หลินไป๋หลัน นิยาย บท 98

"จะไม่ให้ข้าถามได้อย่างไรในเมื่อสหายของนางคือคู่หมั้นของข้า" หนานเหวินหลงเอ่ยเน้นคำพูดให้น้องชายต่างมารดาได้ฟัง และคิดว่าน้องชายคนนี้ยังไม่ทราบว่าสหายของหมอหญิงผู้นี้คือเสี่ยวหลันและมีมี่

"อะไรนะ!!" หนานเฟยเทียนร้องออกมาเสียงดังอย่างตกใจไม่คิดว่าสหายของหมอหญิงผู้นี้จะเป็นสหายที่ตนรักที่สุดไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ยอมให้นางทำเรื่องเสี่ยงอันตรายเช่นนั้นเป็นแน่

"คนที่ถูกโจรจับตัวไปคือไป๋หลันและมีมี่อย่างนั้นหรือ?" หนานเฟยเทียนเอ่ยถามหมอหญิงตรงหน้าอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

"ใช่เจ้าค่ะ ท่านรู้จักพวกนางหรือเจ้าคะ" เย่วซินเอ่ยถามอย่างสงสัยเพราะพวกนางไม่เคยเล่าให้ฟังว่ามีท่านแม่ทัพเป็นสหายด้วยจึงไม่รู้ว่าเขาคือผู้ใดมีนามว่าอะไร

"พวกนางคือสหายรักของข้า'' หนานเฟยเทียนเอ่ย เย่วซินที่ได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ได้เอ่ยถามสิ่งใดอีกประเดี๋ยวสหายมาค่อยถามไถ่กันอีกที

"ข้าจะไปหานางเดี๋ยวนี้" หนานเหวินหลงเอ่ยขึ้น

"หยุดก่อนเจ้าค่ะ หลันหลันมีแผนการบางอย่างอยู่ ถ้าท่านไปตอนนี้แผนของนางคงล่มเป็นแน่และนางอาจจะโกรธท่านเอาได้นะเจ้าคะ" เย่วซินเอ่ยห้ามและพยายามพูดจาให้เขายอมใจเย็นลงก่อนไม่เช่นนั้นสหายของนางคงโมโหอย่างที่นางเอ่ยจริง ๆ

"อ้อ..ที่เจ้าบอกว่ารอให้พวกโจรเจอกลุ่มคู่ค้าก่อนค่อยกวาดล้างที่เดียวใช่หรือไม่" หนานเฟยเทียนเอ่ยขึ้นเมื่อนึกถึงคำพูดที่ร่างบางตรงหน้าเคยเอ่ยเอาไว้ เย่วซินพยักหน้าแทนคำพูดกับท่านแม่ทัพแล้วหันไปเอ่ยกับคู่หมั้นของสหาย

"ท่านประมุขหนานรอหลันหลันอยู่ที่นี่เถิดเจ้าค่ะคืนนี้นางจะมาหาข้า"

"นางมาหาเจ้าได้อย่างไรกัน" หนานเหวินหลงเอ่ยถามอย่างสงสัย

"คืนนี้ท่านก็ถามนางเองเถิดเจ้าค่ะ" เย่วซินหยิบกระดาษโน้ตของหลันหลันให้คู่หมั้นของนางได้อ่านเผื่อว่าเขาจะใจเย็นลงบ้าง

หนานเหวินลงอ่านข้อความในกระดาษก็รู้สึกเบาใจขึ้นมาบ้าง เสี่ยวหลันช่างหาเรื่องให้เขากังวลยิ่งนักเขาจะรอพบนางคืนนี้แต่ถ้านางไม่มาเขาจะบุกไปหานางด้วยตนเอง

# กลุ่มโจร ยามอุ้ย(13.00-14.59)

ตอนนี้กลุ่มโจรได้เดินทางมาถึงที่หมายแล้ว พวกมันกำลังรอคนของอีกกลุ่มหนึ่งอยู่ ไป๋หลันรอบสังเกตว่าบริเวณนี้ไม่ธรรมดา นางเห็นหัวหน้าโจรยืนคุยอยู่กับบุรุษร่างกายกำยำหน้าตาดุดันแล้วพวกมันก็มองมาทางพวกนางอย่างหื่นกระหายชวนขนลุกขนชัน

"น้องสาวทั้งหลายพี่ส่งพวกเจ้าแค่นี้นะ อีกประเดี๋ยวพวกเจ้าก็จะมีความสุขแบบชาตินี้คงลืมไม่ลงเลยฮ่า ๆ ๆ..." หัวหน้าโจรเอ่ยขึ้นหลังจากซื้อขายและรับเงินมาเป็นจำนวนมากเพราะคราวนี้มีสตรีรูปร่างงดงามมาด้วยถึงสามคนแถมยังเป็นถึงหมอเทวดาน้อยอีกต่างหาก

