หลงไหลในความเสน่หาของเขา นิยาย บท 4

"เทียนอี้ เทียนอี้"

หล่อนจะต้องได้รับการอธิบายหนึ่ง

คนบ้านตระกูลฉู่ไม่ใช่พูดว่าฉู่เทียนอี้ไปฮันนีมูนแล้วเหรอ？

ทำไมถึงปรากฏตัวที่นี่ได้？

ซูชิงเพิ่งได้ขวางฉู่เทียนอี้ไว้ได้ที่หน้าประตูของบาร์เหล้า รีบร้อนอธิบายเรื่องของเมื่อคืนว่า"เทียนอี้ ทั้งหมดนี้ต่างก็เป็นสถานการณ์ที่ฉินซู่ฉินและซูเซว่ออกแบบไว้ เป็นหล่อนที่วางยาฉันสลับเปลี่ยนเจ้าสาวคุณไปกับฉันไปอธิบายกับพ่อแม่ของคุณเอาคนเปลี่ยนกลับมา"

ฉู่เทียนอี้มองซูชิงด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก พูดว่า"สายไปแล้ว"

ซูชิงตกตะลึง"หมายความว่ายังไง？เทียนอี้ คุณเป็นอะไรไปแล้ว？"

ซูชิงมีรางสังหรณ์ที่ไม่ดีแล้ว ฉินซู่ฉินสามารถวางยาให้หล่อนได้และมีความกล้าที่สลับเปลี่ยนเจ้าสาวอย่างนี้ยังจะต้องมีแผนการร้ายอื่นแน่นอน

ไม่งั้นฉู่เทียนอี้จะต้องมาหาหล่อน

ฉู่เทียนอี้มองรอบ ๆ แวบหนึ่งเหมือนกำลังยืนยันอะไรอยู่ จากนั้นดึงซูชิงมาที่ที่ไม่มีคนอยู่

"ชิงชิง"ฉู่เทียนอี้กอดซูชิงไว้หลบหลีกที่จะพูดเรื่องสำคัญว่า"ได้ยินว่าคุณถูกแต่งไปบ้านตระกูลลู่ ผมเป็นห่วงทั้งคืนคุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม？"

ซูชิงนึกถึงความบ้าคลั่งของเมื่อคืนในใจละอายใจมาก พูดว่า"เทียนอี้ ฉัน…"

กระดาษห่อไฟไม่อยู่ซูชิงรู้ว่าความลับเหล่านั้นของหล่อนไม่ช้าก็เร็วฉู่เทียนอี้ก็จะรู้อยู่ดี หล่อนกำลังคิดว่าจะอธิบายยังไงกลับได้ยินฉู่เทียนอี้พูดว่า"ชิงชิง น้อยใจคุณแล้วรอผมได้รับอำนาจสืบทอดของบ้านตระกูลฉู่ดูแลควบคุมบ้านตระกูลฉู่อย่างสิ้นเชิง ผมจะแต่งงานกับคุณแน่นอน"

"เทียนอี้ คุณหมายความว่ายังไง？"ซูชิงสับสนเล็กน้อย

"ชิงชิง เมื่อคืนตอนรอผมพบว่าเจ้าสาวไม่ใช่คุณก็สายไปแล้ว"ฉู่เทียนอี้พูดอย่างละอายใจว่า"ซูเซว่รับปากจะช่วยผมแย่งชิงตำแหน่งผู้สืบทอดมา คุณวางใจขอแค่ผมได้ควบคุมบ้านตระกูลฉู่ผมจะหย่ากับซูเซว่แน่นอนแล้วแต่งงานกับคุณเป็นภรรยาของผม"

ในนาทีนั้นซูชิงรู้สึกว่าผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเป็นคนแปลกหน้ามาก

หล่อนไม่ใช่คนโง่

ฉู่เทียนอี้เพียงแค่เป็นลูกนอกสมรสของบ้านตระกูลฉู่เดิมทีก็ไม่มีสิทธิ์แย่งชิงตำแหน่งของผู้รับการสืบทอดบ้านตระกูลฉู่ได้

