หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 341

มีลางร้ายบางอย่างเกิดขึ้นในใจขององค์ประมุข

ฮองเฮาอึกอักและพูดว่า “หม่อมฉันเคยถามฝ่าบาทว่าหากมีนางข้าหลวงมายั่วยวนฝ่าบาทจะทำอย่างไร? ฝ่าบาทตรัสว่า ท่านจะฆ่านาง ฝ่าบาทยังจำคำพูดนี้ได้หรือไม่?”

องค์ประมุขตอบ “ข้าเคยพูดเช่นนั้นแน่ ยามที่ข้าแต่งงานกับเจ้า ข้าเคยให้คำมั่นสัญญาว่าจะไม่ละสายตาไปจากเจ้า มีเพียงเจ้าผู้เดียว หกตำหนักไร้สนม”

บุรุษผู้นี้ทำได้แล้ว หากไม่ใช่เพราะแผนการแห่งความโลภของนาง เขากับนางคงได้อยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า ไม่เปลี่ยนแปลงตราบเท่าชีวาวาย

ฮองเฮาปิดตา น้ำตาแห่งความเสียใจหลั่งไหลซึมผ่านร่องนิ้วของนาง

นางต้องการเด็กคนหนึ่ง ต่อให้ไม่ได้เกิดจากนางก็ตาม หากเป็นนางข้าหลวงฝ่าบาทอาจฆ่านางทิ้ง หากเป็นบุตรีตระกูลใหญ่ก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงมารดาได้ดีเพราะบุตร คุกคามตำแหน่งของนาง นางต้องการสตรีที่ไม่อาจฆ่าแต่ก็ไม่อาจได้ดีเพราะบุตร

“หม่อมฉันจึงนึกถึงเสิ่นอวิ๋น”

เสิ่นอวิ๋นเป็นบุตรอนุ มีชาติกำเนิดต่ำต้อย ไร้ศักดิ์ศรี แต่นางเป็นเพื่อนที่ดีของตนมาหลายปี ต่อให้นางทำผิด ตนก็ไม่อาจ ‘แข็งใจ’ มององค์ประมุขฆ่านางได้

และเพราะเสิ่นอวิ๋นทรยศตน องค์ประมุขจึงเกลียดชังนาง ต่อให้นางเข้าวังมา ก็ไม่มีทางได้รับความโปรดปราน ถึงยามนั้น เสิ่นอวิ๋นให้กำเนิดบุตรจริง นางก็จะนำเด็กคนนั้นมาดูแล ด้วยสถานะของนางในสายตาขององค์ประมุข เรื่องเล็กน้อยเช่นนี้เป็นเรื่องง่ายดาย

นางเริ่มแผนการ

จะว่าไปสวรรค์ก็เข้าข้างนาง คู่หมั้นของเสิ่นอวิ๋นเกิดเรื่องอื้อฉาวจนถูกนางลงโทษ การแต่งงานของเสิ่นอวิ๋นจึงยากจะเป็นไปได้ นางใช้ข้ออ้างพาเสิ่นอวิ๋นไปเลือกคู่หมั้นบังหน้า จากนั้นจึงพาเสิ่นอวิ๋นเข้าวัง และวางยานางกับองค์ประมุข ให้ทั้งสองมีสัมพันธ์กัน

แท้จริงนางไม่แน่ใจว่าเสิ่นอวิ๋นจะตั้งครรภ์ได้ เดิมทีนางวางแผนจะให้เสิ่นอวิ๋นเข้าวังหลัง แล้วค่อยให้นาง ‘จัดการ’ กับองค์ประมุขอีกสองสามครั้ง เมื่อผ่านไปหลายครั้งแล้วก็อาจตั้งครรภ์ได้

ไม่คาดคิดว่าครั้งเดียว เสิ่นอวิ๋นก็ตั้งท้อง

สิ่งที่ไม่คาดคิดยิ่งกว่านั้นคือ ครั้งนั้น อวี่เหวินจ้าวกับนางก็…ก็กินยาเข้าไปโดยไม่ตั้งใจ

ปีนั้น อวี่เหวินจ้าวยังอยู่ในวัยหนุ่ม เขาเป็นราชครูที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์หนานจ้าว เขาหล่อเหลาสง่างาม ความสามารถยิ่งยอดเยี่ยมไร้เทียมทาน อวี่เหวินจ้าวก็ถูกเชิญมาร่วมงานเลี้ยง ที่นางกับเสิ่นอวิ๋นเตรียมไว้

มีเรื่องบางเรื่องที่ไม่อาจทนมองย้อนกลับไป

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่นางกับอวี่เหวินจ้าวลืมตาตื่นขึ้น ก็เกิดเรื่องที่ไม่ควรเกิด

อวี่เหวินจ้าวยืนกรานจะไปสารภาพผิดกับองค์ประมุข แต่นางหยุดเขาไว้

อวี่เหวินจ้าวไม่กลัวความตาย แต่นางยังต้องการมีชีวิตอยู่ หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ชีวิตของนางกับครอบครัว ตระกูลมารดา กระทั่งเก้าชั่วโคตรของนางก็จะจบสิ้น!

