หลินไป๋หลัน นิยาย บท 96

"เรียนองค์ไท่จื่อ" องครักษ์เงาเอ่ยขึ้น

"มีอะไรหรือ?" หนานเฟยเทียนเอ่ยถาม

"เมื่อคืนมีสตรีสองนางเข้ามายังกระโจมของท่านหมอหญิงพะยะค่ะ แต่ไม่ได้ทำร้ายใครแค่เพียงใช้ยาสลบกับทหารองครักษ์เท่านั้น" องครักษ์เอ่ยรายงานตั้งแต่ฟ้าเริ่มสาง

หนานเฟยเทียนครุ่นคิดถ้าเป็นสหายของพวกนางจะมาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร ในเมื่อพวกนางถูกจับตัวไปรวมกับกลุ่มโจรในป่าแล้วสตรีที่มาหาหมอหญิงรูปงามเป็นผู้ใดกัน

"แล้วกลุ่มโจรเป็นอย่างไร ปกติดีหรือไม่" หนานเฟยเทียนเอ่ยถาม

"ทุกอย่างปกติดีขอรับ อีกไม่นานก็จะถึงชายแดนแล้ว"

"ให้คนติดตามต่อไป เจ้าไปได้" หนานเฟยเทียนเอ่ย พลางคิดในใจหลังจากที่องครักษ์ออกไปแล้ว

'หมอหญิงรูปงามช่างมีเรื่องให้น่าสงสัยเยอะเสียจริง ๆ' มุมปากยกยิ้มขึ้นอย่างไม่รู้ตัวของเจ้าของร่างสูง

# กองกำลังปีศาจ

"มีทหารเข้ามาขัดขวางหรือ?" หวังเฉาเหว่ยเอ่ยถามคนของตนที่เข้ามารายงาน

"ขอรับ ทหารของเราจึงล่าถอยออกมาก่อน สายข่าวของเรารายงานว่าแม่ทัพแคว้นหนานนำกำลังทหารมาสองหมื่นนายมายังชายแดนขอรับ"

"แล้วทางพรรคจันทราได้ความคืบหน้าว่าอย่างไร" หวังเฉาเหว่ยเอ่ยถาม

"ประมุขหนานกำลังเดินทางมาชายแดนขอรับ"

"แล้วคู่หมั้นของมันตอนนี้อยู่ที่ใด"

"ได้ข่าวว่ามีหมอหญิงรูปงามมารักษาชาวบ้านหลายหมู่บ้านและตอนนี้ยังมาช่วยชาวบ้านที่ชายแดน หมอหญิงผู้นี้เป็นศิษย์หมอเทวดาหม่าชิงหลุนจากสำนักเซียนโอสถขอรับ"

"ใช่นางหรือไม่ที่เป็นคู่หมั้นประมุขหนาน" หวังเฉาเหว่ยเอ่ยถาม

"มีความเป็นไปได้ขอรับ ได้ข่าวว่าหมอหญิงผู้นี้งดงามมากขอรับ"

"ดี ๆ. .ไปจับตัวนางมาให้ข้า"

"ขอรับท่านประมุขหวัง"

# หมู่บ้านชายแดน

"ท่านหมอหญิงเมื่อคืนหลับสบายดีหรือไม่" หนานเฟยเทียนเอ่ยถาม ทั้งวันมานี้ทั้งตนเองและนางก็ยุ่งจนแทบไม่มีเวลาคุยกันเลย

"สบายดีมาก ๆ ท่านแม่ทัพถามทำไมหรือเจ้าค่ะ"

"ข้าก็แค่ห่วงกลัวว่าเจ้าจะกลัวจนนอนไม่หลับก็เท่านั้น" หนานเฟยเทียนเอ่ย

"อ่อ...เช่นนั้นข้าขอตัวไปอาบน้ำที่ลำธารก่อน" เย่วซินเอ่ยเพียงเท่านั้น วันนี้นางเหนื่อยมาทั้งวันแล้วอยากไปเล่นน้ำเย็น ๆ เพื่อผ่อนคลายเสียหน่อย

"ให้ข้าไปเป็นเพื่อนเจ้าดีหรือไม่ เกิดมีเหตุอันตรายข้าจะได้ช่วยเหลือได้ทัน" หนานเฟยเทียนเอ่ยเย้าอย่างอารมณ์ดีที่ได้กลั่นแกล้งร่างบางตรงหน้า

"ท่านนั่นแหละตัวอันตรายเลย...ไอ้หูดำ" เย่วซินเอ่ยพลางหัวเราะชอบใจที่ได้ด่าคนแล้วเขาไม่รู้ตัวว่าโดนด่า 'สะใจชะมัด' แล้วรีบเดินหนีออกมาโดยไม่หันกลับไปมองตามเสียงที่เอ่ยถาม

"เจ้า...เรียกข้าว่าไอ้หูดำอีกแล้วนะข้ารู้ว่าเจ้าด่าข้าคอยดูเถอะข้าจะต้องเอาคืน..." หนานเฟยเทียนตะโกนไล่หลังร่างบางที่ไม่แม้จะหันมามอง ' นางช่างกวนโมโหเขาได้ตลอดจริง ๆ'

เย่วซินเปิดสัมผัสตรวจจับสิ่งต่าง ๆ รอบตัวแต่ไม่พบสิ่งผิดปกตินางจึงปลดอาภรณ์ตัวนอกออกเหลือเพียงเกาะอกกางเกงขาสั้นสีดำด้านในที่สหายมอบให้ ตอนอยู่ในมิติของสหายพวกนางมักจะใส่อาภรณ์ที่เปิดเผยเนื้อกายจนเคยชิน เย่วซินลงเล่นน้ำดำผุดดำว่ายอยู่พักใหญ่ด้วยอารมณ์ผ่อนคลาย