ที่แท้ซูเซว่คิดไม่ถึงว่าจะรับปากฉู่เทียนอี้แย่งชิงอำนาจ

ซูชิงไม่คิดก็ต้องไปคิดเพราะอะไรฉู่เทียนอี้มีความมั่นใจว่าซูเซว่สามารถช่วยเขาได้ มองใบหน้าของฉู่เทียนอี้ใจของหล่อนเหมือนมีดบิดอยู่ในใจ

"เพื่อตำแหน่งของผู้สืบทอด นี่ก็คือเหตุผลที่คุณทิ้งฉันไปเหรอ？"

"ชิงชิง ทำไมเป็นการทิ้ง ผมก็คือคิดเพื่อวันหลังของพวกเราผมอยากให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่คุณ คุณต้องรู้ผมต่างก็รักคุณมาตลอดแต่ใครให้คุณช่วยผมไม่ได้ ซูเซว่สามารถช่วยผมได้"ฉู่เทียนอี้จับไหล่ของซูชิงไว้พูดว่า"คุณให้เวลาผมหนึ่งปี ไม่ ครึ่งปีผมจะต้องแต่งคุณแน่นอน"

ใจของซูชิงเจ็บปวดมากนี่ก็คือผู้ชายที่หล่อนรักมาหนึ่งปี เพื่อตำแหน่งอำนาจและสิทธิ์ถึงทิ้งหล่อนไปได้

ซูชิงเอามือของฉู่เทียนอี้ออก ท่าทางและน้ำเสียงต่างก็เย็นชามากพูดว่า"ไม่ต้องหรอกฉู่เทียนอี้ ฉันมันตาบอดจริง ๆ หนึ่งปีนี้ฉันมองคนผิดไปแล้ว"

ถึงแม้ในใจของซูชิงได้เตรียมความพร้อมที่จะถูกทิ้งนานแล้วแต่ขณะที่รู้ว่าเหตุผลที่ถูกทิ้งคิดไม่ถึงก็คือหล่อนช่วยเขาไม่ได้ หล่อนยังคงรับได้ยาก

"ชิงชิง……"ฉู่เทียนอี้อยากที่จะปลอบซูชิงอีกครั้งกลับมองเห็นซูเซว่มาแล้วรีบดึงระยะห่างของสองคน ท่าทางเปลี่ยนไปเป็นหนึ่งร้อยแปดสิบองศา พูดว่า"ผมและเสี่ยวเซว่ได้เป็นสามีภรรยากันแล้ว ซูชิงคุณทำไมถึงหน้าไม่อายอย่างนี้ยั่วยวนผู้ชายของน้องสาวตัวเอง"

ซูชิงตะลึงครั้นแล้วหล่อนก็มองเห็นซูเซว่แล้วต่างก็เข้าใจอะไรทั้งหมดแล้ว

หล่อนยิ้มแล้วคือยิ้มเยาะตัวเอง

หล่อนซูชิงตาบอดจริง ๆ

"เทียนอี้ ที่แท้คุณก็อยู่ที่นี่เอง"ซูเซว่เดินมาอย่างภาคภูมิใจแน่นอนก็ควงแขนของฉู่เทียนอี้อย่างสนิทสนมอยู่แล้ว ท้าทายไปทางซูชิงอย่างมองไม่เห็นว่า"ต๊ายตาย พี่สาว เธอก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ ทำไมดื่มเหล้ามากอย่างนี้ล่ะ"

ซูชิงเดิมทีก็ไม่ได้มองซูเซว่แต่มองฉู่เทียนอี้ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง

ฉู่เทียนอี้ไม่กล้ามองซูชิงตรง ๆ เอาใบหน้าเบี่ยงไปที่อื่น

ซูชิงมองฉู่เทียนอี้อย่างปวดใจยิ้มอย่างเย้ยหยันว่า"น้องเขย ฉันขอให้คุณได้ดั่งใจปรารถนาทุกอย่าง"

สายตาของซูชิงทำให้บนหน้าของฉู่เทียนอี้แสบร้อนเหมือนถูกตบหน้า