หลินไป๋หลัน นิยาย บท 90

หลังกินอาหารเสร็จเรียบร้อยทั้งสามก็กลับขึ้นห้องพักด้านบน จากนั้นก็ส่งเฟยเฟยออกไปหาตงชุนพร้อมจดหมายให้เขามาพบที่โรงเตี๊ยมแห่งนี้

เฟยเฟยส่วนมากนางจะอยู่ในมิติของไป๋หลันเสียส่วนใหญ่ เพราะในมิติมีพลังปราณที่หนาแน่น มีผลไม้หลายอย่างและยังมีน้ำทิพย์วารีอีก มันสามารถเพิ่มพลังปราณให้เฟยเฟยได้อย่างดีเยี่ยมจนตอนนี้เฟยเฟยไม่ใช่เป็นเพียงนกน้อยธรรมดาอีกแล้ว

รอเพียงสองเค่อตงชุนก็ปรากฏกายขึ้น ไป๋หลันสั่งตงชุนให้จัดการหาอาคารดี ๆ ทำเลเหมาะ ๆ  เพื่อที่จะทำเป็นโรงหมอมาให้ด่วนที่สุด เพราะนางต้องเลือกดูร้านก่อนที่จะออกเดินทาง นั่นเพราะนางจะได้เปิดมิติกลับมาได้สะดวกและจะได้ให้ตงชุนอยู่ประจำการที่ร้านเลยเพื่อสะดวกแก่การติดต่อ

ตงชุนสมกับเป็นมือหนึ่งของพี่หลงจริง ๆ เพียงไม่นานก็กลับมาพร้อมข้อมูลซื้อขายร้าน พวกนางทั้งสามเลือกกันอยู่เพียงครู่ก็ได้ทำเลดี ๆ มาแห่งหนึ่งอยู่ในตลาดฝั่งเหนือเมื่อตัดสินใจกันเรียบร้อยจึงออกเดินทางไปดูร้านกันทันที

"อาคารหลังนี้ทำเลดีแถมยังดูใหม่แทบจะไม่ต้องปรับปรุงซ่อมแซมมากเท่าไร" ไป๋หลันเอ่ยขึ้นเมื่อเดินสำรวจอาคารหลังที่เลือกเอาไว้

"ข้าก็ชอบนะและไม่วุ่นวายดี" เย่วซินเอ่ย อาคารหลังนี้อยู่ท้ายตลาดจึงไม่ค่อยมีผู้คนแออัดมากเท่าใดนัก

"ตกลงซื้อหลังนี้แหละ ข้าขี้เกียจไปดูที่อื่นแล้ว" มีมี่เอ่ยขึ้น ในเมื่อสหายทั้งสองบอกว่าชอบก็ไม่จำเป็นต้องไปดูที่อื่นให้เสียเวลา ทั้งสามตกลงซื้ออาคารหลังนี้โดยเย่วซินและไป๋หลันเป็นผู้รวมเงินทุนกันส่วนมีมี่เป็นผู้ออกแบบตกแต่งร้าน

หลังจากทำเรื่องซื้อขายเสร็จเรียบร้อยทั้งสามคนเดินทางกลับโรงเตี๊ยมทันที มีมี่จัดการวาดแบบโรงหมอที่ต้องการให้ช่างปรับปรุง เค้าโคลงแบบก็ได้แนวทางมาจากคลินิกหมอในโลกเก่า มีห้องตรวจสองห้อง ด้านหน้ามีเคาเตอร์สำหรับผู้จ่ายยาและชั้นไม้สำหรับวางขวดยาและอุปกรณ์ต่าง ๆ และรายระเอียดยิบย่อยอีกนิดหน่อย ส่วนชั้นบนกั้นเป็นห้องเล็ก ๆ ห้าห้องสำหรับผู้ป่วยที่ต้องนอนค้างคืน และห้องสำหรับพวกนางที่อาจจะต้องค้างคืนกันที่ร้านอีกหนึ่งห้อง

วาดเสร็จมีมี่ก็ให้ไป๋หลันและเย่วซินดู เมื่อเห็นว่าทั้งสองถูกใจ ก็สั่งให้ท่านตงชุนจัดการตามแบบได้เลย ไป๋หลันมอบเงินจำนวนหนึ่งให้ตงชุนเอาไว้ และสั่งให้เขาคอยหลบประมุขหนานให้ดีอย่าให้เขาจับได้ว่าตงชุนไม่ได้คอยติดตามนางอย่างที่เขาต้องการไม่เช่นนั้นคงได้โดนบ่นเป็นแน่

หลายวันผ่านมา ไป๋หลัน มีมี่และเย่วซินเดินทางโดยรถม้าออกไปตามหมู่บ้านห่างไกลนอกเขตเมืองหลวงไปทางทิศตะวันออก พวกนางจอดพักค้างแรมกันตามหมู่บ้านที่พอจะมีโรงเตี๊ยม เมื่อถึงหมู่บ้านพวกนางก็จะให้ชาวบ้านช่วยป่าวประกาศเรื่องการรักษาคนป่วยโดนไม่คิดเงิน ขณะนี้พวกนางมาในนามของลูกศิษย์หมอเทวดาหม่าชิงหลุน สวมใส่อาภรณ์และห้อยป้ายหยกเขียวของสำนักเซียนโอสถ

หมู่บ้านแรกพวกนางให้การรักษาส่วนมากจะเป็นโรคทั่วไป ชาวบ้านให้การต้อนรับเป็นอย่างดี เรียกพวกนางว่าท่านหมอคนงามบ้างหมอเทวดาน้อยบ้าง เพราะโอสถที่ใช้รักษาชาวบ้านนั้นเป็นไป๋หลันที่ปรุงขึ้นมามันจึงมีระดับสูงมากและความบริสุทธิ์ของตัวยายังเต็มสิบส่วนผู้ป่วยกินเข้าไปแล้วไม่นานก็หายจากอาการป่วยกัน

ทั้งสามลงความเห็นกันว่าจะพักอยู่ที่หมู่บ้านเพื่อตรวจรักษาหมู่บ้านละสองวันแต่ถ้ามีเหตุด่วนหรือจำเป็นค่อยว่ากันอีกทีและพวกนางจะเดินทางไปเรื่อย ๆ จนถึงเขตชายแดน เพราะเขตชายแดนนั้นค่อนข้างห่างไกลจึงทำให้ชาวบ้านไม่สะดวกในการเดินทางมาหาหมอที่ดีในเมืองได้สะดวกนัก

# แคว้นเหว่ย จวนแม่ทัพเมิ่งฮุ่ยอัน

ตอนนี้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นที่จวนแม่ทัพแห่งนี้ เพราะบุตรสาวเพียงคนเดียวของจวนเกิดล้มป่วยขณะเดินทางกลับจวน พวกบ่าวไพร่ทราบกันเพียงเท่านี้แต่ลึกลงไปนั้นคงมีแต่คนสนิทเท่านั้นที่จะรู้ความจริง