่องแสงระยิบระยับอยู่ในขวดแก้วจำนวนห้าเม็ด และเมื่อพิธีการบนเวทีเปิดฝาขวดออกกลิ่นหอมชื่นใจของดอกไม้ก็ลอยออกมา ส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่ว

ผู้คนส่งเสียงฮือฮา ตื่นเต้นเพราะเม็ดยาสีทองระยิบนั่นแถมกลิ่นยังหอมชุ่มชื่นใจอีกต่างหาก

หนานเหวินหลงที่นั่งอยู่บนชั้นลอยห้องรับรอง เมื่อได้กลิ่นหอมชื่นใจลอยมา มันเป็นกลิ่นที่เขารู้สึกคุ้น ๆ เหมือนเคยได้กลิ่นมาจากไหนสักแห่ง เมื่อนึกขึ้นได้ก็ลุกพรวด!!จากเก้าอี้ด้วยความตกใจ

กลิ่นนี้...เขาจำได้แล้ว!

"โอสถพิษไร้พ่ายเป็นโอสถรักษาพิษได้ทุกชนิดไม่ว่าพิษจะร้ายกาจแค่ไหน มันสามารถฉุดชีวิตผู้คนออกมาจากประตูปรโลกได้ เราจะประมูลโอสถพิษไร้พ่ายหนึ่งขวดจำนวนห้าเม็ดเปิดประมูลในราคาหนึ่งล้านเหรียญทอง"

"สองล้าน"

"ห้าล้าน"

"สิบล้าน"

"ร้อยล้าน"

"หนึ่งพันล้าน"

"สองพันล้าน"

"มีใครให้ราคาสูงกว่านี้อีกหรือไม่ข้าจะนับแล้วนะขอรับ สองพันล้านครั้งที่หนึ่ง สอง สา…

"ห้าพันล้านเหรียญทอง" หนานเหวินหลงเอ่ยออกไป

"มีใครให้ราคาอีกหรือไม่ขอรับ นับหนึ่ง นับสอง นับสาม โอสถพิษไร้พ่ายเป็นของท่านประมุขหนานเหวินหลงขอรับ "

ตงชินและตงชุนสององครักษ์เงามีสีหน้าตกตะลึง เพราะไม่เคยเห็นท่านประมุขสนใจสินค้าชิ้นใดเลย แสดงว่าของชิ้นนี้ต้องมีสำคัญต่อท่านประมุขเป็นอย่างมากถึงให้ราคาสูงลิบขนาดนั้น

เมื่อจบงานประมูลผู้คนต่างพากันแยกย้ายออกไปหนานเหวินหลงจึงเอ่ยบอกองครักษ์คนสนิท "ตงชินไปรับโอสถมาให้ข้าและให้ทางหอหมื่นโอสถส่งคนไปรับตั๋วเงินที่พรรคจันทรา แล้วสอบถามมาด้วยว่าโอสถเป็นของผู้ใด"

"ขอรับท่านประมุข" ตงชินเอ่ยตอบ

# พรรคจันทรา

"โอสถพิษไร้พ่ายที่ท่านประมุขประมูลมาจำนวนห้าเม็ดขอรับ" ตงชินเอ่ยพร้อมส่งขวดโอสถพิษไร้พ่ายให้ผู้เป็นนายทันที

"แล้วเรื่องที่ให้ไปสอบถามได้ความว่าอย่างไรบ้าง"

“เรียนท่านประมุขทางหอหมื่นโอสถบอกว่าเจ้าของโอสถไม่ขอเปิดเผยข้อมูลขอรับ ข้าน้อยพยายามถามก็ไม่ได้ความอะไรเลยขอรับ" ตงชินเอ่ยบอกผู้เป็นนายของตน

"เจ้าไปได้แล้ว" หนานเหวินหลงเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่สามารถรับรู้ได้ว่าเขารู้สึกเช่นไร

"ขอรับ"

ทางหอหมื่นโอสถคงไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลเป็นแน่ 'นางช่างเป็นบุคคลที่ลึกลับตามตัวยากเสียจริง' หนานเหวินหลงคิดในใจพลางเปิดฝาขวดยาออกแล้วยกขึ้นดม!!

สิบวันถัดมา เถ้าแก่จางได้ส่งคนไปแจ้งที่บ้านสกุลหลินท้ายตลาดให้มารับเงินค่าโอสถที่นำไปประมูล หลินเฉินหยางและหลินไป๋หลันได้เดินทางมายังหอหมื่นโอสถทันที

"คาราวะเถ้าแก่จางขอรับ/เจ้าค่ะ" ทั้งสองเอ่ยขึ้น

"ตามสบายเถิด โอสถของเจ้าประมูลได้ราคาห้าพันล้านเหรียญทอง ทางหอหักเอาไว้ร้อยละห้าของราคาที่ประมูลได้ เจ้าจะได้เงินสี่พันเจ็ดร้อยห้าสิบล้านเหรียญทองนี่คือตั๋วเงินของเจ้า" เถ้าแก่จางเอ่ยพร้อมกับหยิบตั๋วเงินออกมาแล้วส่งให้สตรีตัวน้อยตรงหน้า

"ขอบคุณเจ้าค่ะเถ้าแก่" ไป๋หลันเอ่ยพลางคิดว่า 'นางได้เงินมากมายขนาดนี้เชียวหรือ? '

"ไม่ต้องเกรงใจถ้ามีสมุนไพรหรือโอสถที่ต้องการขายก็มาที่ร้านได้เลย" เถ้าแก่จางเอ่ยบอกทั้งสองด้วยความยินดี

"เจ้าค่ะ เช่นนั้นพวกเราขอตัวลาเจ้าค่ะ/ลาขอรับ" ทั้งสองเอ่ยขึ้นพร้อมกัน เมื่อเดินออกมาจากหอหมื่นโอสถก็เดินเข้ามายังตลาด

"พี่ใหญ่ แวะร้านขายอาภรณ์หน่อยเจ้าค่ะ ข้าขอดูอาภรณ์ชุดใหม่สักหน่อย" ไป๋หลันเอ่ยบอกพี่ชาย

"ได้สิ" เฉินหยางตอบรับคำ ถึงแม้ว่าจะสงสัยว่านางจะซื้อทำไมกันของนางก็มีเต็มตู้ไปหมด

เมื่อเข้ามาภายในร้านนางก็ขอคนขายดูชุดนั้นชุดนี้ทั้งของเด็กของผู้ใหญ่ชายและหญิง เมื่อดูเสร็จเรียบร้อยนางก็ซื้อชุดให้พี่ชายหนึ่งชุด

"ซื้อให้พี่ทำไมหรือหลันเอ๋อร์ อาภรณ์ของพี่มีมากมายแล้ว" เฉินหยางเอ่ยบอกน้องสาว