จิตใจที่มั่นคงอยากรับผิดของอวี่เหวินจ้าวยิ่งใหญ่นัก ยามนั้นนางกล่าวอย่างไร?

นางคุกเข่าลง จับมือของอวี่เหวินจ้าวมาที่ท้องของตนและกล่าวว่า “ท้องของข้าอาจมีเลือดเนื้อของเจ้าอยู่ หากเจ้าไม่คิดถึงข้า จะไม่คิดถึงลูกตนเองเลยหรือ?”

อวี่เหวินจ้าวหยุดชะงัก

นางไม่ได้บอกอวี่เหวินจ้าวว่าโอกาสตั้งครรภ์ของนางนั้นต่ำมาก และไม่ได้บอกอวี่เหวินจ้าวว่านางไม่ได้ต้องการตั้งครรภ์บุตรของเขา!

ต่อให้รู้ว่าตนเองไม่มีทางเป็นมารดา หลังจากกลับตำหนักไปนางก็ยังสั่งให้คนต้มยาห้ามครรภ์มาถ้วยหนึ่ง

ทว่า นางที่สองปีท้องก็ยังไม่เคยมีความเคลื่อนไหวใด หลังจากอวิ๋นเฟยตั้งครรภ์ นางก็ตั้งท้องโดยไม่คาดคิด

แน่นอนว่าเด็กคนนี้เป็นขององค์ประมุข แต่เพื่อควบคุมอวี่เหวินจ้าว ต่อหน้าอวี่เหวินจ้าวจึงหลอกว่าเด็กคนนี้เป็นของเขา

อวี่เหวินจ้าวไม่เคยสงสัยหรือว่าเด็กคนนี้เป็นขององค์ประมุข? แน่นอนว่าเคยสงสัย แต่ก็เป็นไปได้ว่าจะเป็นของตนเองเช่นกัน เพื่อความเป็นไปได้เพียงครึ่งหนึ่งนี้ อวี่เหวินจ้าวใช้เวลาทั้งชีวิตของเขาไปกับมัน

“เดิมทีหม่อมฉันคิดจะพรากบุตรของอวิ๋นเฟยมา แต่หลังจากนั้นหม่อมฉันก็มีบุตรของตนเอง บุตรของอวิ๋นเฟยจึงไม่จำเป็นอีกแล้ว”

คำทำนายโชคดีและโชคร้ายเกิดขึ้นพร้อมกันเป็นเรื่องจริง แต่ทว่าอวี่เหวินจ้าวบังคับให้โชคชะตาของตี้จีทั้งสองสลับกัน

แต่หลังจากนั้น อวี่เหวินจ้าวก็สังเกตดวงดาวและพบว่าชะตาที่เดิมทีถูกสับเปลี่ยน คล้ายกับไม่ได้รับผลกระทบใดๆ แล้วก็เริ่มจางหายไปช้าๆ

สิ่งนี้ทำให้เขางงงวย เขาไปหาปรมาจารย์พิษอาวุโสข่งและเอ่ยคำพูดแปลกๆ

ฮองเฮาร่ำไห้ราวกับไม่ใช่คน “ฝ่าบาท ความผิดพลาดทั้งหมดเป็นความผิดของหม่อมฉัน เยี่ยนเอ๋อร์บริสุทธิ์ นางไม่รู้เรื่อง ฝ่าบาทโปรดทรงอย่าได้สงสัยนางเลยเพคะ!”

หัวใจขององค์ประมุขรู้สึกหนาวสั่น เรื่องราวมาถึงตอนนี้ เขายังเชื่อใจสตรีผู้นี้ได้จริงหรือ? เพื่อความเห็นแก่ตัวของตนเอง จึงใช้อุบายกับอวิ๋นเฟยและบุตรของนาง ตลอดหลายปีที่ผ่านมาชีวิตของอวิ๋นเฟยเป็นอย่างไร?!

เขาตำหนิตัวเองที่ขอโทษฮองเฮา และตำหนิว่าอวิ๋นเฟยทรยศฮองเฮา แต่คาดไม่ถึงว่าคนที่เริ่มกลับเป็นฮองเฮา!

และเด็กที่ควรถูกขับออกจากหนานจ้าวอยู่ในวัง เพลิดเพลินกับทุกสิ่งที่ตี้จีองค์โตควรจะได้รับ เขาไม่ได้หน้ามืดตามัว แต่เขาเป็นไอ้โง่โดยสมบูรณ์!

หิมะแห่งหนานจ้าวก็ยังไม่อาจปลุกเขาให้ตื่น!

เขาเดินไปตามทางของชายโฉดหญิงชั่ว!