หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 415

คืนมืดลมหวน

สตรีศักดิ์สิทธิ์ปลอมตัวเป็นสาวใช้จวนสกุลหลาน แอบเข้าไปในเรือนของหลานเจียว ผลพบว่าหลานเจียวไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว นางจับสาวใช้คนหนึ่งที่กำลังกวาดพื้นและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผู้นำตระกูลไปที่ใด?”

สาวใช้พูดอย่างหวาดกลัว “ท่าน…ผู้นำตระกูลไปแล้ว”

“ไปแล้ว?” สตรีศักดิ์สิทธิ์ขมวดคิ้ว

สาวใช้พูดอย่างหวาดระแวง “อื้ม น่าจะกลับไปที่สกุลซือคงแล้ว”

สตรีศักดิ์สิทธิ์ขมวดคิ้วแน่นขึ้น “หมายความว่าอย่างไร? ไยผู้นำตระกูลต้องกลับไปที่สกุลซือคง?”

สาวใช้กล่าวว่า “ผู้นำตระกูลแต่งงานกับคุณชายรองสกุลซือคง ย่อมต้องกลับไปที่สกุลซือคง”

เมื่อสตรีศักดิ์สิทธิ์ได้ยินดังนั้น ก็เข้าใจทุกอย่าง

แผนการเปิดโปงสตรีผู้นั้นในวันนี้ล้มเหลว ไม่เพียงเท่านั้น สตรีผู้นั้นยังบีบให้มารดาของนางมอบตำแหน่งเจ้าบ้าน

สตรีศักดิ์สิทธิ์ใช้ฝ่ามือสับไปที่ต้นคอของสาวใช้จนสลบ และเดินไปยังที่อาศัยเดิมของบ้านสาม ตามที่คาดไว้ มารดาของนางถูกบังคับให้ย้ายกลับไปที่เรือนเดิม ที่นี่ถูกซ่อมแซมไม่เหมือนแต่ก่อน แต่เมื่อเทียบกับเรือนของผู้นำตระกูลก็ยังแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน

หลานเจียวนั่งเศร้าสลดหดหู่อยู่หน้ากระจกทองเหลือง

สตรีศักดิ์สิทธิ์แวบกายเข้ามา

“ใครน่ะ?” หลานเจียวตกใจ

“ข้าเอง” สตรีศักดิ์สิทธิ์เดินเข้ามา

เมื่อหลานเจียวเห็นบุตรสาว ในที่สุดดวงตาที่มืดมนก็กลับมาสดใสอีกครั้ง แต่เมื่อนึกบางอย่างขึ้นได้ ก็เดินไปที่ประตู โผล่หัวออกไปมองทั้งสองฝั่ง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครสังเกตเห็นจึงปิดประตูลงสลัก

เมื่อเห็นนางระมัดระวังเช่นนี้ สตรีศักดิ์สิทธิ์ก็ขมวดคิ้วน้อยๆ อย่างไม่ตั้งใจ

หลานเจียวเห็นความสงสัยของบุตรสาว พลันทอดถอนใจและอธิบายว่า “สกุลหลานไม่ปลอดภัยอีกต่อไป ล้วนแล้วแต่เป็นสายตาของหลานชิ่นกับสตรีผู้นั้น เจ้าอย่ามาที่นี่อีก หากมีเรื่องอะไรให้คนนำข่าวมา ข้าจะไปหาเจ้าเอง”

สตรีศักดิ์สิทธิ์ถามด้วยความสงสัย “เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้?” สตรีผู้นั้นเพิ่งกลับมาที่จวนได้วันเดียว สถานการณ์ในจวนสกุลหลานก็รุนแรงถึงเพียงนี้เชียวหรือ?

เมื่อพูดถึงอวี๋หวั่น หลานเจียวก็ปวดหัวไม่มีสิ้นสุด หลานเจียวกดหน้าผากนั่งลงบนเก้าอี้ “ถึงยามนี้ ข้ายังไม่อยากเชื่อเลยว่าทุกอย่างเป็นความจริง…เรื่องที่เป็นไปไม่ได้แน่นอน…กลับเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาข้า”

“ท่านแม่หมายความว่าอย่างไร?” สตรีศักดิ์สิทธิ์ถาม

หลานเจียวไม่รู้ว่าจะเริ่มเล่าจากตรงไหน

สตรีศักดิ์สิทธิ์กล่าวอย่างงงงวย “สตรีผู้นั้นใช้อุบายกับศิลาสตรีศักดิ์สิทธิ์ ไม่อาจทดสอบว่านางเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ตัวปลอม…หรือว่า…เพราะมี ‘ซือคงอวิ๋น’ ปกป้อง ท่านแม่จึงไม่มีแม้กระทั่งโอกาสจะพิสูจน์นาง?”

“ไม่ใช่ทั้งสอง” หลานเจียวส่ายหัวอย่างเจ็บปวด “คุณชายรองตัวปลอมผู้นั้นไม่ได้เอ่ยสิ่งใดตั้งแต่ต้นจนจบ ข้าทดสอบแล้ว ทั้งยังใช้ศิลาสตรีศักดิ์สิทธิ์กว่าร้อยก้อน…”

สตรีศักดิ์สิทธิ์กล่าวอย่างครุ่นคิดว่า “ศิลาสตรีศักดิ์สิทธิ์กว่าร้อยก้อน? ไม่ว่าอย่างไรนี่ก็น่าจะเพียงพอที่จะกระชากหน้ากากสตรีผู้นั้นออกมาสิ”

