หลินไป๋หลัน นิยาย บท 36

# พรรคจันทรา

ร่างสูงสง่าในอาภรณ์สีดำนั่งบนตั่งมีพนักพิง เอนกายคล้ายคนหมดเรี่ยวแรงพลางคิดถึงคนที่ตนเองเพิ่งจากมา แต่ทำไมถึงได้รู้สึกว่ามันช่างนานยิ่งนัก

หนานเหวินหลงหยิบขวดยาพิษไร้พ่ายออกมาจากแหวนมิติพร้อมกับเปิดฝาออก พลันกลิ่นหอมที่เป็นกลิ่นประจำตัวของคนที่คิดถึงก็ลอยฟุ้งออกมา จึงยกขวดยาขึ้นมาสูดดมเพื่อบรรเทาความคิดถึง คงมีวิธีนี้เท่านั้นที่จะช่วยตนได้

ตอนนี้ทางพรรคจันทรากำลังเร่งติดตามหาตัวประมุขพรรคตะวันเพลิงที่ตอนนี้เหลือแต่ชื่อเท่านั้น หลังจากที่เมื่อคืนทางพรรคได้ลักลอบบุกเข้าไปกวาดล้างจนพรรคตะวันเพลิงย่อยยับไป

ในคราแรกเขาคิดจะรอพวกมันเป็นฝ่ายบุกเข้ามาและเตรียมป้องกันรับมือ แต่ก็ต้องเปลี่ยนแผนเพราะไม่อยากเสียเวลารอและก็ไม่รู้ว่าพวกมันจะบุกมาเมื่อไร จึงเริ่มวางแผนและลอบเข้าไปเป็นไปตามคาดพวกมันคิดไม่ถึงว่าทางพรรคจันทราจะบุกเข้าไปรวดเร็วเช่นนี้ จึงไม่มีการป้องกันที่แน่นหนาพอ ทำให้เข้าโจมตีพวกมันโดยง่ายดาย

เสียดายที่ประมุขของพรรคตะวันเพลิงสามารถหลบหนีไปได้ แต่ไม่เป็นไรอย่างไรเสียเขาก็ต้องติดตามตัวมันมาให้ได้อย่างแน่นอน ช่วงนี้เขาต้องสะสางงานหลาย ๆ เรื่องคงอีกประมาณสามสี่วันถึงจะได้ปลีกตัวไปหาเสี่ยวหลันของตนได้ หนานเหวินหลงที่นั่งเอนกายอยู่พลางยกขวดยาขึ้นมาสูดดมอย่างคิดถึง

# เมืองหนานเหอ

เช้าวันรุ่งขึ้นไป๋หลันออกเดินทางมาพร้อมกับบิดาและพี่ชายเช่นเดิม นางเล่าให้พวกท่านฟังว่าวันนี้มีนัดกับพ่อค้าที่มาชมงานจักสานของชาวบ้านเพื่อรับซื้อและนำไปขายต่อยังต่างเมือง

พี่ชายของนางเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็รบเร้าให้บิดาเดินทางมาพร้อมกัน เพราะอยากรู้จักหน้าตาของพ่อค้าคนนี้บิดาก็เห็นดีด้วยจึงตกลงเดินทางมาพร้อมกัน เมื่อมาถึงยังที่นัดหมายเอาไว้ก็เห็นเขากำลังยืนรออยู่พอดีนางจึงเดินเข้าไปทักทาย

"คาราวะเจ้าค่ะพี่เทียน มารอนานหรือไม่เจ้าคะ''

"ข้าเพิ่งมาเมื่อครู่นี้เอง" เฟยเทียนเอ่ย

"พี่เทียนข้าจะแนะนำให้ท่านรู้จักท่านพ่อของข้า นามว่าหลินเฉินหยวนเจ้าค่ะ" ไป๋หลันเอ่ยแนะนำบิดาของตนให้บุรุษตรงหน้ารู้จัก

