หมอหญิงเจ้าเสน่ห์ นิยาย บท 5
สรุปบท บทที่ 5: หมอหญิงเจ้าเสน่ห์
สรุปตอน บทที่ 5 – จากเรื่อง หมอหญิงเจ้าเสน่ห์ โดย Internet
ตอน บทที่ 5 ของนิยายInternetเรื่องดัง หมอหญิงเจ้าเสน่ห์ โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
เมื่อเห็นมู่หรงจื่อหันกลับมา ดวงตาของสาวใช้ก็เปล่งประกายราวกับว่านางได้เห็นผู้ช่วยชีวิตของนาง
"ช่วยข้าขึ้นไปที...ข้าว่ายน้ำไม่เป็น!"
นางพยายามอย่างเต็มที่ที่จะตะกายผิวน้ำและสำลักน้ำสองสาอึก ร่างกายของนางเปียกโชกและอยู่ในสภาพสำนึกกผิด
บ่อน้ำไม่ลึกและสูงท่วมคอของสาวใช้ อย่างไรก็ตามความกลัวน้ำของนางทำให้นางไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ ผนังสระปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ำ เปียกและลื่นมาก จะขึ้นไปก็ต้องมีคนช่วย
หากไม่ใช่เพราะเป็นพื้นที่ห่างไกลที่มีผู้คนผ่านไปมาเพียงไม่กี่คน นางคงไม่ต้องการความช่วยเหลือที่เปล่าประโยชน์นี้
มู่หรงจื่อยกขาแล้วก้าวมาหานาง ดวงตาของนางมีแววกระตือรือร้น
"เจ้าควรรีบขึ้นมา!"
มู่หรงจื่อเดินไปที่สระและย่อตัวลง และสาวใช้ในสระรีบเอื้อมมือของนางไปจนเสมอปากของมู่หรงจื่อ
อย่างไรก็ตามมู่หรงจื่อไม่ได้เคลื่อนไหว นางไม่มีความตั้งใจที่จะดึงนางขึ้น
"รออะไรอยู่ รีบดึงข้าขึ้นมาสิ! อย่าบอกนะว่าท่านไม่รู้วิธีช่วยชีวิตคนด้วยซ้ำ"
สาวใช้สำลักน้ำอีกสองสามครั้ง น้ำเสียงของเธอก็แย่ลงเรื่อยๆ
มู่หรงจื่อมองไปที่มือและแค่นเสียงอย่างไม่ใส่ใจ
“เกี่ยวอันใดกับข้า? แม้ว่าข้าจะไร้ประโยชน์ แต่ข้าก็ยังเป็นคุณหนูสี่ หากคุณไม่เคารพข้า ข้าจะช่วยเจ้าได้อย่างไร? คิดว่าข้าคือพระแม่กวนอิมหรือ?”
ยิ่งไปกว่านั้น นางนังเป็นคนทำเรื่องเอง นางไม่เคยคิดจะช่วยนาง
พระแม่กวนอิมอันใด?
สาวใช้ไม่เข้าใจ ทว่าเข้าใจความหมายของสิ่งที่นางเอ่ย ใบหน้าของนางซีดเซียว ความปรารถนาและความหวังของนางดับวูบลงทันที
"เหตุใดวันนี้สิ่งไร้ค่าจึงปากกล้าขึ้นมาได้"
ไม่แน่ว่าตำแหน่งของคุณหนูสี่อาจไม่สูงไปกว่านางเสียด้วยซ้ำ! แต่เวลานี้ นางต้องยอมตามใจนางไปก่อนแล้วค่อยเอาคืนภายหลัง!
ดวงตาของสาวใช้สั่นไหวและนางลดน้ำเสียงของนางลง “ข้าขอโทษ คุณหญิงสี่ ทั้งหมดเป็นความผิดของข้าเอง ขอคุณหนูสี่จงใจกว้างกับข้าด้วย”
“โอ้ เจ้าเปลี่ยนไปเร็วยิ่ง” ดวงตาของมู่หรงจื่อฉายแววของความขี้เล่น “ต่อปากต่อคำกับเจ้านายตัวเอง รู้หรือไม่ว่ากฎของตระกูลมู่หรงเป็นอย่างไร?”
สาวรับใช้ตัวสั่นและรู้สึกไม่สบายใจ นางพูดว่า "หากกล้าต่อปากต่อคำกับเจ้านาย จะต้องถูกตบหรือถูกตีจนตาย..."
"ดีมาก" มู่หรงจื่อพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “เช่นนั้นจงเอาพอหอมปากหอมคอ”
"ท่านว่าอย่างไรนะ..." คนไร้ค่ารู้กฎของตระกูลได้อย่างไร?
เมื่อเห็นสาวใช้ลังเล มู่หรงจื่อก็หรี่ตาลง "เจ้าอยากให้พูดอีกครั้งหรือ"
ถึงกระนั้นสาวใช้ก็ยังยอมรับชะตากรรมและตบหน้าตัวเอง ทุกครั้งที่นางลงมือ ความเกลียดชังที่นางมีต่อมู่หรงจื่อก็ลึกซึ้งยิ่งขึ้น
ขยะที่ไร้ประโยชน์ย่อมไม่กล้าเข้าร่วมพิธีเบิกเส้นลมปราณอย่างแน่นอน นั่นคือเหตุผลที่นางตั้งใจทรมานนาง!
เพียะ เพียะ เพียะ
หลังจากตบไปยี่สิบครั้ง สาวใช้ก็เวียนหัว ใบหน้าบวมเหมือนหัวหมู และเหงือกก็ชา
“คุณหนูสี่...คุณหนูสี่...ช่วยดึงข้าขึ้นไปตอนนี้ได้หรือไม่?”
ก่อนที่สาวใช้จะพูดจบประโยค มู่หรงจื่อก็ลุกขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงไร้กังวล
“โอ้ พิธีกำลังจะเริ่มแล้ว ข้าต้องไปแล้ว เจ้าทำให้ข้าเสียเวลา ข้ามิอาจรับผิดชอบได้ดอกนะ หากท่านเจ้าบ้านรู้เข้า เขาจะลงโทษเจ้า”
สาวใช้ตัวสั่นด้วยความโกรธและเกาะผนังเปียกลื่นของสระน้ำอย่างสิ้นหวัง
น่ารังเกียจ!
คนไร้ค่าเดินช้าจนดูไม่กระวนกระวายแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่านางไม่ต้องการช่วยนาง!
"แพศยา!"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หมอหญิงเจ้าเสน่ห์
แค่บทนำก็น่าอ่านแล้ว รอติดตามตอนต่อไปนะคะ...