หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 21

หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2] – บทที่ 21 เข้าเมืองหลวงรับรางวัล
บทที่ 21 เข้าเมืองหลวงรับรางวัล
โดย
Ink Stone_Romance
“แซ่อวี๋?” เหยียนหรูอวี้ขมวดคิ้ว ทุกวันนี้นางรู้สึกประหนึ่งเป็นภูมิแพ้คนสกุลอวี๋ จะบอกว่าหาเรื่องก็มิผิด

เหยียนฉงหมิงรู้สึกสลดใจ ทำให้ในตอนนั้นเขาไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของบุตรสาว จนนางพึมพำประโยคหนึ่งว่า “ใต้หล้ามีคนแซ่อวี๋ไม่มากหรอกกระมัง” เขามองบุตรสาวด้วยความประหลาดใจ “ลูกอวี้ มีอะไรหรือ?”

เหยียนหรูอวี้ได้สติกลับมา นางพยุงฮูหยินเหยียนกลับเรือนไป แล้วมานั่งลงข้างโต๊ะตัวเล็กสำหรับวางน้ำชาและขนม เอ่ยถามเหยียนฉงหมิงซึ่งนั่งอยู่ด้วยกันว่า “ท่านพ่อ วันก่อนข้าเจอองค์หญิงซยงหนู”

“อ่อ…องค์หญิงมากความผู้นั้น…” เหยียนฉงหมิงปวดเศียรเวียนเกล้ากับคนผู้นี้เหลือเกิน แม้ว่าจะเป็นตัวประกันจากประเทศผู้พ่ายแพ้สงคราม แต่นางมิได้สำนึกเลยแม้แต่น้อย ร้องแรกแหกกระเชอไปตลอดทาง ถึงอย่างนั้นบุรุษอกสามศอกอย่างพวกเขาเองก็ไม่ควรไปจุกจิกกับสตรี

“ลูกอวี้เจอนาง…นางคงไม่ได้มีปัญหากับลูกอวี้หรอกใช่ไหม?” เหยียนฉงหมิงถามด้วยความกังวล

บ่าวยกกาน้ำชาเข้ามา เหยียนหรูอวี้รับกาน้ำชา โบกมือให้บ่าว บ่าวก็ถอยออกไปอย่างรู้มารยาท

เหยียนหรูอวี้รินชาให้ท่านพ่อ “เปล่าเจ้าค่ะ ท่านพ่อวางใจได้ ข้าเพียงแต่เห็นนางสั่งสอนคนบ้านนอก…ข้างกายของนางคล้ายจะมีองครักษ์ชาวจงหยวนคนหนึ่ง”

กล่าวถึงตรงนี้ เหยียนหรูอวี้เริ่มสังเกตสีหน้าของบิดา

เป็นดังคาด ท่านพ่อของนางขมวดคิ้ว “องครักษ์ชาวจงหยวนคนนั้นก็คืออวี๋เซ่าชิง!”

เหยียนหรูอวี้รู้สึกประหนึ่งถูกของแข็งกระแทกศีรษะ อะไรกันนี่ ที่แท้พ่อของนางเด็กนั่นเป็นคนนำทัพขับไล่ซยงหนูจนแตกพ่าย หากได้รับการปูนบำเหน็จ จะไม่เกินหน้าเกินตาท่านพ่อของนางหรือ?

หากฐานะของอวี๋หวั่นสูงกว่าเหยียนหรูอวี้มาตั้งแต่ต้นก็ว่าไปอย่าง ทว่าบนโลกนี้ยังมีคนที่เคยเห็นช่วงเวลาที่ผู้อื่นตกยาก จึงไม่อยากให้คนผู้นั้นได้ดีไปกว่าตน

“ท่านพ่อ คนผู้นั้นเก่งกาจหรือไม่?” เหยียนหรูอวี้ถาม

เหยียนฉงหมิงตอบว่า “เก่งกาจมาก เก่งกาจเหลือเกิน เพียงแต่ปูมหลังต่ำต้อยไปหน่อย”

ในกองทัพ ทหารปกติและทหารที่ถูกเกณฑ์เข้ามานั้นแตกต่างกันมาก ดูจากคุณูปการที่เขาทำไว้ หากไม่ใช่เพราะเป็นทหารที่ถูกจับมาจากชนบท ป่านนี้คงไปยืนอยู่ในตำแหน่งของแม่ทัพเซียวแล้ว

“แต่ว่าครั้งนี้นับว่าเขาโชคดี ฝ่าบาทจะพระราชทานรางวัลด้วยตนเอง หลังจากนี้ฐานะคงสูงอย่างไม่ต้องสงสัย” เหยียนฉงหมิงทอดถอนใจ

เหยียนหรูอวี้ยกชาขึ้นมาจิบด้วยสีหน้าเรียบเฉย กล่าวว่า “ฝ่าบาทจะพระราชทานรางวัลให้เขาได้อย่างไร? เห็นชัดๆ ว่าคนที่สร้างความดีความชอบคือท่านพ่อ!”

