หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 331

หากไม่มีความสัมพันธ์กับตี้จีองค์โตถึงขั้นนี้ นางเองก็อยากหาทางมัดใจปรมาจารย์พิษอาวุโสน้อยพวกนี้ให้มาเข้ากับหนานกงเยี่ยนและหนานกงหลี

ขันทีกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ต่อให้น่าเอ็นดูเพียงใด ก็มิใช่เด็กที่ฝ่าบาทจะเก็บใส่พระทัย ในพระทัยของฝ่าบาทมีเพียงท่าน ทายาทของท่านก็คือคนที่เขารักมากที่สุด”

ฮองเฮาทอดถอนใจ “น่าเสียดายที่หลีเอ๋อร์ยังไม่แต่งงาน ไร้บุตร”

ไม่ใช่ ก่อนหน้านี้เคยได้ยินหลีเอ๋อร์บอกว่าเขากำลังจะมีบุตร แต่ไม่รู้ด้วยเหตุใดเมื่อพูดถึงเรื่องนี้อีกครั้ง เขากลับบอกว่าไม่มีเด็กแล้ว

ฝ่าบาทอายุมากแล้ว ไม่ได้มีจิตใจเยือกเย็นดังเช่นปีก่อนๆ เด็กๆ สามารถสัมผัสส่วนที่อ่อนโยนของจิตใจเขาได้มากที่สุด หากหลีเอ๋อร์มีบุตรด้วยก็คงดียิ่งนัก

คำพูดนี้ขันทีหมดหนทางโต้ตอบ คนหนานจ้าวออกเรือนช้ากว่าจงหยวน เชื้อพระวงศ์ยิ่งช้ากว่า ตี้จีทั้งสองถือว่าเป็นกรณีพิเศษ เหล่าพระราชนัดดาไม่ได้รีบเร่งเช่นนี้

อีกอย่าง ต่อให้เร่งยามนี้ก็ไม่ทันแล้ว อุ้มท้องเกือบสิบเดือน รอให้คลอดบุตร ก็ไม่รู้ว่าสถานการณ์ของหนานจ้าวจะไปถึงไหนแล้ว

ขันทีเกลี้ยกล่อม “ฮองเฮา ดึกมากแล้ว ท่านพักผ่อนก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ แค่เด็กที่ยังไม่หย่านมสองสามคนเท่านั้น ไม่อาจก่อคลื่นลมใหญ่ใดได้”

ฮองเฮาพยักหน้า องค์ประมุขกับนางครองรักกันมาครึ่งชีวิต ไม่เชื่อว่าไม่อาจเอาชนะเด็กสองสามคนที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวออกมา

ฮองเฮาเข้าสู่บรรทม

รุ่งขึ้นฟ้าสาง องค์ประมุขเสด็จออกว่าราชการเช้า ฮองเฮาสั่งให้คนเตรียมอาหารที่ฝ่าบาทโปรดปรานโต๊ะใหญ่ รอให้เขาเสร็จจากราชการมาร่วมทานอาหารเช้า แต่หารู้ไม่รอจนอาหารเย็นชืดก็ยังไม่เห็นเงาคน

“ไปถามว่าเกิดอันใดขึ้น” ฮองเฮาสั่งกับขันที

ขันทีเดินจากไป

เวลาผ่านไปหนึ่งถ้วยชา ขันทีก็เดินกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มแหย “ทูลฮองเฮา ฝ่าบาทเสด็จไปตำหนักจูเชวี่ยพ่ะย่ะค่ะ”

“อันใดกัน?” สีหน้าฮองเฮาเปลี่ยนไป “ไยจึงไปที่นั่นอีก?”

ขันทีฝืนใจกล่าวต่อ “ในช่วงราชการเช้า ไม่ทราบว่าขุนนางคนใดถวายอินทรีขาวไห่ตงชิงตัวหนึ่ง ฝ่าบาททรงเห็นว่านกตัวนั้นงดงามยิ่ง จึงนำไปให้เด็กๆ ที่ตำหนักจูเชวี่ยด้วยพระองค์เองพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อคนไปที่นั่นแล้ว ก็ย่อมต้องอยู่เสวยอาหารเช้าที่นั่น

ฮองเฮาบีบนิ้ว ตรัสสั่งขันทีด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง “ห้องครัวเล็กทำอาหารที่ฝ่าบาทโปรดปรานมากี่อย่าง ให้นำไปส่งถวายฝ่าบาทที่ตำหนักจูเชวี่ย แล้วก็ทำขนมที่เด็กๆ ชอบ นำไปส่งให้ถึงมือฝ่าบาทกับอวิ๋นเฟย”

“พ่ะย่ะค่ะ”

