หลินไป๋หลัน นิยาย บท 38

จวนเจ้าเมืองหนานเหอ

หนานเฟยเทียนหลังจากทานอาหารมื้อเย็นที่ศูนย์พักพิงบ้านหลันฮวาเรียบร้อยแล้วก็เดินทางกลับมายังจวนท่านเจ้าเมือง พลางคิดถึงเกี่ยวกับเรื่องที่ชาวบ้านทำกันภายในศูนย์มันช่างมีระบบระเบียบ จัดการวางแผนได้อย่างลงตัว

รวมถึงอาหารการกินชาวบ้านที่อาศัยอยู่แทบไม่ต้องไปซื้อหามาเสียด้วยซ้ำ รสชาติอาหารก็ช่างเลิศรสถูกปากยิ่งนัก ตัวเขาเองก็ชอบท่องเที่ยวและลิ้มลองอาหารที่ว่าอร่อยขึ้นชื่ออยู่ในเหลาอาหารชื่อดังยังสู้มิได้ด้วยซ้ำ แค่ปลาเผาเขาเองก็เคยกินแต่ทำไมมันถึงมีรสชาติต่างกันเขาเองก็ยังหาคำตอบมิได้

เมื่อมาถึงจวนก็เอ่ยปากปรึกษากับท่านเจ้าเมืองและสหายของตน และเล่าให้พวกเขาฟังว่าได้เข้าไปเยี่ยมชมศูนย์พักพิงของคนสกุลหลิน และชาวบ้านได้ผลิตสินค้าจักสานหลายอย่างที่ทำจากผักตบชวา

ในคราแรกที่เห็นก็อดสงสัยไม่ได้ว่ามันสามารถนำมาจักสานได้จริงหรือ แต่หลังจากที่เขาได้เห็นก็ยอมรับว่าฝีมือและรูปแบบที่ทำออกมานั้นสวยงามมาก จึงอยากให้ท่านเจ้าเมืองช่วยติดต่อพ่อค้ามารับซื้อสินค้าของชาวบ้านในศูนย์พักพิง

ท่านเจ้าเมืองที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกแปลกใจที่องค์ไท่จื่อได้ทรงเข้าไปเยี่ยมชมภายในศูนย์พักพิงได้อย่างไร แต่บุตรชายเล่าให้ฟังว่าตนและองค์ไท่จื่อได้พบกับคุณหนูไป๋หลันโดยบังเอิญ

ยาทาบาดแผลที่องค์ไท่จื่อมอบให้น้องสาวมานั้นจริง ๆ แล้วพระองค์ทรงมอบให้คุณหนูหลันไปก่อนหน้าแล้ว หลังจากที่พบกันแล้วทำให้คุณหนูไป๋หลันได้รับบาดเจ็บที่ข้อเท้า แต่คุณหนูไป๋หลันก็คืนยาตลับนั้นมาให้เมื่อรู้ว่าบุตรชายตนต้องการนำยาไปช่วยรักษาน้องสาวที่ถูกไฟไหม้ตามร่างกายจนบาดเจ็บสาหัส

คุณหนูหลันผู้นี้ช่างเป็นคนมีจิตใจดียิ่งนัก!!

เจ้าเมืองเหอจื่อหมิงจึงเอ่ยปากเป็นธุระจัดการเรื่องหาพ่อค้ามารับซื้อสินค้าของชาวบ้านที่ศูนย์พักพิงให้ ถึงแม้ว่าจะยังไม่เคยเห็นสินค้าก็ตาม แต่เขาเชื่อมั่นในตัวองค์ไท่จื่อ เพราะพระองค์เคยเห็นมันมาแล้วยังบอกว่าสวยงามแปลกตา และเขาจะเขาได้ถือโอกาสนี้เข้าเยี่ยมชมศูนย์พักพิงของคนสกุลหลินเสียเลย เพราะตนเองนั้นก็อยากรู้ อยากเห็นเช่นกันว่าศูนย์แห่งนี้มันเป็นเช่นไรกันถึงทำให้เมืองหนานเหอแทบจะไม่มีขอทานหรือคนเร่ร่อนอาศัยอีกเลย

#พรรคจันทรา

บุรุษร่างสูงในอาภรณ์สีดำกำลังนั่งเคร่งเครียดปล่อยไอเย็นออกมาจนอุณหภูมิรอบ ๆ ตัวลดต่ำลงฮวบ จนบรรดาเหล่าลูกพรรค และบ่าวไพร่ต่างพากันออกห่างจากบริเวณนั้นด้วยกลัวถูกโดนแช่แข็งตาย

หนานเหวินหลงหลังจากที่รับทราบข่าวจากเงาที่ท่านตาส่งมาว่าองค์ไท่จื่ออยู่เมืองหนานเหอและมีท่าทีสนใจเสี่ยวหลันของตน

ช่างบังอาจยิ่งนัก!! พวกแมลงน่ารำคาญ

เขาต้องรีบสะสางงานอย่างเร่งด่วนเสียแล้ว คราแรกคิดจะกลับไปอีกเจ็ดวันข้างหน้า แต่ตอนนี้คงจะช้าเกินไปเสียแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงสั่งให้ตงชินจัดวางกำลังอย่างแน่นหนาภายในบริเวณรอบ ๆ เชิงเขาและบนหุบเขาป้องกันการเข้ามาของศัตรูที่ยังหลงเหลืออยู่

ประมุขพรรคตะวันเพลิงฝีมือไม่ธรรมดาแถมยังเจ้าเล่ห์เพทุบายเขาไม่อาจวางใจได้เลย หนานเหวินหลงนั่งคิดวางแผนรับมือและวางกลไกรอบบริเวณพรรคจันทราเพื่อความปลอดภัย

สามวันถัดมา ณ ศูนย์พักพิงบ้านหลันฮวา

ไป๋หลันที่วันนี้ที่สอนชาวบ้านย้อมสีเส้นผักตบชวาแล้วนำไปผึ่งแดดเอาไว้ให้แห้ง แล้วมายืนดูการจักสานของชาวบ้านเพราะว่านางได้สอนวิธีการทำให้กับชาวบ้านเรียบร้อยแล้ว รวมถึงการเคลือบเงาด้วยน้ำมันวานิช ตอนนี้ชาวบ้านมีความสุขและมีกำลังใจในการทำเป็นอย่างมากที่ทราบว่าสินค้าของพวกตนจะมีพ่อค้ามารับซื้อ