“ข้าก็คิดเช่นนั้น แต่…สตรีผู้นั้นเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์! สตรีศักดิ์สิทธิ์ที่มีพลังเหนือกว่าเจ้า!” หลานเจียวบอกสตรีศักดิ์สิทธิ์เรื่องที่ศิลาสตรีศักดิ์สิทธิ์กว่าร้อยก้อนส่องแสง ย้อนนึกถึงอดีตยากจะทานทน เมื่อนึกถึงฉากอัน ‘น่าขนหัวลุก’ น่องของหลานเจียวก็อ่อนแรง “ไม่เคยมีผู้ใดสามารถทำให้ศิลาสตรีศักดิ์สิทธิ์ส่องแสงได้มากถึงเพียงนั้น? หรือว่าสีที่แตกต่างกัน…นี่แสดงให้เห็นว่าอย่างน้อยนางก็เป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์สีม่วง”

สตรีศักดิ์สิทธิ์สีม่วงเป็นระดับสุดยอดของสตรีศักดิ์สิทธิ์ แต่หลานเจียวใช้คำว่า ‘อย่างน้อย’

“ไม่มีสตรีศักดิ์สิทธิ์คนใดสามารถทำเช่นนี้ได้…สตรีศักดิ์สิทธิ์สีม่วงก็ไม่สามารถ…นาง…นางเป็น…” หลานเจียวหลับตาลง แม้ไม่เต็มใจก็จำต้องบอกสิ่งที่นางคาดเดา “ราชาศักดิ์สิทธิ์!”

ครึน!

เกิดฟ้าแลบฟ้าร้องอย่างฉับพลันขึ้นในใจของสตรีศักดิ์สิทธิ์!

ราชาศักดิ์สิทธิ์…

สตรีผู้นั้นเป็นราชาศักดิ์สิทธิ์?

หลายพันปีก่อน ยามที่ราชวงศ์ยังไม่มีการก่อตั้ง สองตระกูลสตรีศักดิ์สิทธิ์และแม่มดร่วมกันปกครองโลก เหนือกว่าราชวงศ์ทั้งปวง หากในสายตาของผู้ศรัทธาส่วนใหญ่ สตรีศักดิ์สิทธิ์เป็นทูตสวรรค์แล้วละก็ เช่นนั้นราชาศักดิ์สิทธิ์และราชาแม่มดก็คือเทพเจ้ากลับชาติมาเกิด

คนหนึ่งเป็นบ่าว คนหนึ่งเป็นนาย ต่างกรรมต่างวาระ จะนำมาเปรียบเทียบไม่ได้

สตรีศักดิ์สิทธิ์จะมีความเก่งกาจมากเพียงใดก็เป็นเพียงข้ารับใช้ของราชาศักดิ์สิทธิ์ สตรีศักดิ์สิทธิ์รับใช้ราชาศักดิ์สิทธิ์เป็นความรับผิดชอบ ทว่าราชาศักดิ์สิทธิ์ได้ร่วงหล่นไปนานแล้ว หลังจากไร้ซึ่งราชาศักดิ์สิทธิ์ มรดกของเผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์ก็ตกอยู่ในมือของสตรีศักดิ์สิทธิ์

ด้วยการลดลงของสายเลือด อาณาจักรของสตรีศักดิ์สิทธิ์จึงไม่เหมือนเดิม แต่ถึงเป็นเช่นนี้ สตรีศักดิ์สิทธิ์ก็ยังคงเป็นผู้ส่งสารที่ใกล้ชิดกับเทพเจ้ามากที่สุดในสายตาของชาวโลก

แน่นอนว่า ทั้งหมดนี้ก็คือหลังจากราชาศักดิ์สิทธิ์ได้สิ้นไป

หากผู้คนในหมิงตูรู้ว่าราชาศักดิ์สิทธิ์มีตัวตนอยู่…

สตรีศักดิ์สิทธิ์รู้สึกหน้ามืดตาลายไปชั่วขณะอย่างฉับพลัน

เดิมคิดว่าสตรีผู้นั้นไม่มีอะไรนอกจากใบหน้าที่สวยงาม กลับนึกไม่ถึงว่านางจะเป็นราชาศักดิ์สิทธิ์…นายของสตรีศักดิ์สิทธิ์ทั่วโลก!

นางจะให้สตรีผู้นั้นเป็นนายได้อย่างไร?!

“ไม่ใช่” เมื่อคิดบางอย่างได้ สตรีศักดิ์สิทธิ์ก็เงยหน้าขึ้น

“สิ่งใดไม่ใช่?” หลานเจียวถาม

“ข้าเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ ข้าอยู่กับสตรีผู้นั้นนานถึงเพียงนี้ กลับไม่เคยรู้สึกถึงกลิ่นอายที่ทำให้ข้าเกรงกลัว นางไม่ใช่สตรีศักดิ์สิทธิ์ ไม่ใช่!”

“แม่จะโกหกเจ้าหรือ? แม่รู้ เจ้าต้องอยากบอกว่าสตรีผู้นั้นใช้ลูกไม้แน่…แม่บอกเจ้าได้อย่างชัดเจนว่า ที่นั่นไม่ได้มีแม่เพียงคนเดียว ทุกคนต่างก็เห็น นางเด็กนั่นไม่มีโอกาสใช้ลูกไม้กับศิลาสตรีศักดิ์สิทธิ์มากกว่าร้อยก้อนในเวลาเดียวกัน นางเป็นราชาศักดิ์สิทธิ์จริงๆ!”

“นางไม่ใช่!” สตรีศักดิ์สิทธิ์พูดอย่างเย็นชา

“ลูกแม่…”

“…ก้อนเนื้อนั่นในท้องของนางต่างหาก!”

หลานเจียวตกใจ