“หืม?” เหยียนฉงหมิงตะลึงงัน แล้วมองไปยังบุตรสาวอย่างไม่เข้าใจ นางกลับจิบชาต่อ มิได้มองเขาแต่อย่างใด “ลูกอวี้หมายถึง…จะให้พ่อไปแย่งความดีความชอบเขาน่ะหรือ? ไม่ได้หรอก!”

“ทำไมจะไม่ได้เจ้าคะ?” เหยียนหรูอวี้วางถ้วยชาลง แล้วมองเหยียนฉงหมิง “ข้าขอถามท่านพ่อ เรื่องที่แม่ทัพเซียวส่งรายชื่อให้กับอวี๋เซ่าชิง มีบุคคลที่สามรู้เรื่องด้วยหรือไม่?”

“ไม่มีแน่นอน” เหยียนฉงหมิงส่ายหัว “คนผู้นั้นปิดปากสนิท พวกเราคิดว่าเขาบ้าไปแล้ว เหตุใดจึงไม่ยอมรอให้กองกำลังมาช่วย เป็นตายร้ายดีอย่างไรก็จะข้ามภูเขาหิมะไปให้ได้! จนพบแม่ทัพใหญ่เซียว…ไม่สิ ในตอนที่เจอกับแม่ทัพเซียวเขาก็ไม่ได้ส่งมอบรายชื่อให้ เขาบอกกับแม่ทัพใหญ่เซียวว่าต้องการพบแม่ทัพผางเหรินแห่งโยวโจว แม่ทัพใหญ่เซียวจึงจะพาเขาไปที่จวนสกุลผาง เขาถึงจะส่งรายชื่อนั้นให้กับมือแม่ทัพผางเหริน ที่น่าขันก็คือ แม่ทัพผางเหรินหันไปส่งให้แม่ทัพใหญ่เซียวอีกที! เจ้าว่าคนผู้นี้ซื่อบื้อหรือไม่เล่า? ต่อหน้าแม่ทัพใหญ่เซียวยังไม่ประจบประแจง สุดท้ายแล้วรายชื่อนั้นก็ต้องส่งให้แม่ทัพใหญ่เซียวอยู่ดี!”

นี่มิได้เรียกว่าซื่อบื้อ คำสั่งทางการทหารหนักแน่นดังขุนเขา แม่ทัพเซียวสั่งให้เขาส่งให้แม่ทัพผางเหริน ย่อมต้องส่งให้แม่ทัพผางเหรินเท่านั้น แม้จะรู้อยู่แล้วว่าสุดท้ายแล้วผางเหรินก็ต้องส่งให้แม่ทัพใหญ่เซียว

บุรุษผู้นี้หัวรั้นเสียจนน่ากลัว

เหยียนหรูอวี้ดึงผ้าเช็ดหน้าด้วยสีหน้านิ่ง “ในเมื่อไม่มีผู้อื่นรู้เรื่องนี้ แม่ทัพเซียวตายไปแล้วย่อมไม่มีพยาน เช่นนั้นก็ง่ายแล้ว”

“เจ้าจะทำอะไร?” เหยียนฉงหมิงเอ่ยถาม

เหยียนหรูอวี้หัวเราะ พูดว่า “แม่ทัพเซียวนำรายชื่อนี้ข้ามหุบเขาหิมะมาอย่างยากลำบาก ถูกกองทัพซยงหนูตามล่าจนบาดเจ็บสาหัส เขารู้ดีว่าตนคงอยู่บนโลกได้อีกไม่นาน ในตอนนั้นเองก็เจอกับท่านพ่อ แม่ทัพเซียวจึงมอบรายชื่อนั้นให้ท่านพ่อ สั่งท่านพ่อว่าต้องนำไปส่งให้กับแม่ทัพผางเหรินแห่งโยวโจวเท่านั้น”

เหยียนฉงหมิงตื่นตะลึง “ตะ…แต่เขาถูกอวี๋เซ่าชิงช่วยเอาไว้นะ…คนที่เขาพบหน้าก่อนตายก็คืออวี๋เซ่าชิง เรื่องนี้จะอธิบายว่าอย่างไร?”

เหยียนหรูอวี้หัวเราะ “อย่างที่ข้าพูดไปก่อนหน้านี้ แม่ทัพเซียวอยู่ได้ไม่นาน เพื่อให้ท่านพ่อทำภารกิจได้สำเร็จ เขาจึงใช้ตัวเองหลอกล่อทหารซยงหนูแทนท่าน ระหว่างที่หลบหนีการไล่ล่า ท่านก็ไปเจอกับอวี๋เซ่าชิง ก็เท่านี้”

“หมายถึง…แม่ทัพเซียว…ให้รายชื่อกับข้ามา…แล้วข้า…ก็ให้รายชื่อนั้นกับอวี๋เซ่าชิง?” เหยียนฉงหมิงกล่าวทวนเพื่อให้แน่ใจว่าบุตรสาววางแผนเช่นนี้

นัยน์ตาของเยียนหรูอวี้เย็นเยียบ “ไม่ใช่ให้ แต่ว่าขโมย! เขาขโมยรายชื่อจากท่านพ่อ!”

“เอ่อ…นั่น…นั่น…” เหยียนฉงหมิงตกใจกลัวแผนการอันอาจหาญของบุตรสาว “นั่น นั่น…”