เหล่าหญิงสาวที่ถูกจับตัวมาได้ยินเช่นนั้นต่างมีท่าทางแตกตื่นตกใจ ไป๋หลันรีบส่ายหน้าเป็นเชิงห้ามปรามให้พวกนางอยู่กันอย่างสงบ ถ้านางไม่คิดการใหญ่คงจะส่งสตรีพวกนี้กลับหมู่บ้านเสียตอนนี้แล้วจัดการพวกเดรัจฉานพวกนี้ให้สิ้นซากไป แต่พวกมันไม่ใช่ตัวการใหญ่ถึงนางจะกวาดล้างคนพวกนี้ได้แต่ขบวนการใหญ่ยังคงอยู่และสตรีจำนวนมากคงถูกกระทำเช่นนี้ไม่รู้จักจบสิ้น

หัวหน้าโจรพูดจบพวกมันก็ชักแถวกลับทันที การซื้อขายครั้งนี้ได้เงินเพิ่มมาไม่น้อยคงต้องฉลองกันครั้งใหญ่จากนั้นก็พักอีกสักเดือนสองเดือนค่อยออกหาเหยื่อรายใหม่มาขายต่อไป

"เงียบ!! ห้ามส่งเสียงดัง หนวกหู..." เสียงบุรุษชุดดำเอ่ยบอกเหล่าสตรีที่ร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว เมื่อเห็นสตรีถูกหามกลับมาด้วยสภาพยับเยินทั้งตัว

"พี่ชายช่วยดูพวกนางหน่อยเถิดพวกนางอาจจะตายก็ได้" เสียงสตรีคนหนึ่งเอ่ยขึ้นทั้งน้ำตาหวาดกลัวแทบขาดใจแต่ก็อดสงสารสตรีที่โดนกระทำเช่นนี้ไม่ได้ลองอ้อนวอนดูเผื่อว่าพวกมันจะเห็นใจ

"เจ้าก็ช่วยเองสิ!! ข้าไม่ใช่หมอ" มันตวาดกลับเสียงดัง มีสตรีมากมายตกตายเพราะทนความดิบเถื่อนจากพวกมันไม่ไหว แต่ก็ยังมีสตรีรายใหม่ ๆ เข้ามาให้พวกมันเล่นสนุกอยู่เสมอจะตายหรืออยู่พวกมันไม่สนอยู่แล้ว

''พี่ชายข้าเป็นหมอ...ให้ข้าดูพวกนางเถิด" ไป๋หลันอดไม่ได้ที่จะอาสาด้วยคำว่าหมอมันค้ำคออยู่เมื่อเห็นคนเจ็บก็ย่อมต้องช่วยเหลือถ้าตนเองยังพอช่วยเหลือได้

"หืม...เจ้าเป็นหมอหรือ ดี ๆ ไปเอาตัวนางมา" มันเอ่ยสั่งอีกคนให้ปลดกุญแจห้องขังของสตรีที่บอกว่าเป็นหมอออก ไป๋หลันถูกนำตัวมายังห้องขังอีกห้องหนึ่งที่มีสตรีนอนเจ็บอยู่นับสิบคน

"โอ้...ท่านหมอท่านช่างงดงามเหลือเกินขนาดเนื้อตัวมอมแมมเช่นนี้ยังไม่อาจกลบความงามของท่านได้" ชายร่างกำยำกวาดสายตามองหมอหญิงด้วยแววตาหื่นกระหาย

"รีบ ๆ ดูแลพวกมันให้หาย ดีเหมือนกันมีหมอมาด้วยพวกมันจะได้ไม่ตายเหมือนทุก ๆ ครั้งเราจะได้มีสตรีไว้บำเรออย่างไม่ขาดช่วงอีก" ชายอีกคนเอ่ย เพราะเหล่าสตรีที่ผ่านการเคี่ยวกรำจากเหล่าทหารปีศาจมักจะทนไม่ไหวหมดแรงช้ำในตายกันไปหมด ต้องใช้สตรีเปลืองยิ่งนัก

พวกมันเดินออกจากห้องขังไปทิ้งไว้เพียงคนเฝ้ายามแต่มีจำนวนมากพอควร ไป๋หลันรีบดูอาการเหล่าสตรี ขั้นแรกนางรีบหยิบโอสถฟื้นฟูร่างกายให้คนเจ็บกินก่อน โดยมีสตรีที่เหลือช่วยกันป้อนและทายาที่ลดอาการบอบช้ำภายนอกไม่นานอาการของทั้งหมดก็เริ่มดีขึ้นจากที่เกือบไปเยือนปรโลกกันแล้ว...