หลงไหลในความเสน่หาของเขา นิยาย บท 3

ที่จริงแล้วจากในคำพูดของซูเต๋ออาน ซูชิงก็ได้รู้คำตอบแล้วแต่ยังคงอยากที่จะถาม

หล่อนไม่กล้าเชื่อว่าพ่อแท้ ๆ ของตัวเองก็ต้องการผลักหล่อนตกลงไปในหลุมไฟที่อันตราย

การเอ่ยปากถามของซูชิงทำให้บนหน้าของซูเต๋ออานเขินอายขึ้นมา หลบสายตาอย่างรู้สึกผิดไม่กล้าสบตาของซูชิง

ลูกสาวคนโตของเขาคนนี้หลายปีมานี้ทำให้เขาหวาดกลัวยิ่งขึ้น

โดยเฉพาะคือดวงตาคู่นั้น มองดวงตาคู่นั้นอยู่เขาก็เหมือนมองเห็นแม่ของซูชิงทำให้ในใจของเขารู้สึกไม่สบายมากอยากที่จะหลบหนีไป

"เธอนี่มันน้ำเสียงอะไร ฉันเป็นพ่อแท้ ๆ ของเธอนะเป็นนักโทษเหรอ？เธอใช้น้ำเสียงสอบสวนชนิดนี้พูดกับฉัน"

ซูชิงยิ้มเย้ยหยันว่า"พ่อ คุณยังรู้ว่าคุณเป็นพ่อแท้ ๆ ของหนูงั้นเพราะอะไรต้องผลักหนูตกลงไปในหลุมไฟอันตราย？ปล่อยให้ฉินซู่ฉินวางยาหนูให้หนูแต่งไปบ้านตระกูลลู่"

ไม่มีการอนุญาตของซูเต๋ออาน ฉินซู่ฉินก็ทำเรื่องเหล่านั้นไม่ได้

ถึงยังไงเรื่องก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้แล้วฉินซู่ฉินก็ไม่เสแสร้งแล้วพูดว่า "บ้านตระกูลลู่เพียงพูดว่าแต่งงานกับลูกสาวบ้านตระกูลซูแต่ก็ไม่ได้พูดชัดเจนว่าจะแต่งกับใคร อีกอย่างที่เมืองหลวงบ้านตระกูลลู่กระทืบเท้าก็สามารถทำให้ทั้งเมืองหลวงสั่นสะเทือน เลือกการแต่งงานที่ดีอย่างนี้ให้เธอเธอควรจะขอบคุณพวกเรา"

"บ้านตระกูลลู่ดีอย่างนี้ทำไมไม่ให้ซูเซว่แต่งไป"ท่าทางและน้ำเสียงของซูชิงต่างก็เย็นเล็กน้อยแล้ว ก่อนที่หล่อนมาก็ไปบ้านตระกูลฉู่มาแล้ว

คนของบ้านตระกูลฉู่ได้บอกหล่อน ฉู่เทียนอี้และซูเซว่ออกไปฮันนีมูนแล้ว

นาทีนั้นซูชิงมีความรู้สึกเหมือนกับฟ้าทล่มลงมาชนิดหนึ่ง

ฉู่เทียนอี้ทิ้งหล่อนแล้ว

ฉู่เทียนอี้พบว่าเจ้าสาวผิดตัวเพราะอะไรไม่มาหาหล่อน？

"พอแล้ว"ซูเต๋ออานพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวว่า"เสี่ยวเซว่ร่างกายไม่ดี ถ้าหล่อนแต่งเข้าบ้านตระกูลลู่จะรับการลงโทษนั่นไหวได้ที่ไหน เธอเป็นพี่สาวแต่งไปแทนเสี่ยวเซว่แล้วมันจะเป็นยังไงอีก"

ได้ยินคำพูดนั้นซูชิงจ้องมองซูเต๋ออานด้วยใจที่เจ็บปวด หลายปีมานี้หล่อนไม่ใช่ไม่รู้ว่าซูเต๋ออานมีใจลำเอียงแต่คิดไม่ถึงว่าจะลำเอียงถึงขนาดนี้

"พ่อ แม่ของหนูตายไปหลายปีอย่างนี้ คุณกลัวว่าคงลืมไปนานแล้วว่ายังมีหนูลูกสาวคนนี้อยู่ กระทั่งหนูมีชีวิตอยู่ยังไงในบ้านตระกูลซูจะทำการบ้านเสร็จยังไงคุณต่างก็ไม่รู้ คุณก็ไม่รู้ฉินซู่ฉินหล่อนทำยังไงกับหนู…"

