หลินไป๋หลัน นิยาย บท 51

ทางด้านทาสชายเฉินหยวน เฉินหยาง มีมี่และไป๋หลัน ก็พาทาสชายทั้งหมดมายังเรือนพักด้านหลังและได้เริ่มทำการรักษาอาการป่วยของพวกเขาทันทีโดยการให้กินโอสถพิษไร้พ่ายและโอสถฟื้นฟูไปก่อน เรื่องโอสถเพิ่มพลังปราณของพวกเขาคงต้องรอให้ร่างกายหายป่วยและพร้อมเสียก่อน

พวกทาสที่รับรู้ว่าตนเองจะกลับมาหายดีและใช้พลังปราณได้เหมือนเดิมต่างมีสีหน้าดีใจและยิ่งได้เห็นโอสถที่เจ้านายยื่นมาให้นั้นก็ยิ่งมีสีหน้าตื่นเต้น ด้วยเม็ดยาสีทองแวววาวและยิ่งกว่านั้นกลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ลอยออกมานั้นทำให้จิตใจของพวกตนรู้สึกผ่อนคลายยิ่งนัก ทั้งหมดหยิบยาเข้าปากอย่างไม่ลังเลด้วยความมั่นใจในตัวเจ้านายของตน

ไป๋หลันสั่งให้พวกทาสทั้งหมดนั่งเดินลมปราณกันที่ห้องน้ำของพวกเขา เพราะว่าพิษที่ถูกขับออกมามันมีสีดำส่งกลิ่นเหม็นคลุ้งและเพื่อความสะดวกในการทำความสะอาดอีกด้วย จากนั้นให้พวกเขาพักผ่อนหลังจากขับพิษออกมาแล้ว และมอบอาภรณ์ชุดใหม่ให้พวกเขาคนละหกชุดสีดำและสีน้ำเงินอย่างละสามชุด เมื่อเสร็จเรียบร้อยทั้งหมดจึงเดินกลับเรือนใหญ่ทันที

มื้อเย็นวันนี้มารดาของนางเป็นคนทำอาหารเองที่ครัวของเรือนใหญ่ ส่วนของพวกแม่ครัวก็ให้พวกนางทำอาหารสามมื้อสำหรับพวกทาสชายที่ซื้อตัวมาพร้อมกันไม่ต้องทำมาส่งบนเรือนใหญ่ แต่ถ้ามื้อไหนอยากให้พวกเขาทำจะเป็นคนการสั่งเอง หลังจากทั้งหมดก็กินอาหารเย็นแล้วต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อน

ไป๋หลันเดินกลับเรือนนอนของตนเองหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบก็เตรียมเข้านอน แต่หัวยังไม่ทันถึงหมอนก็ได้ยินเสียงเคาะหน้าต่างดังขึ้นสามครั้ง นางจึงรีบเดินไปยังหน้าต่างเพื่อเปิดให้เขาเข้ามาความง่วงที่เคยคืบคลานก็อันตธานหายไปโดยปลิดทิ้ง

"พี่หลงข้าจะไม่ลงกลอนหน้าต่างแล้วขี้เกียจเดินมาเปิดให้ท่าน" ไป๋หลันเอ่ยพร้อมกับเดินมานั่งยังโซฟา บางครั้งตัวขี้เกียจมันก็ครอบงำจนนางไม่อยากจะลุกไปไหนเลยด้วยซ้ำโดยเฉพาะเวลาจะนอน

"เจ้างอแงเป็นเด็กไปได้เสี่ยวหลันแต่ถ้าเจ้าขี้เกียจลุกคราวหลังไม่ต้องลงกลอนก็ได้ ข้าให้ตงชุนคอยดูแลปกป้องเจ้าอยู่แล้วไม่ต้องห่วง" หนานเหวินหลงเอ่ยพร้อมกับเดินตามนางมานั่งด้านข้าง ตงชุนเป็นองครักษ์เงาฝีมือดีเขาย่อมไว้วางใจ

"ขอบคุณเจ้าค่ะ แต่ว่าพี่หลงมีเรื่องด่วนอันใดหรือเจ้าคะ" ไป๋หลันเอ่ยถาม นางเองก็พอจะรู้ว่าเขาให้คนคอยติดตามแต่ก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น

"เมื่อวานตงชุนบอกว่ามีคนลอบติดตามเจ้าตั้งแต่ออกมาจากโรงเตี๊ยม" หนานเหวินหลงเอ่ยเสียงเข้มลงหลายส่วน

"ถ้าติดตามมาตั้งแต่โรงเตี๊ยมก็น่าจะเป็นคนของหลินเฟิ่งจิ่วบุตรสาวของท่านลุงเจ้าค่ะ"

"เจ้าต้องระวังตัวให้ดี คนพวกนั้นไม่หวังดีต่อเจ้า" หนานเหวินหลงเอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงห่วงใย

"ขอบคุณเจ้าค่ะข้าจะระวังตัวให้มากพี่หลงไม่ต้องกังวล" ไป๋หลันเอ่ยพร้อมกับยิ้มสดใสส่งไปให้คนที่นั่งอยู่ด้านข้าง

หนานเหวินหลงเมื่อเห็นรอยยิ้มสดใสนั่นทำให้ใบหูของตนขึ้นสีมาทันที

'เสี่ยวหลันเจ้าจะน่ารักเกินไปแล้ว'

"เจ้าง่วงนอนใช่หรือไม่ เช่นนั้นเจ้าก็นอนเถิดข้าจะนั่งอยู่สักครู่ค่อยกลับ" หนานเหวินหลงเมื่อเห็นแววตาง่วงงุนของคนตัวเล็ก