"คาราวะท่านหลินเฉินหยวน ข้ามีนามว่าเฟยเทียน" เฟยเทียนที่ได้เห็นคนตรงหน้าก็ชะงักเล็กน้อยเพียงชั่วครู่ก็กลับมาปกติและแสดงความเคารพออกไป เขาเคยพบกับท่านแม่ทัพหลินตอนที่ฝึกทหารอยู่ในค่าย ตอนนั้นเขาอายุเพียงสิบสี่ปีนี่ก็ผ่านมาห้าปีแล้วท่านแม่ทัพจะจำเขาได้หรือไม่

ตัวเขาเองในคราก่อนชอบออกไปเที่ยวชมการฝึกซ้อมของทหารเพราะชื่นชอบการต่อสู้จึงได้พบแม่ทัพหลินเฉินหยวนอยู่บ้าง แต่ต่อมาท่านออกไปปราบโจรจนได้รับบาดเจ็บและได้ลาออกจากตำแหน่งเพื่อเดินทางไปรักษาตัวยังต่างเมือง ไม่คิดว่าจะได้มาเจอกันอีกครา ตัวเขาเองแอบชื่นชมการปฏิบัติหน้าที่ของแม่ทัพหลินเฉินหยวนผู้นี้เป็นอย่างมากเช่นกัน

"ตามสบายเถิดคุณชายเฟยเทียน" หลินเฉินหยวน เมื่อได้ยินชื่อถึงกับชะงักแล้วพินิจชายหนุ่มตรงหน้า ในคราแรกที่ได้เห็นรูปร่างหน้าตาบุรุษผู้นี้เขาคุ้นหน้าเหมือนเคยพบเจอที่ใดมาก่อนแต่เมื่อได้รู้จักนามที่เอ่ยแนะนำเขาถึงกับดวงตาเบิกกว้าง ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติเพราะเขาเองยังต้องหาคำตอบที่แน่ชัดอีกที

"ส่วนข้ามีนามว่าหลินเฉินหยาง เป็นพี่ชายของไป๋หลันยินดีที่ได้รู้จักคุณชายเฟยเทียน" เฉินหยางเอ่ย บุรุษตรงหน้ามีรูปร่างหน้าตาหล่อเหลาผิดแผกจากชาวบ้านในเมืองนี้คงจะเดินทางมาจากเมืองอื่นเป็นแน่ แต่เขาจะไม่ยอมให้บุรุษผู้นี้มาเข้าใกล้น้องสาวเป็นอันขาด

"ยินดีที่ได้รู้จักคุณชายหลินเฉินหยาง" เฟยเทียนเอ่ย พี่ชายของเด็กน้อยช่างดุดันเสียจริงคงจะหวงน้องสาวมากเป็นแน่

"เช่นนั้นเรารีบเดินทางกันเถิดเจ้าค่ะ สายมากแล้ว" ไป๋หลันเอ่ย วันนี้นางจะสอนชาวบ้านจักสานหมวกและกระเป๋าชาวบ้านบางคนทำเป็นกันบ้างแล้วจึงไม่กังวล แต่นางจะสอนชาวบ้านทำกระเป๋ารูปแบบต่าง ๆ เพิ่มเติมอีกคงจะเป็นสินค้าที่น่าทึ่งอยู่ไม่ใช่น้อยเลยที่เดียว

ระหว่างเดินทางนางก็พูดอธิบายถึงศูนย์แห่งนี้ให้เขาฟังแบบคร่าว ๆ เพราะจะได้ไม่ต้องมาถามอีก นางขี้เกียจพูดเยอะเพราะมันเจ็บคอ!! พี่ชายของนางน่ารักมากเอ่ยปากอธิบายบางเรื่องที่เขาไม่เข้าใจแทนนางทุกอย่างและคอยเดินอยู่ข้าง ๆ ไม่ห่าง

หลินเฉินหยวนส่ายหน้ายกยิ้มกับอาการหวงน้องสาวของบุตรชายตน ถ้ามีบุรุษที่คิดจะมาจีบนางคงจะต้องผ่านด่านพี่ชายไปให้ได้เสียก่อน