ซูเต๋ออานพูดด้วยความโมโหว่า"นี่คือแม่ของเธอ เธอพูดออกมาแต่ละคำก็ฉินซู่ฉิน มันเป็นเหตุผลอะไร？"

"แม่ของหนูตายไปนานแล้ว"

สายตาของซูชิงเจ็บปวด หลังฉินซู่ฉินแม่ลูกเข้ามาในบ้านตระกูลซูหล่อนก็ไม่เคยนั่งโต๊ะกินข้าวเลย ทุกวันหิวมื้อหนึ่งก็อิ่มไปมื้อหนึ่ง ที่กินต่างก็คือข้าวและอาหารที่เหลือมา

หลังมัธยมปลายค่าเล่าเรียนทั้งหมดต่างก็เป็นเงินที่หล่อนเองหามาจากการทำงานพาร์ไทม์

หล่อนเป็นคุณหนูใหญ่ของบ้านตระกูลซูแต่กลับมีชีวิตที่ยังสู้หมาไม่ได้

ซูเซว่เพลิดเพลินกับรัศมีของคุณหนู แบรน์เนมทั้งตัวเข้าออกคลับไฮโซ แต่หล่อนกลับใส่เสื้อผ้าที่วางข้างทางไปทำงานเบียดเสียดกับรถไฟใต้ดินและรถบัส

ทั้งเมืองหลวงก็ไม่มีคนรู้ว่าบ้านตระกูลซูยังมีคุณหนูใหญ่ที่ชื่อว่าซูชิงคนนี้อยู่ ทุกคนต่างก็รู้เพียงแค่ว่าบ้านตระกูลซูมีลูกสาวที่เรียกว่าซูเซว่

หล่อนคิดว่าสามารถแต่งงานกับคนที่รักได้แล้วหลุดพ้นจากบ้านตระกูลซูจากนี้ไป แต่คิดไม่ถึงว่าจะถูกฉินซู่ฉินแม่ลูกวางแผนทำร้าย

ฉินซู่ฉินยิ้มพูดไกล่เกลี่ยแต่จริง ๆ พูดให้เรื่องร้ายแรงขึ้นว่า"เต๋ออาน คุณอย่าถือสาเสี่ยวชิงเลยถึงยังไงฉันก็ไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของหล่อน หล่อนก็ไม่ใช่เป็นครั้งแรกที่เรียกชื่อตรง ๆ ฉันได้รับความน้อยใจเล็กน้อยก็ไม่เป็นอะไร อย่าทำให้ความสัมพันธ์ของพ่อลูกของพวกคุณแตกแยก"

"ดูสิ น้าฉินของเธอจนถึงตอนนี้ยังพูดแทนเธอ"ซูเต๋ออานยิ่งผิดหวังต่อซูชิงยิ่งขึ้น"บ้านตระกูลลู่มาขอถอนการแต่งงานแล้วเธอก็ไม่ต้องแต่งไปแล้ว เรื่องนี้ก็จัดการอย่างนี้แล้วเธอรีบกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่าทำให้ขายหน้า บริษัทยังมีเรื่องฉันไปก่อนแล้ว"

ซูเต๋ออานทิ้งคำพูดนี้แล้วก็ไปเลยทันที เดิมทีก็ไม่ได้มองซูชิงสักแวบหนึ่ง

ท่าทางบนใบหน้าของซูชิงก็ยิ่งเย็นชามากขึ้น สิบกว่าปีแล้วที่ซูเต๋ออานไม่สนใจใยดีต่อหล่อนลูกสาวคนนี้นานแล้ว หล่อนยังพูดเหล่านั้นเพื่ออะไร？

พอซูเต๋ออานไปแล้วฉินซู่ฉินก็แสดงสีหน้าท่าทางที่ไม่ไว้หน้าว่า "แกนังเด็กบ้า คิดไม่ถึงว่าแกยังกล้าหนีการแต่งงาน มองร่องรอยบนตัวของแกนี่เมื่อคืนจะต้องสดชื่นมากใช่ไหมล่ะ ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร？ของขวัญชิ้นใหญ่ที่น้าส่งให้เธอนี้เป็นยังไง？ยังพอใจหรือเปล่า？"