ขันทีไปตามรับสั่ง

ในเวลานี้ ฝ่าบาทกำลังเสวยอาหารเช้าพร้อมกับอวิ๋นเฟยและเด็กๆ เขามอบลูกอินทรีไห่ตงชิงที่งดงามมาให้ ไข่ดำเล็กชื่นชอบกันอย่างมาก และเพื่อแสดงความซาบซึ้ง เด็กๆ จึงขอให้เขาอยู่ทานอาหารเช้าที่นี่ด้วย

ที่แท้อวิ๋นเฟยเห็นแก่หน้าเขาเพียงใด ต่อหน้าเด็กๆ จึงประพฤติตัวดุจภรรยาที่เคารพเทิดทูนสามีเช่นนี้

ดังนั้นองค์ประมุขจึงได้เห็นอวิ๋นเฟยผู้อ่อนโยนมีคุณธรรมอีกครั้ง

เขากล่าวในใจ ฝ่าเท้าเมื่อคืนนางไม่ตั้งใจเป็นแน่ นางหลับไปแล้ว ไม่รู้ตัวว่าทำสิ่งใดลงไป

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฝ่าบาทก็ได้ตัดสินใจยกโทษให้อวิ๋นเฟย

ด้วยความดีความชอบของไข่ดำ อวิ๋นเฟยจึงไม่ต้องกินมังสวิรัติอีกครั้ง อาหารเช้าเป็นซาลาเปาเนื้อแพะ แป้งแผ่นอบเนื้อเป็ดหอมใหญ่ โจ๊กลำไยพุทราแดง และขนมชาววังรสเลิศอีกมากมาย

องค์ประมุขพบว่าตนเองอยากอาหารมากขึ้นกว่าในอดีต เรื่องนี้ แม้แต่ขันทีหวังก็ดูออก

ขันทีหวังสุขใจแทนองค์ประมุข ฮองเฮายึดถือกฎเกณฑ์เคร่งครัด แต่ถึงยามกินกลับจืดชืดไร้ชีวิตชีวา เป็นอวิ๋นเฟยที่สดใส ให้ความรู้สึกราวกับเป็นครอบครัวคนธรรมดา โจ๊กทุกคำข้าวทุกคำให้รสชาติที่แตกต่าง

“ฝ่าบาท ฮองเฮาส่งเครื่องเสวยมาพ่ะย่ะค่ะ” นางข้าหลวงผู้รับผิดชอบแห่งตำหนักจูเชวี่ยรายงาน

องค์ประมุขพยักหน้า “ฮองเฮาช่างใส่ใจ นำขึ้นมาเถิด”

“เพคะ” นางข้าหลวงผู้รับผิดชอบนำอาหารที่ฮองเฮาส่งมา จัดวางบนโต๊ะทีละจาน สำรับของตำหนักจงกงย่อมวิจิตรกว่าตำหนักจูเชวี่ยอยู่แล้ว

อวิ๋นเฟยไม่ได้โง่ถึงขนาดยอมทรมานท้องของตัวเอง ฮองเฮากล้าส่งมา นางก็กล้ากิน กินอย่างเอร็ดอร่อย!

หากคิดจะใช้ลูกไม้นี้โต้ตอบนาง เช่นนั้นก็คาดการณ์ผิดแล้ว

อวิ๋นเฟยกินจนอิ่มแปล้

ท้องไข่ดำทั้งสามก็กลมดิ๊ก

องค์ประมุขพึงพอใจอย่างยิ่ง กล่าวกับอวิ๋นเฟย “เมื่อคืนนี้ดึกเกินไป ไม่ค่อยสะดวกนัก วันนี้เจ้าพาเด็กๆ ไปคารวะฮองเฮาที่วังหลวงสักหน่อย ให้นางได้พบพวกเขาด้วย”

ไข่ดำทั้งสามมองอวิ๋นเฟยอย่างออดอ้อน

อวิ๋นเฟยลูบหัวเล็กๆ ของพวกเขา “อยากไปหรือไม่?”

ไข่ดำทั้งสามครุ่นคิด

องค์ประมุขตรัสอย่างอ่อนโยน “ฮองเฮาเป็นคนดีมาก อีกเดี๋ยวเมื่อนางพบพวกเจ้า จะต้องชอบพวกเจ้ามากแน่ๆ”

ไข่ดำทั้งสามพยักหน้า

หลังมื้อเช้า องค์ประมุขเสด็จไปจัดการหน้าที่ราชการที่ห้องทรงอักษร อวิ๋นเฟยก็พาไข่ดำทั้งสามไปที่ตำหนักจงกง

ฮองเฮาทราบข่าวว่าอวิ๋นเฟยกับเด็กๆ จะมา จึงแต่งองค์ทรงเครื่องวางท่าสูงส่งสง่างามนั่งบนบัลลังก์หงส์

ไม่นาน อวิ๋นเฟยก็พาเด็กๆ มาคารวะด้านหน้านาง

แม้จะอายุมากเหมือนกัน หมั่นปรนนิบัติดูแลร่างกายเหมือนกัน แต่อวิ๋นเฟยกลับดูอ่อนเยาว์กว่าฮองเฮา